- dinsdag 21 juni 2022
Op enkele duiven na is alles thuis, ook mijn favorieten zijn terug. Met de afkoeling kwamen de duiven vlot na, het is nu zaak om de boel weer op de rails te zetten. Althans, de betere, want met de rest heb ik het inmiddels wel gehad.
Donderdag inmanden voor La Souterraine (635 km) en vrijdag voor Pont-Sainte-Maxence (289 km). Deze week rustig in de training en stevig in de maaltijd, al hadden de duiven nauwelijks ingeboet, wat me erg opviel. Mijn duiven worden ruimschoots van vetten voorzien, vandaar dat ze bij een moeilijke vlucht niet veel lijden.
Ik had ook nog een duif mee op de taaie Bergerac vlucht, zij arriveerde om 9.15 uur ‘s ochtends. Ze zit gewoon tussen de jongen, maar ik heb haar de laatste week voor het inmanden elke dag NPO-mix in haar nesthoekje gegeven. Na enkele uren viel ze niet eens op tussen de blinkende jongen, ook zij had niets geleden van haar inspanning.
Ik heb de Pont-Sainte-Maxence duiven na thuiskomst gelijk even in een emmer ijskoud water gehouden om ze af te koelen en dat deed deugd. We zijn immers zelf verantwoordelijk om te spelen ja of nee, maar ook voor de begeleiding voor en na de vlucht. Voor veel liefhebbers is alles teveel, maar hier is niets teveel. Ik heb het er graag voor over.
Alle pijlen worden de komende 3 weken gericht op de verzorging van de jonge duiven om die klaar te stomen voor hun eerste opdracht. Een opleermand met de vereniging zien zij nooit. Ik leer ze tot 30 km zelf op en dan gaan ze gelijk naar de eerste wedvlucht van 143 km.
Zo heeft iedereen zijn eigen methode. Criticasters zijn er altijd. Pont-Sainte-Maxence was de slechtste vlucht van het jaar voor mij, maar wel weer top 10 NPO/provinciaal. Ga d’r zelf maar aanstaan; bijna elke week wind in het voor- of nadeel, goede of slechte vlucht en geloof me, die slechte vlucht maken we allemaal.
Henri Vennix heeft weer een prachtige reportage gemaakt op PIPA, waarvoor dank.
