- zondag 23 november 2025
Goede uitslagen zie je meestal mijlenver aankomen. Of je denkt na een goede uitslag ‘ik had het kunnen weten’.
Zo zei rechterhand E V verleden jaar enkele dagen voor inkorven ‘ik zou die 343 gerust boven aan durven zetten. Die kan wel eens de 1e winnen. Ongelooflijk zoals die traint.’ Ze won ook de eerste.
Datzelfde geldt voor slecht presteren, tenminste… als je het wil(de) zien.
Een goed resultaat ligt aan de melker, zo maken sommigen zich zelf wijs.
Voor een slecht resultaat denkt men aan veel schuldigen (zoals ‘slechte plaats in de wagen’), maar zelden aan zichzelf.
Hieronder wat voortekens die niet veel goeds voorspellen en wijzen op enige voorzichtigheid als je duiven in gaat manden, of erger nog, er geld op wil zetten.
DONS
Dons gooien wijst op een goede gezondheid, dat is bekend.
Soms echter kan dat van de ene dag op de andere stoppen. Ineens valt er geen donsje meer. Dat kan duiden op een opkomende infectie. Bij jongen vaak Adeno/Coli. Over tijdelijk gestopte rui. Een ervaren liefhebber ziet aan het rui patroon of duiven eerder blootgesteld waren aan een of andere infectie. |
Dat de rui als het ware ontregeld is geweest, zie je aan de frisse nieuwe pluimen en aan de dorre oude die zijn blijven staan.
Wat dat gooien van dons betreft zijn velen ooit al blij gemaakt met een dode mus. In de bak van een of meerdere vlieger(s) ligt, zo maar ineens, ’s morgens overdreven veel dons. ‘Alsof het gesneeuwd heeft.’
‘Dit wordt mijn vlucht’, denkt men, en op de poule brief komen wat extra kruisjes. Maar het wordt, 99% zeker, een gigantische debacle.
Duiven die plots overdreven veel dons gooien mankeerden iets (dus verleden tijd), maar zijn nu herstellende. En dat is niet hetzelfde als hersteld.
Drie weken later zijn ze ok.
OOK VERKEERD
Zelf heb ik me ook al meerdere keren onaangenaam laten verrassen door een of meerdere duiven die het hok niet uit wilden als ik ze los liet.
Die zaten niet met lange nekken klaar om naar buiten te stormen, die moest je buiten jagen. Dan maakte ik mezelf wijs dat ze zich niet naar buiten wilden omdat ze zich zo aan hun bak hechtten.
Of bang waren dat die in beslag zou worden genomen door een hokgenoot cq belager. Nog nooit heeft zo’n duif die niet wilde trainen me aangenaam weten te verrassen, integendeel. De enige nuttige functie van zulke ‘binnen blijvers’ was de prijsduur rekken.
BAD
Duiven die graag in bad gaan zijn gezond. Willen ze niet in bad dan mag je twijfelen, zo menen we toch.
Toch wat oppassen en voorzichtig zijn. Het weer heeft er ook mee te maken. Bij droog helder warm weer, als mensen zin hebben in een bad, hebben duiven dat juist niet. Die prefereren vochtig, regenachtig weer, zo lijkt het. Ook een stevige wind lijkt ze af te schrikken.
Je hebt natuurlijk wel een probleem als alleen jouw duiven niet in bad willen en de duiven van sportgenoten wel.
Wat ook weinig goeds voorspelt is het ontbreken van die gekende witte laag poeder op het water na het bad.
TRAINEN
Bijna elke topspeler hecht veel waarde aan trainen. Niet zo zeer de duur als wel de manier waarop.
Rondjes om het huis noemen ze geen trainen, al doen ze dat een uur. Ze moeten weg trekken en dan liefst niet samen aankomen maar in groepjes. De klad moet als het ware uiteengereten zijn.
Weduwnaars moeten rond tollend luid koeren en weer meteen met veel lawaai vanwege tegen elkaar slaande vleugels klepperend terug het luchtruim kiezen.
Op een naburig bouwwerk op de schoorsteen gaan zitten mag, maar weer… stil zitten mag niet. Dat mogen duiven die verondersteld worden te trainen nooit. Oude niet en jongen niet. Het duidt op ontbreken van vorm.
IN DE HAND
Duiven in vorm voelen ietwat gezwollen aan. Bij het gros mag je het borstbeen niet voelen, uitgezonderd duiven die van geboorte als wat ‘dieper’ zijn.
Het vlees is roze, er ligt bloem op de pluimen en de pootjes zijn warm en zuiver.
Vooral de pootjes leren je veel. Het zit niet goed als de tenen vuil zijn met korstjes aan de onderkant. Zulke kan je beter thuis houden, die winnen geen prijs. Het klinkt misschien raar, maar liefst moeten ook de ringen zuiver zijn.
Ik trek hoogst zelden de bek van duiven open, laat staan dat ik de vleugels en poten uit elkaar trek zoals sommige buitenlanders doen.
Een enkele uitzondering is er wel: Als ik twijfel. Dan kijk ik in de keel om te zien of die de gewenste kleur heeft en of ik slijmdraadjes zie. In dat geval blijft een duif thuis en wordt een pil op tegen tricho opgestoken.
Natuurlijk geen volle week kuren in volle seizoen.
VOORJAAR
Bewezen goede duiven die van lapvluchtjes voor het seizoen steeds weer te laat komen is nog zo iets. Je begrijpt het niet. Wat is er mis?
Duiven die voorheen zo presteerden en al zo veel hebben mee gemaakt nu de veel minder ervaren jaarlingen niet eens kunnen volgen?
Inderdaad niet normaal, en hoe moeilijk het ook is, houdt ook zulke thuis. Liefhebbers zijn geneigd te denken ‘het komt nog wel, het moet wat warmer worden.’ Of wat verder.’ Het komt echter zelden goed. Ze nooit meer zien gebeurt veel vaker. Je stopt ze beter want dat telkens te laat komen heeft een reden.
EERSTE RESULTATEN
Verleden jaar begin april werd ik gewezen op de enorme aantallen duiven die sommigen mee hadden en op de weinige prijzen die ze wonnen.
Ik schreef op mijn blog ‘je hoeft die eerste vluchten niet goed te spelen, zelfs slecht spelen mag, maar… zeer slecht mag niet.
‘Zeer slecht’ is bijvoorbeeld 2 of 3 prijsjes van zo’n 100 duiven.
Dat wordt een verloren jaar kon men lezen.
Je kon beter stoppen en jezelf daarmee een hoop chagrijn besparen.
Zulke duiven zijn ziek of niets waard. Vaak beide.’
Natuurlijk volgde niemand van die mannen die de eerste vlucht hopeloos presteerden dit advies, zou ik zelf misschien ook niet doen, maar nu weten ze beter.
Dit jaar waren er weer zulke hokken. Mogelijk malen ze er niet om, overheerst de Olympische gedachte ‘deelnemen is belangrijker dan winnen’. En zijn de betreffende liefhebbers op hun manier gelukkig. Genieten ze van het aan zien komen van elke duif. Ook van laatkomers. Het zijn de pure hobbyisten, LIEFHEBBERS in de ware betekenis van het woord. Week in week uit, jaar in jaar uit geven ze acte de presence. Voor mij zijn het geen losers, integendeel. Ik heb veel respect voor ze.
