|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Nieuws
Er worden geen 1 april grappen gemaakt dezer dagen.
Omdat de toestand in de wereld bol staat van ellende past dat niet.
Naast het probleem van bommen en vluchtelingen is het coronavirus er nog bij gekomen.
Hoe zich een mens in zo’n situatie voelt dat is niet in woorden uit te drukken.
De massa is in lichte paniek.
Gisterenavond plofte ik even voor 7 uur op de bank met de afstand bediening van de TV op stand-by. Van onze minister president Mark Rutte zouden we gaan vernemen hoe lang het coronavirus ons nog lam zou leggen.
Ik was een en al oor wat onze bewindvoerder te vertellen had.
Wat ik al had verwacht dat kwam uit.
In zijn redevoering informeerde en overtuigde hij zijn toehoorders hoe de stand van zaken was. In een woord gezegd, “ het was knudde “. Tot 28 april al zeker.
Tot die tijd wordt niet gewandeld en geen terrasje gepikt en mag men ook niet lekker uit eten gegaan.
En natuurlijk ook niet gesport. Kortom, van alles niks.
Vanzelf sprekend is ook de duivensport er bij betrokken.
Met de grenzen dicht kun je toch geen kant uit.
Het moest er nog bij komen dat we onze duiven ook nog niet los mochten laten vliegen.
Dan konden we wel inpakken.
Ik heb de redevoering van Mark niet helemaal aangehoord omdat ik er gekwetst door raakte..
Al dat negatieve gezever wilde ik niet langer aanhoren.
.Kom op zeg, op mijn oude dag heb ik daar geen behoefte meer aan.
.Maar ik ontkom er niet aan om te horen dat overal mensen jobstijdingen krijgen over gestorven geliefden, zoons of broers. .
Dan krijg ik het benauwd..
In alle kranten is uitvoerig te lezen over de verschrikkingen die het coronavirus teweeg brengt..
Maar toch gaat het leven in stilte door.
Het coronavirus heeft aan een afstand van anderhalve meter al genoeg.
.Dan lijkt het op te houden en niet verder te kunnen met te besmetten.
Misschien is dat wel het wreedste aspect van deze pandemie: ze veroorzaakt een verschrikking in de wereld en een hele grote wanorde.
Het heeft gemaakt dat ik me voel als een sociaal ontregeld mens die in z’n huis gevangen zit.
Hoewel iedere morgen mijn buurvrouw van tegenover me wuivend goedemorgen wenkt.
Ze ziet me dan in mijn luie zetel zitten en brengt me met haar groet op mijn gemak.
En toen even later een andere buurvrouw me een kommetje erwtensoep kwam brengen, toen had ik het voor momenten niet meer.
Soms heb je buren nodig om je niet eenzaam te voelen en je verlatenheid te vergeten.
Ook als je denkt het alleen af te kunnen. Wat blijkt? Ondanks het onheil leef ik in een zee van luxe en vriendelijkheid.
Pie.
Bij ons in de regio en op het eiland Goeree Overflakkee slaat het Corona Virus momenteel hard toe. We kennen allemaal meerdere mensen die ziek zijn. Ook bij ons zijn er familieleden en vrienden ziek. Vanaf deze plaats van harte beterschap en herstel snel.
Daar wordt je niet vrolijk van en op sommige momenten slaat bij ons ook de onzekerheid toe. Spannende tijden dus.
We doen er alles aan om positief te blijven en voor zover als mogelijk is door te gaan met het “normale leven”. Wat dat ook moge zijn.
Voor mij betekent dat administratieve werkzaamheden voor TopPigeons. Mijn vrouw probeert deels op afstand haar taak als onderwijzeres zo goed mogelijk in te vullen. Het dagelijks rondje langs de duiven is een heerlijke ontspanning evenals de dagelijkse wandeling, waarvan ik meer dan ooit kan genieten van de voorjaarsnatuur. Dat zijn dan ook weer de mooie kanten.
Tussen de bedrijven door en het rondje langs de duiven ook eens begonnen met het opruimen van allerlei zaken. Dan kom je leuke artikelen, boeken en foto’s tegen. Met ook foto’s van een aantal van mijn beste duiven van weleer. Leuk om weer ons oude herinneringen toen de duivensport en fondsport in Nederland hoogtijdagen beleefde.Kijk eens naar de aantallen duiven.
In 1995 ben ik op het huidige adres begonnen 100% gespecialiseerd op de zware fond. Geïnspireerd door oud Oude Tongenaar Piet de Weerd werd op zoek gegaan naar de aloude Jan Aarden duiven en die zaten er hier in de regio voldoende. Zo taai als leer zei Piet altijd.
De Jac Steketee/Wim Kooreman duiven werden als basis gekozen en deze werden gekruist met het beste van Herman Brinkman, Gebr.Bruggemann en Cees de Jong (vd Wegen).
Het accent lag op de middaglossing en het nationale drieluik ST Vincent, Dax en Bergerac en af en toe een uitstapje naar Barcelona.
Al snel bezat ik een paar echte topduiven en 2 sublieme kweekkoppels.
De eerste echte cracks hier op de hokken waren de fameuze ULLRICH (oa 3 en 7 nationaal in 4 weken tijd) , de MONTY BOY (3e Nat. MT de Marsan en vele kopprijzen) en een fameuze zoon van de beste vererver die ik ooit heb gehad DE JONGE STAYER, namelijk de PAUMAN (5e Nationaal Pau en 2x Beste ZLU Asduif over 5 jaar in de FONDSPIEGEL). De laatste stond aan de basis van het winnen van de 1e West Europese Super Marathontitel in 2006 en de 2e PIPA IATP ranking , 3e Nat Marathon etc.
Bijzondere duiven die me veel sportplezier hebben gegeven maar ook op vele hokken voor geweldige nakweek hebben gezorgd. Dit was de oude basis van mijn marathon stam. Na 2006 werd deze versterkt met het aankopen van echte topcracks zoals de PAARSBORST, DE CAS beide bij Ko van Dommelen etc.
Ook nog een mooie foto gevonden samen met vriend Frans van Peperstraten alias de SLOPER waarmee ik samen het veilinghuis TopPigeons.nl ben opgestart (2001). Toen het eerste dedicated veilinghuis voor postduiven in de wereld en inmiddels wereldwijd een grote naam in de marathonsport.We wilden onze passie voor de nederlandse fondduif en fondliefhebbers delen met de rest van de wereld. Mooie tijden waren dat.
Ik heb het dan natuurlijk over het prachtige weer dit weekend. En ondanks dat de wereld in brand staat en het coronavirus ons leven beheerst, ben je als duivenliefhebbers toch ook met je gedachten bij de duiven. En natuurlijk denk je dan wat jammer dat we nu niet met onze duiven kunnen spelen. Ik begrijp dat duivensport en de plaag die rond waart en dood en verderf zaait niet in verhouding staan, maar toch! Toch blijf je hopen dat we binnenkort weer kunnen spelen met onze duiven. En als het nu zou sneeuwen en hagelen zoals ik het in het verleden heel vaak heb meegemaakt rond deze tijd, dan zou het minder wrang zijn dan nu. Nu was het een prachtige start van het nieuwe seizoen geweest.
De bekende psychiater Victor Frankl probeert in zijn boek “De zin van het bestaan” mensen lichtpuntjes te geven om als ze in situaties terecht komen waarin ze volledig machteloos zijn om toch kunnen overleven. Hij overleefde vier concentratie kampen en wist zichzelf overeind te houden door te focussen op iets wat hij perse na die verschrikkelijke holocaust nog wilde. Een bekende uitspraak van hem is “Het eigenaardige van een mens is dat hij alleen kan overleven door te focussen op de toekomst”. En zo sta ik ook in het leven ,ik focus me op het moment dat de “lockdown” weer wordt opgeheven, en we hopelijk weer met onze duiven kunnen gaan vliegen. Dat geeft me tot dat moment aanbreekt (of misschien wel niet aanbreekt) tenminste elke dag plezier als ik met mijn duiven bezig ben. We laten het coronavirus dus waar het is en wat het is en we focussen ons gewoon op de dagelijkse belevenissen rond ons hok.
Dit jaar zijn er wel een paar dingen veranderd op en rond ons hok. We zijn dit jaar veranderd van club. We zijn ondanks dat we een club op loopafstand van ons woonadres hebben toch naar een club een paar kilometer verderop uitgeweken. We zijn lid geworden van de duivenclub in Lekkerkerk. Deze club is tevens het nationale inkorfcentrum waar ik toch al diverse keren per jaar inkorfde. Alle dagfondvluchten en de laatste midfond vluchten met de jonge duiven korfde ik er altijd al in.
Er waren een paar reden om te vertrekken uit Krimpen ad Lek. De belangrijkst reden was eigenlijk het feit dat we dit jaar met meer oude duiven wilde gaan spelen. Wij speelde normaal met 16 doffers en 16 duivinnen waar de partners van thuis bleven. Dat ging prima maar ik vond toch dat ik mezelf te kort deed ten op zichtte van mijn concurrentie. Het is een feit dat als ik hier op duiven sta te wachten er nooit eens een kladje duiven overkomt waar mijn eerste duif uitkomt. Mijn vroege duiven moeten altijd alléén de kar trekken.
Een mooi voorbeeld was deze zomer de onder prachtige condities vervlogen jonge duivenvlucht Pont st Max met het mooiste weer van de wereld. Zover we konden kijken zagen we hier in de prachtige blauwe lucht onze eerste duif aankomen, als een stipje kwam hij precies uit de goede lijn. Even later kwam de 2e duif aanvliegen, ook precies uit de lijn en zo ging dat maar door. We hadden 21 duiven die allemaal één voor één precies uit de lijn naar huis kwamen vliegen zonder hulp van welke duif dan ook. Allemaal één voor één.
De 6 duiven die (wat later bleek) NPO voor onze eerste duif zaten, zouden in principe als één koppeltje naar huis toe kunnen zijn gevlogen. Ze zitten precies in één lijn gesitueerd. Hier in Krimpen ad Lek moet alle duiven altijd zonder de hulp van de klad zien thuis te komen. Door met meer duiven te gaan spelen hopen we weer eens enkele duiven tegelijk van een NPO vlucht thuis te krijgen.We gaan dus met 62 oude duiven vliegen en dat is niet leuk voor onze club in Krimpen ad Lek. Een kwestie van geen concurrentie genoeg voor mooi verenigingspel.
In Lekkerkerk kijken we weer uit naar het verenigingspel, daar is nog genoeg concurrentie van hard spelende liefhebbers. Ik kan het gelukkig fysiek nog goed opbrengen om met zo’n koor duiven te gaan vliegen. Ook het feit dat we hier in Zuid-Holland nooit een inkorfbeperking zullen krijgen heeft me doen besluiten om ook met meer duiven te gaan spelen.Voor diegene die vinden dat 62 wel wat veel oude duiven zijn, zou ik zeggen dat is in Zuid-Holland bijna normaal aan het worden.
Ook met de jonge duiven vlieg ik met 60/70 duiven maar die laat ik nooit allemaal tegelijk los vliegen. Eerst in 2 groepen en als die later bij elkaar gelaten worden dan scheidt ik gelijk het hele spul dus trainen er nooit meer dan 40 duiven tegelijk. Vanmorgen liet ik alle oude doffers en duivinnen voor het eerst tegelijk los omdat ze weer een poosje samen te laten. Dan sta je toch raar te kijken als je zo’n koppel van 65 oude duiven ziet trainen. Je voelt je dan wel oppermachtig en denkt wat moet dat worden als zoveel duiven zo dadelijk, als we weer vliegen, allemaal op weg naar huis zijn. En dan te bedenken dat de W. de. Bruijn met nog eens de dubbele hoeveelheid duiven speelt van wat ik nu heb rond vliegen.En de familie Verkerk zelfs met drie keer zo’n groep duiven speelt.Ongelooflijk wat moet dat een gevoel van macht voor die mannen zijn. Ik weet in ieder geval niet wat me overkomt als ik zoals vanmorgen die 65 duiven van mij zie vliegen en tegelijk op het hok zie vallen.
Fijne zondag verder.
Martin.
We ervaren nu hoe de wereld er uit ziet zonder sport. Niemand heeft het ooit meegemaakt dat opeens niet meer wordt gesport. Het coronavirus is er de oorzaak van dat nagenoeg alle sporten stil zijn komen te liggen. Midden in de competitie geen voetbal en geen wielerwedstrijden en noem maar op. Maar ook andere evenementen die veel bezoekers trekken zitten op slot. Dit is een unieke situatie. Nu maken we mee hoe de wereld er uit ziet zonder dit amusement. De maatregel die de regering heeft gesteld dat alle sportwedstrijden tot 1 juni zijn verboden is een domper. Dus ook de duivensport. Natuurlijk zijn wij allemaal gek van onze duivensport maar we zullen achter die maatregel moeten staan. De gezondheid van de mensen is nog altijd belangrijker dan de sport. En hoe nu verder? De omvang van de crisis die is zodanig ernstig dat het de vraag opwerpt of we dit seizoen nog wel met onze duiven aan wedvluchten kunnen gaan deelnemen. De chaos die het coronavirus veroorzaakt is enorm. De oudere mensen en of de zieke mensen mogen nauwelijks bezoek ontvangen. Ik zelf had wel alle dagen in de week bezoek van duivenvrienden. Nu niet meer. Omdat deze vrienden ook al een gezegende ouderdom hebben zorgt de maatregel ervoor dat die ook hun deur niet meer uitkomen. Op slot die uitgang en binnen blijven is het commando. Terwijl ik dit aan het schrijven ben lijkt het van binnenuit dat het zomer is. Van achter mijn raam zie ik mijn ploegje jonge duiven rond tippelen en hoe ze genieten van hun buiten zijn. Dat doet me even vergeten aan de chaos die er heerst. Een chaos die continu in de tropische streken heerst. Want daar sterven jaarlijks honderdduizenden mensen aan malaria. Maar omdat dit ver weg is hebben we daar geen notie van. Maar nu dat coronavirus hier en overal rondspookt en slachtoffers eist brengt dat ongerustheid onder de mensen. Omdat dat het virus zopas het leven van een 80 jarige dorpsgenoot van me opeiste heeft me dat ook zeer verontrust. Nota bene een paar straten van me vandaan verdomme. Dat trieste geval heeft me nog voorzichtiger gemaakt dan ik al was. Het is te hopen dat we met zo’n drama niet te maken krijgen. Natuurlijk kunnen we met termen gooien als “ Nachtmerrie “ of “ Zwarte dagen” omdat ook de duivensport vergrendeld is maar dat helpt niet. We moeten realistisch blijven. De gezondheid gaat boven alle sporten. Het virus vormt een grote bedreiging voor de mensen. Ik kijk uit naar het moment dat het virus is bedwongen en ik weer met mijn duivenmand kan dragen. Evenzo als alle duivenliefhebbers hoop ik dat dit op 1 juni zal zijn. We zullen zien !!!!! Pie.
De “Hagens” duiven hebben inmiddels sinds vele jaren hun waarde bewezen op hokken in binnen- en buitenland.
De gebroeders Ad en Rinus Hagens presteren zelf al decennia lang aan de top van de marathon wereld. Door de jaren hebben de Hagens duiven ook op vele andere hokken reeds hun kweek- en vliegwaarde bewezen.
De Gebroeders Hagens hebben een oersterke basis in hun fondstam gelegd. Zo kwamen er duiven van Jan Theelen, Gebr. v.d. Weerdt, Gebr. Brugemann, Frans Bungeneers en Arjan Beens. Inmiddels kunnen we echt wel spreken van een echte eigen stam duiven. Aan de basis van deze stam zie je duiven die op eigen hok fanastisch hebben gepresteerd. Hierbij noemen we een aantal opvallende namen zoals: Sarina, Carcasonne, Sonja, Maxima, Bauer 014, De Rode Kweker, Kweker 42 enzovoort. Ben je een marathon liefhebber dan moet je deze duiven toch kennen. In een iets latere fase kwamen daar nog vele (nieuwe) toppers bij zoals: Alejandro, Angelo en Gijs 7e Nat. Barcelona 2013.
Ook op de vlieghokken zitten een aantal kanjers zoals: Angeliño, Fedde, Harry, Meghan, Mees, Bram, Seppe, Honey, Maud enzovoort.
In deze verkoop ziet u 9 jonge duiven die speciaal gekweekt zijn voor Toppigeons. Deze 9 jonge duiven komen uit het beste wat bij de Gebr. Hagens op de hokken zit. Doe er uw voordeel mee.
De geslachten zijn naar ervaring ingeschat, maar kunnen we niet voor de volle 100% garanderen.
.Ik zit de laatste weken nagenoeg in quarantaine thuis. Mijn ontspanning is alleen maar het verzorgen van mijn duiven.
Ik durf de straat niet meer op. Alleen ga ik de deur uit om naar de supermarkt te gaan. Ik moet toch eten! En bezoek krijg ik ook al niet.
Jawel, maar voor even en op afstand. Gisteren stond mijn dochter voor de deur met een kom tomatensoep.
Blij en verrast hield ik de deur open om haar binnen te laten.
Ze deed enkele stappen terug. Nee pap, dat kan nu niet zei ze verontwaardigd.
Ik kan nu niet binnen komen en u begrijpt wel waarom. Ik kreeg geen knuffel en zelf geen hand van mijn dochter.
Daar stond ik dan met demond vol tanden en met mijn kommetje soep op de stoep.
Mijn kluizenaarsgevoel voelde ik toen heel sterk.
De avond van te voren had ik naar een live uitzending van de NOS gekeken waarin experts de feiten over het coronavirus ontrafelden.
Terwijl ik dat allemaal aanhoorde werd ik geleidelijk aan een beetje angstig.
Niemand overleeft die pandemie dacht ik voor momenten. Ik dacht aan de Spaanse Griep van 1918 toen naar schatting 20 miljoen mensen stierven.
Maar dat is verleden tijd. Ik relativeerde met te denken dat in die tijd de medische wereld nog in de kinderschoenen stond en de griepspuit toen nog uitgevonden moest worden.
En tegenwoordig, nu alle 50-plussers een spuitje tegen de griep halen,vallen nog iederjaar doden.
Blijkbaar worden de mensen nu pas bewuster over de “moordenaar” met de naam coronavirus.
Het is wel degelijk heel erg gevaarlijk.
En de reputatie die het virus heeft die zaaide bij velen paniek. Sommige mensen sloegen al aan het hamsteren.
Die verloren al direct het gevoel over hun controle en werden bevangen door angst.
Het moet in de boeken geschreven staan dat als mensen geconfronteerd worden met een hele kleine virus wat je niet kunt zien of voelen,dat ze dan snelin de war geraken.
Onze Koning en ook de Premier deden hun best om informatie te geven over de ernst van de situatie en riepen op dat de mensen ondanks alles niet bang hoefden te worden.
En hou op met hamsteren de magazijnen zitten propvol met van alles
Maar toch voelt iedereen het corona dichterbij komen en blijft het een bedreiging.
En meteen ook is het bijzonder moeilijk om je er tegen te beschermen. Ik druk mijn neus in mijn elleboog als ik moet niezen, ik was mijn handen vaker als anders en mijnneus snuit ik inpapieren zakdoekjes.
En omdat ik nu niemand meer een hand mag < en kan geven > , daarom neem ik nu mijn duiven vaker in mijn handen.
Toen die me in 1946met de duivenbacterie opzadelden had ik er geen notie van dat ik dit virus niet meer zou kwijt raken.
Ik werd er mee besmet en wat nog erger is,ik raakte verslaafd.Prettig verslaafd.
Nu zijn m’n duiven mijn allerbeste vrienden en wat ben ik blij dat ze me bezig houden.
Ik zit niet met mijn handen in het haaren heb ook nog geen mondkapje op. Ik hoop dat ik ook niet in zo’n positie terecht kom.
De tijd zal het me leren !!!Pie.
Trots op……….
In gesprek met Bram Hokke uit Ooltgensplaat. Het meest oostelijk gelegen dorpje op het voormalig onderste Zuid Hollandse Eiland genaamd Goeree Overflakkee.
Het dorp, lokaal ook wel bekend als “de Plaet” is bekend om zijn oude Raadshuis. Dit is gebouwd in 1616 naar ontwerp van de bekende 17e eeuwse Vlaamse bouwmeester Melchior van Harbach. Daarnaast bevindt zich ook het Fort Prins Frederik in de regio. Een groot en uniek fort uit de 16e eeuw dat de doorgang in het Volkerak en het Hellegat bewaakte. Inderdaad enkele monumenten om trots op te zijn.
Het gaat in dit geval echter om duiven en wel een duif om trots op te zijn namelijk de Buisman van Bram Hokke. Een liefhebber die in het verleden met zijn broer Leen zijn sporen heeft verdiend met fondduiven voor de overnacht vluchten.
Bram is naast zijn fondduiven weer met programma duiven begonnen. In de jaren 80 heeft hij ook de programma vluchten gespeeld en was toen succesvol met de duiven van Cor Buis uit Aalsmeer.
Een logische stap om nu ook weer eens bij deze bekende liefhebber langs te gaan. Bram was bij het bezoek wederom onder de indruk van de kwaliteit duiven op het hok.
Hij kocht een bon van deze liefhebber en kreeg 2 jongen mee, waaronder de 17-1125738.
Deze “738”een blauwbonte doffer had als vader – 14- 1384395 van Cor Buis Jr. met als grootouders klz Di Caprio / vd Pol Gompel ( 1e Peronne 9181 d / 1e Strombeek 27873 d.) / Buis – Romein.
De moeder 14-1655547 van J&M Geven (moeder was 18e jonge duif Nationaal in 2014) met grootouders een duif van Voets ( vader meerdere 1e prijswinnaars)/ J&M Geven( Beste Asduif WHZB 2005/ mevr. Romein ( 1e Bourges 6518 d.)
Het is deze duif waar Bram zo trots op is, een eigenzinnige doffer die graag alleen vliegt. Als hij op weduwschap staat is hij vaak zo’n 20 minuten kwijt, echter als hij weer terug is op het hok gaat hij niet meer weg, met andere woorden, zijn training zit erop !
Als de Buisman doffer thuiskomt is dat vaak met dezelfde conditie en gewicht als bij het inmanden. Bram noemde dat het enige wat er aan de duif ontbreekt is dat hij niet kan praten, want het is zo’n slimme duif ! In de vereniging PV de Zwaluw heeft de Buisman doffer al 8 x de 1e prijs behaald.
Dit jaar is er voor het eerst uit deze doffer gekweekt en in het najaar zijn er gelijk enkele nakomelingen op het kweekhok gegaan. Dit is de duif waar hij zijn hok mee op wil bouwen.
Is dit niet het mooie van onze duivensport, een bijzondere duif met prima resultaten en grote verwachtingen voor de toekomst ! Uiteindelijk doen we het daar allemaal voor !
Bram nog veel plezier met je Buisman !
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Inleiding - Het was de Avondster Venus, die als eerste het verzoek deed om samen met haar tegenspeler Mars. Een hele speciale vogel te mogen scheppen: De postduif. Maar zoals wel vaker was God niet meteen bereid om hemel en aarde te bewegen. Immers, Hij had het gewoonweg te druk met de mens als zijn plaatsvervanger op aarde. Dus keerde Venus, God de rug toe en klopte aan bij de Duivel. Maar ook die wilde zijn duistere engelenschare hiervoor niet aan het werk zetten. Teleurgesteld droop Venus af. Om in een laatste poging haar verzoek aan de Kosmische Hoge Raad voor te leggen.
De Kosmische Hoge Raad was voltallig bijeen en vergaderde exact drieëndertig volle Maanrondes om tot een eenmalige beslissing te komen: Venus en Mars, mochten in samenspraak met God en de Duivel een vogel scheppen. Die letterlijk de mens de weg terug naar God zou wijzen. Zo gezegd, zo gedaan; het idee postduif was een feit.
Mars, Maan, Venus, vergaderde avond aan avond. Maar raakte voortdurend in onmin met elkaar, zodat de Zon erbij moest komen om de vrede te bewaren. Want de zonnekwaliteit oriënteren behoorde tot zijn scheppingsdomein. Het moet ergens rond de Ark van Noach zijn geweest dat Venus de mens voor het eerst mocht wijzen op deze unieke kwaliteit.
Het ging alsnog mis…
Geruime tijd na de Zondvloed ging het alsnog mis, want de mens hield zich niet aan de afspraak om als de plaatsvervanger van God op aarde te dienen. ‘Hier moet de Duivel achter zitten.’ Ten minste dat zei Venus tegen de Zon, Mars en Maan. “Nee.” Zei, Mercurius. De boodschapper van de Dierenriemgoden. “Jullie zijn in tegenstelling tot de Waarheid, zo onbekwaam geweest om tegen de wil van God naar de Kosmische Hoge Raad te stappen. En dat is jullie dus duur komen te staan, want hoe denken jullie dit tij nu te keren.” Het bleef oorverdovend stil. “Weet je wat, ik zal de Heilige Geest vragen om in te grijpen. Maar dan verwacht ik hiervoor in de plaats jullie absolute gehoorzaamheid.” Zo gezegd, zo gedaan: De Geest der Geesten op aarde, was bereid om Zijn kennis van de Waarheid in de postduif te plaatsen. En de mens te wijzen op de doop bij de Jordaan, waar Johannes, Gods enig geboren Zoon mocht dopen.
Nawoord: Vanaf de doop bij de Jordaan, mochten Venus, Mars, Maan en Zon, ons mensen verder helpen, blijvend te leren van de postduif als degene op aarde. Die ons de innerlijke kwaliteit voorhoudt om gericht te blijven op ’t Licht. En de duisternis in onze harten te zien als tijdelijk waar de Duivel Zijn zwarte engelen voedt met ijzer.
