De vliegduiven zijn sinds september niet meer los geweest, wat andere jaren wel het geval was. Ze zijn volledig klaar met de rui, maar ik riskeer het nog niet met de vele roofvogels hier.

De kwekers zijn goed gepaard en gewend aan hun bak, dus ook dat verloopt prima. Ik gooi er dagelijks enkele tabakstelen op de grond zodat ze die in hun nestschotel kunnen dragen — dat vergroot alleen maar de bakvastheid.

Het hok en de verzorging

Zoals men weet geloof ik niet zo snel in de invloed van het hok, evenals in duivenkeurders — maar dat terzijde. In al die jaren heb ik heel wat verschillende hokken gehad, en op allemaal is eigenlijk goed gespeeld. Als een hok maar open is en niet dichtbevolkt. Hier is het hok de ene dag vochtig door mistig weer, maar als het waait is het weer kurkdroog doordat alles openstaat.

Zoals zo vaak gaat het om de duiven die erin zitten. Die moet je niet met medicatie overeind houden — ingrijpen indien nodig, meer niet.

Goede duiven en kleurverschillen

Ik heb heel wat goede duiven van verschillende formaat in handen gehad. Eerlijk gezegd waren de meeste blauw of geschelpt van kleur. Bonte, witte, grijze, zwarte en rode lijken toch wat minder zacht gepluimd. Vooral bij de witte en bonte slijten de slagpennen opvallend snel, alsof de motten eraan gezeten hebben. Ik zag er nog maar weinig echte goede tussen.

Referenties wereldwijd

Goede duiven doen het overal ter wereld. Bas Verkerk werd 5e Olympiade allround met Olympic Penny, een kleinkind van Miles — en die Miles is weer een kind van het Millennium koppel.

Mijn Chinese vriend speelt geweldig op de One Loft Races met kinderen uit Embregts-Theunis duiven. Een liefhebber uit Senegal won onlangs de 1e tegen 1.222 duiven en de 6e tegen 1.600 duiven in Afrika met een dochter uit een Embregts-Theunis duif.

Ook in Polen won men diverse keren de 1e tegen meer dan 5.000 duiven met kinderen uit Embregts-Theunis duiven. Het zullen niet allemaal goede zijn, maar erg veel doe ik er jaarlijks niet weg: nu vier bij Pearls of the Sky op GPS, half december zeven op PIPA en half januari nog eens zeven op PIPA. Daarbij nog een viertal geschonken bonnen — en dat is het.

Mestbanden

Er zijn maar weinig hokken te vinden die na 25 jaar opnieuw starten en zo’n kanonstart maken als de gebroeders Van Belzen uit Arnemuiden. Ook daar doen ze het hoofdzakelijk met Embregts-Theunis duiven.

Om terug te komen op de mestbanden: de gebroeders Van Belzen hadden het eerste jaar gewone bakken en maakten een superstart met de jongen. Door hun drukke afbouwbedrijf ontbrak het aan tijd om de hokken dagelijks te poetsen. Ik adviseerde hen mestbanden te plaatsen. Even vreesden ze dat ze minder goed zouden spelen, maar het tegendeel werd bewezen — en ze kenden alweer een topseizoen.

• Volgende