Petrus Stas
- woensdag 16 augustus 2017
De duif van fraudeur S (in Melun uit de mand gehaald in opdracht van het bestuur) had geen kapotte chip om maar een vreemde. Dat is echter een lang verhaal.
Hij heeft inmiddels bekend maar wat zijn omgeving frustreert is dat hij volgens de regels zoals die in Nederland zijn de gewonnen prijzen mag houden. Hij zou zelfs nog gewoon in mogen korven.
Als hij een beetje fatsoen heeft, zoals zijn gerespecteerde vader Wim met wie ik nog jaren in het Afdelingsbestuur heb gezeten, doet hij er afstand van. Enkele jaren geleden gingen wat deze ‘heer’ betreft al wenkbrauwen de hoogte in. Een streekgenoot pakte een steenvroege duif, de tamtam deed zijn werk, en pal daarna klokte S. De melding bleek echter een loze. De streekgenoot had zich vergist. S speelde bijna een uur vooruit. Waarom ik het heb over S terwijl iedereen zijn naam kent? De man heeft ook nog familie.
Eindelijk hangen (15 aug)
Een wakkere sportgenoot, zo iemand die ’S NACHTS slaapt, wees me enkele weken terug op ene S die speelt in R4 Brabant 2000. ‘Hoe die zijn getekende pakt en dat al enkele jaren lang bij alle weer is absoluut uitgesloten’, zei die. ‘Hij kan alleen frauderen als hij een functie heeft’, reageerde ik. Dat had hij en niet zo maar een functie! Omdat ik de sportgenoot niet ken als iemand die kwaad over anderen spreekt ben ik S ook gaan volgen en inderdaad. Zo de getekende pakken kon niet.
Deze morgen belde de sportgenoot. ‘Ze hebben hem.’ Terwijl hij aan de telefoon was rolden de smsjes en mails binnen. Werd ik ook door andere gebeld. ‘Heb je het al gehoord?’ Inderdaad, eindelijk hangen. S had ook al eens de beste duif van Nederland. Of was het twee keer? Duur verkocht natuurlijk maar dat zal niet terug te draaien zijn. W de Bruijn en M Huijsmans waren de opvolgers. Nou ja 'opvolgers'.
NOG ZO EEN
Het doet denken aan een aantal jaren terug. Toen was er ook iemand met een duif waar amper tegen te vliegen viel. Tot het opviel dat hij bij het inmanden altijd verband om een van zijn vingers had, maar… alleen bij het inmanden. En dat wekte argwaan. Wat bleek? Zijn eerstgetekende had een kapotte chip om, de goede zat in het verband rond de vinger. Ook hier betrof het een bestuurslid met een functie. Dat hij zelf met de eigen duiven over de antenne ging bij het inmanden moge duidelijk zijn. Hoe kunnen zulke onverlaten de sportgenoten al die tijd recht in de ogen kijken vraag je je af.
