We zijn weer een weekje verder en ik zit vrij laat mijn column te maken, maar de lezer wacht erop en als de column er op maandagochtend niet op staat volgen er altijd reacties, dus snel even achter het toetsenbord. Allereerst heeft de afdeling 5 haar vluchtprogramma op haar site nog niet aangepast dus ga ik er vanuit dat er donderdag inkorven is voor Meer. Laten we eerlijk zijn, duidelijkheid is toch iets wat ik normaal vind. Vrijdag hebben we in onze club voorjaarsvergadering en dan hoop ik uiteraard meer te horen, maar ik blijf het triest vinden dat dit pas gebeurd als de eerste vlucht onderweg of al op de losplaats staat. We weten het niet. Ik neem de bestuurders van mijn club niets kwalijk maar uiteraard wel die van samenspel en afdeling. De communicatie is summier terwijl wat mij zaterdag weer bleek de bestuurders zelf goed op de hoogte zijn. Gelukkig heb ik duiven voor de duiven anders was ik gewoon gestopt, ik kan hier heel slecht tegen.

Deze week was het ,,weer,, niet al te ideaal om te starten met het africhten van de duiven maar toch heb ik de handschoen ofwel de duivenmanden opgepakt. Ienepien is driemaal wezen rijden met de oude duiven. Tweemaal naar Ridderkerk waar ze dan loste in drie groepen , zijhok, weduwduivinnen en dan als laatste de weduwnaars. Daar zitten tien jonge doffers dus nu jaarling bij dus kunnen nu even het spelletje leren. Zodra Ienepien wegrijdt draai ik de schotels , de duivinnen komen eerst aan en wachten dan op de doffers die normaal een kwartier later arriveren en zo klooien we door. De derde keer werd er gelost in Numansdorp en in twee lossingen eerst het zijhok en duivinnen en daarna de weduwnaars (20 minuten later).Laten nu de weduwnaars het eerst arriveren met een drietal duiven erbij uit de lossing die het eerste plaats vond. Ik miste direct een weduwnaar en deze is ook nog niet teruggekeerd dus is er direct een reserve doffer uit het zijhok in zijn broedhok geplaatst. De weduwnaar is vermoedelijk verongelukt.

De afgelopen week maakte ik elke avond enkele stambomen van de jongen 2019 en ik ben nu helemaal bij , nu nog de namen verzinnen maar dat worden dit jaar bijna allemaal Griekse goden namen. Het is allemaal leuk en het blijft voor mij toch echt een hobby maar wel fanatiek uitgevoerd.

Met de gezondheid is het momenteel wat minder gesteld en binnen twee weken zal er de operatie plaatsvinden. Blaasstenen zijn de oorzaak en het hele boeltje zit goed verstopt en een katheter vanuit mijn buik zorgt ervoor dat ik de urine kwijtraakt. Ik kan gewoon alles doen maar de situatie is pijnlijk en lastig. De katheter zit namelijk ongeveer om de drie a vier dagen verstopt en moet er op de spoedeisende afdeling van het ziekenhuis een nieuwe worden geplaatst. Het is niet anders, maar uit de onderzoeken is gebleken dat er in mijn hart een zgn. Pacemakercel zit, en dat schijnt dan weer een voordeel te zijn maar volgende week hoor ik van de cardioloog daar meer over. Hopelijk kan ik stoppen met die klote bloedverdunner want wat heb ik een pokkenhekel aan pillen en poeders.

Vandaag (zondag) stond mijn duivensport op een zeer laag pitje en ik voel me er niet prettig bij maar soms moet je wel wat water bij de wijn doen. Mijn dochter en haar man hadden gevraagd of we mee wilde met hun en de kleinkinderen met aanhang naar de Efteling. Dus vanochtend vroeg de duiven allemaal eten gegeven en water aangevuld, in alle hokken de verduistering dicht gehouden en gezorgd dat er d.m.v. tijdschakelaars wel licht brandde van 8.00 tot 18.00 uur. We reden om 8.30 uur weg , en na de Efteling nog even naar de Mac Donald , dus pas rond 22.00 uur thuis en niets meer gedaan bij de duiven daar dit slechter zou zijn dan de hele boel op en wakker te schudden. Morgen weer een dag.

Maar druk dat het was in die Efteling en voor het eerst van mijn leven konden de kleinkinderen mij omhalen om in een achtbaan te gaan en bij deze ,,daar blijft er ook bij,, want het was tevens de laatste keer, nooooit meer. Ik dacht dat ik eruit zou vallen, niks maar dan ook helemaal niks voor mij. Maar ook in zo en bootje door het midden oosten gegaan , het was prachtig en ik heb er als een kind van genoten. En in die ruw waterbaan met die banden krijgen ze me ook nooit meer, uren lopen met een natte reet doe ik niet meer. Maar al met al was het toch een dag die ik niet had willen missen.

Tot de volgende rondom.

Kees Commijs

Racing Pigeon Whisperer.