Inmiddels zijn bij mij de eerste jonge duiven geringd. De kweekduiven kwamen vlot op eieren, geen ‘mis’ vliegers en vechtpartijen. Bij 2 koppels 1 eitje niet bezet, dus van de 12 koppels 22 jongen in de schotels. Het kampioenschap snel leggen en 100% uitkomen, is niet aan mij besteed, maar dit jaar ben ik de ‘gelukkige’ waar het, tot nu toe, op rolletjes loopt. Ik kan alleen maar concluderen dat de voorbereiding en gezondheid goed geweest moeten zijn, met het geluk dat de duiven goed ‘vastbak’ bleken te zijn. We zijn er nog niet, maar de start is veel belovend.
Nieuwjaarsdag zaten dus alle koppels met jongen en zette ik het bad in de ren. In een mum van tijd namen ze, ondanks de harde wind en miezerige omstandigheden, hun nieuwjaar duik 😃.
De vliegduiven mogen zoveel mogelijk hun rondjes vliegen en het is mooi om te zien hoe ze door de lucht klieven. Ze moeten in het seizoen alle weken de mand in dus laat ik ze conditie opbouwen. Is het nodig? Zijn genoeg hokken en niet de minste die het o.a. door de roofvogel aanvallen niet kunnen doen. Wanneer die ons in het seizoen duivenles geven, vraag ik mij af of het echt nodig is. Zij hebben wel vaak begin van het seizoen last van scheefvliegers, waar mijn duiven geen last van hebben.
Veel wegen leiden naar Rome, maar ik blijf bij mijn plan om ze zo vaak mogelijk los te laten.
In het wielrennen is het sinds kort gemeengoed geworden om zich in de wintermaanden al af te beulen. Niks vakantie, wintervet en weer een beetje conditie opbouwen.
Bruyneel, oud ploegleider, zag in Spanje een enorme tainingsintensiteit bij veel ploegen en zag ze op de Coll de Rates, gelijk F 1 wagen voorbijrazen. (Op Strava sneuvelden de records).
Niet alleen de toppers maar ook hun ploeggenoten moeten eraan geloven. Andere trainingsarbeid om in het voorjaar te knallen en dat vast te houden. Pocagar heeft navolging gekregen.
Ik vind het interessant om te lezen dat bijna in alle sporten nieuwe wegen worden ingeslagen of het nu tainingsintensiteit, voeding of kleding/materiaal is, ze blijven zoeken naar verbeteringen. Wat kan of doe je ermee in de duivensport? 🤔
In onze sport zijn zoveel zaken die nog verbeterd kunnen worden.
Je prijst je gelukkig wanneer je in een streek woont waar ‘genoeg’ liefhebbers wonen, je lid bent van een bloeiende club, je ligging en de trek van de duiven acceptabel is, de duiven vervoerd worden in wagens met automatische deuren en ik zal vast nog wel wat vergeten. Natuurlijk is de wind vaak nog een factor die net voor een beetje voordeel of nadeel kan zorgen, maar verder moeten de duiven het doen. In mijn regio hoor je niet te klagen. (al blijven de korte vluchten een spelletje om de kerktoren).
Een plan, doelstelling, gezondheid, motivatie en ‘goede’ (daarnaast een vleugje geluk) heb je nodig om te presteren. In 2025 nieuwe kansen, nieuwe dromen, Ik wens iedereen een mooi seizoen.
Gerard Koopman wint Pattaya race. (6000 duiven in de finale race van 530 km). Gestopt met de actieve duivensport in Nederland, maar blijft wel meedoen met de One Loft Racing en wint prompt één van de meest prestigieuze wedstrijden. Super, wat een begin van 2025.
De eerste duiven haalden de 1800 mtr. 19 stuks werden in minuut 53 geklokt, 11 stuks in minuut 54 en maar liefst 98 duiven in minuut 55! In honderdste van seconden werden ze geklasseerd. Hopelijk zijn er geen duiven die niet geregistreerd zijn, binnen gelopen. Een kleine aarzeling, een vleugelslag te veel of te kort en je zakt 10-tallen tot bijna 100 plekken. Ook een beetje geluk hebben en relativeren.
De meeste duiven die thuis zijn gekomen krijgen nog een vlucht van 600 km, als afsluiting.
