- dinsdag 03 maart 2020
Katja en ik zijn zondag naar de beurs in Houten geweest om een speciaal soort chiptang te scoren. Nou dat was bij onze Poolse sportvrienden niet eens zo makkelijk, maar eenmaal dichtbij de Nederlandse duivensporthelden bleek dat geen enkel probleem. ‘Dat is dan zoveel euro…!’, sprak de uiterst vriendelijke vrouw van ergens achterin de zestig. Goed, dat is in elk geval een handige aankoop dacht ik.
Nu verder de beursgang op want ondanks ons late tijdstip was het nog best druk. Maar waar Katja haar beide ogen gericht hield op de voor mij als herintreder minder bekende voermerken. Keek ik ondertussen mijn ogen uit bij een vooraanstaande Belgische hokkenbouwer (SAS). God nog aan toe wat een enorm vakmanschap. Dat ondanks dat ik de vermoedelijke eigenaar niet inschatte als een commercieel dier zochten we toch elkaars gezelschap. Immers ik wilde hem mijn complimenten maken over zijn – naar mijn idee – bedrijf met vele internationale mogelijkheden. ‘Ja, gisteren waren het de heren Bas en Gerard Verkerk, die onze nieuwe stand hebben bezocht.’ O ja, dacht ik hardop. ‘Ja, ze denken aan een serieuze uitbreiding.’ Nee toch, dacht ik ergens diep vanbinnen, want ze presteren nu al top. Afijn, nadat de man met de alpinopet en Birkenstock sandalen mij zijn visitekaartje in de handen had gedrukt namen we afscheid.
Katja had inmiddels haar doel bereikt bij o.a. Beyers en Versele Laga. Maar ze blijft naar eigen zeggen niet een liefhebster van veel erwten in welk eender mengeling dan ook. Kortom ze wil een stevige en een lichte mengeling om ze langs de weg van de geleidelijkheid op te voeren dit seizoen. Oké, prima: Ik volg..!
Dus nadat we beiden onze nieuwsgierigheid naar moderne hokkenbouw en voermengelingen hadden gedeeld. Was het tijd om enkele bekenden te bezoeken, die ons wisten te vertellen dat het dit jaar een topbeurs qua verkoop is geworden. Oké, de King duiven verkoper scoorde het hoogst met werkelijk een 100 procent score op zaterdag. Daar waar een enkeling zondags om 13.30 uur nog een oude duif van elf jaar mee naar huis wilde terugnemen. Niet vanwege gebrek aan belangstelling maar gewoon omdat de duif nog steeds een plekje in zijn hart innam. Is het volgens ons een prima beurs geweest voor zowel standhouders als bezoekers uit binnen- en buitenland.
