|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Nieuws
SECTIES & PLATFORMS
De NPO is met ingang van het nieuwe studiejaar op zoek naar:
Dit was het dan voor dit jaar, de derde en laatste vlucht van de Ladies League Samenspel Zuid-Hollandse Eilanden. Op zaterdag 24 augustus werden onze 98 roze ringen op de natour vlucht vanuit Lennik met een Zuid-Oostenwind gelost. De winnares van deze laatste vlucht is Annemiek Tiggelman, die ook de tweede vlucht won. De afstand die de NL19-7006442 aflegde naar Middelharnis is 105 km. Het duifje van Annemiek viel om 10.01.31 op de klep. De tweede en de derde prijs zijn voor nieuwkomer mevr. C. Kievit-Klepper uit Ouddorp, waarvan er in totaal negen in de prijzen vielen.
Ons gewaardeerd bestuurslid Bob Berendsen heeft vanwege persoonlijke redenen zijn bestuursfunctie binnen onze sectie neergelegd. Wij betreuren zijn keuze maar respecteren deze. Wij danken Bob voor zijn geweldige inzet en toewijding en wensen hem succes en vooral veel plezier in de duivensport. 
|
||
| . |
Soms moeten organisatoren geduld hebben als een benedictijner als het gaat over het zo goed mogelijk kunnen lossen van de duiven. Dit geld in zekere zin ook voor de duivenliefhebbers die zijn favorieten heeft ingemand en ze graag zo snel en goed mogelijk thuis ziet komen. Vooral dit jaar is het een heel moeilijk jaar geweest voor de diverse organiserende instanties van de internationale fondvluchten om alles zo goed te laten verlopen. Bepaalde omstandigheden heeft men nu eenmaal niet in de hand, maar men kan er wel rekening mee houden. Weersomstandigheden welke soms extreem waren noopten ook de begeleiders extra werk te steken in het goed verzorgen van de duiven op de losplaats vooral tijdens de dagen dat de duiven moesten overstaan. Doch geduld maakte het toch mogelijk om het verloop van de vluchten, al waren er vluchten waarbij het zwaar werd, redelijk tot goed te laten verlopen en van grote verliezen te kunnen beperken. Fondvluchten hebben nu eenmaal een karakter van een zware vlucht, vaak bestreden onder wisselende en harde omstandigheden. Al met al mogen de organisaties terugblikken op een geslaagd ZLU-seizoen. Het had slechter gekund. Als de winnaars en kampioenen komende winter gehuldigd worden maken de meesten alweer plannen om in het nieuwe seizoen er weer bij te gaan horen.
De laatste ZLU vlucht Perpignan, georganiseerd door de Belgische verstandhouding, moest op de losdag op vrijdag 30 juli rekening houden met een hevige mistral in het Rhônevallei en de voorspelde regen over de gehele vluchtlijn. Het werd dus uitstellen naar zaterdag. Gelukkig was het toen beter en op de losplaats mooi tot zeer mooi en over de vluchtlijn stond een kalme tot matige noordwestelijke tot noordoostelijke wind. Gelost kon worden om 7.30 uur.
Aan de start van internationaal Perpignan kwamen 12.739 duiven, en de drie grootse inzetters waren Nederland met 4.287 duiven, België met 3.911 duiven en Frankrijk met 3.542 duiven. Duitsland, Verenigd Koninkrijk en Luxenburg brachten 1025 duiven in de manden. Gezien het westelijke in de wind zou men de eerste duiven in Frankrijk meer in het midden van het land gaan verwachten, doch het aankomstbeeld bleek westelijk te liggen. De eerste melding kwam van P. en J. Cholet uit Auvillars aan de westkust ten zuiden van Le Havre. Zij klokten om 19.48 op een afstand van 769 km en gaf een snelheid van 1041 m/min. In Frankrijk arriveerden op de losdag een 40-tal duiven en bleef Cholet de snelste hiervan. In België arriveerde slecht een duif op zaterdag en wel bij G. & M. Regnier in Pesche (ten oosten van losplaats Chimay). Regnier klokte om 21.39 op een afstand van 834 km en dit gaf een snelheid van 982 m/min. De volgende ochtend klokte John Debaene uit Knesselare (tussen Gent en Brugge) om 5.41 uur op een afstand van 950 km en voor hem zou het zowel nationaal als internationaal de overwinning betekenen aan een snelheid van 1061 m/min.
Nederland moest wachten tot de volgende ochtend. Helaas liet het meldsysteem zich van een slechte kant zien en waren de verschenen meldingen soms verwarrend. Gelukkig kon men het verhelpen en uiteindelijk zouden Will Beckers en Fienny Willems uit Sittard nationaal gaan winnen. Zij klokten hun “Perpignan” om 6.48 uur op een afstand van 959 km. Dit zou dan een winnende snelheid betekenen van 998 m/min.
Will en Fienny hadden 12 weduwnaars mee. Will was reeds om 5.30 present want hij had op de melding site van PIPA de eerste aankomsten gevold en een kleine rekensom gaf aan dat hij even na zessen zou moeten klokken om vroeg te zitten. Gezien zijn gezondheid had Will plaats genomen in de keuken en kon via camera’s de kleppen van de hokken in de gaten houden. Plots zag hij een schim naar het hok vliegen en ja hoor de “Perpignan” was present. Alleen duurde het even voor hij goed op de meldlijst stond. Nu was het nog wachten of liefhebbers in de achtervlucht nog snellere duiven zouden klokken. Doch dit bleef uit en Will en Fienny konden gaan genieten van een nationale overwinning. Verder klokten ze nog om 9.44 -10.09 (deze drie duiven vlogen ook prijs op Barcelona) verder om 11.23 en 11.45. Al snel begon de telefoon te rinkelen en kwamen de eerste felicitaties kwamen al binnen. ’s Avonds werd hij nog gehuldigd in inzetlokaal in Beek.
The “Perpignan”
Deze blauwe weduwnaar met ringnummer Nl16-1776186 zorgde voor zijn bazen een onvergetelijke dag. Ze mochten meemaken wat het betekent om een dergelijke prestatie te behalen. Dit jaar vloog hij op Barcelona de 222e Nat. (4.129 d) In 2018 werd hij 214e Nat. Perpignan (3.778 d) en als jaarling de 443ste Nat Agen (5.930 d) en om de eerste week van Augustus te zegevieren op Perpignan tegen (4287 d). Zijn vader is “Zoon Maximus” en werd door Will en zoon Chris aangekocht bij Chris van de Velde. “Maximus” won o.a. 8ste Nat Dax ZLU, 107de Nat Perpignan enz. en was 1ste Asduif Perpignan over drie jaar in 2009. En zat gekoppeld aan “Dochter Cheeta”. “Cheeta” won o.a. 1e Nat Barcelona ’03 tegen 3915 d. Moeder van de “Perpignan” is de “400” van ’11 en is een halfzus van de “Spirit” welk o.a. een 3e Nat Perpignan vloog in ’10 (5409 d) en 57e Nat Barcelona ’11 tegen 7.044 d). Zij stamt uit “de New Hope” van Chris van der Velden (lijn Cheeta”) welke gekoppeld stond tegen “Esprit” het kweekmoedertje van Will en Fienny. Zij stamt uit het verder vermelde soort.
Vanaf begin juli werd hij op weduwschap gezet en dit was zijn eerste vlucht hierop. Enkele uurtjes van tevoren had hij zijn duivin gekregen en het toegeworpen stro vond hij prettig en begon aanstonds er zijn schotel mee vol te slepen.
Duivensport en fondvluchten een passie
Amper 8 jaar oud zaten er op het ouderlijke woonhuis, eigenlijk café de Zon, in Kerkrade al enkele sierduiven. Via zijn peetoom Wiel Dohmen kreeg hij de eerste eitjes van postduiven en werd een gepassioneerd duivenmelker. Na getrouwd te zijn ging hij in de Kerkraadse wijk Terwinselen wonen en al snel stond er een duivenhok en hier ontstond ook de voorliefde voor de fondvluchten. Doch zijn levensloop kreeg een wending en verhuisde hij naar de Sittardse wijk Overhoven. Alle duiven die hij bezat werden in bis verkocht en de overgebleven duiven werden ondergebracht bij Fons van Ophuizen en Hub Keulers uit Heerlen. Op zijn nieuwe stek raadde Fienny hem aan om een hokje op zolder te bouwen en er zijn overgebleven duiven onder te brengen. Inmiddels is het zolderhok vervangen door diverse kleine hokken in de tuin. Voor de weduwnaars, max. 32 stuks, bezit hij twee hokken met samen drie afdelingen. Dan nog een hok voor een 40-tal jonge duiven en een hok met ren voor 12 kweekkoppels.
Bij de aanvang van zijn fond carrière was Will altijd gecharmeerd van de oude Steenbergse fondrassen en met name de van der Wegen duiven. Zijn start in Sittard maakte hij met de overgebleven duiven en hierbij zaten o.a. “De Aarden Kuif” van Ko van Dommelen uit St. Philipsland, duiven of beter gezegd eitjes gehaald bij Cees de Baat uit Steenbergen en verder bij Hans Eijerkamp en zonen uit Brummen het oude van der Wegen soort welke Hans Eijerkamp in de 70er jaren had aangeschaft bij Janus van de Wegen. Deze duiven waren de basis van zijn start in Sittard. Door de loop der jaren vulde hij deze duiven aan met duiven Wiel Cramers uit Grevenbricht welke hij kocht op diens totale verkoop. Dit waren de Theelen duiven. Van der Wegen duiven kwamen ook van Ton Meuffels uit Einighausen (Sittard). Verder nog een doffer “De Superkweker” bij Jean Hausoul uit Epen en een dochter van de “Perpignan” van Graad Haas uit Sittard. Ook zoon Chris was al van jong af bezeten van duiven en op zijn huidige woonplaats in Lelystad heeft hij een hok staan en ruilt vaker duiven met vader Will. Via Chris komen er afstammelingen van de beste lijnen van het soort van Chris van der Velden uit Zuid-Beijerland) en Jelle Jellema uit Nijverdal. Will is heel voorzichtig met het inbrengen van nieuwe duiven in zijn ‘oude’ soort.
Spel en verzorging
Will heeft op de fondvluchten steeds gevlogen met weduwnaars maar afgelopen jaar wilde hij het proberen of het ook lukte om de duiven op diverse neststanden te spelen. Hij koppelde zijn 12 kweekkoppels en 32 speelkoppels op 1 maart en allen brachten een koppel jongen groot. Daarna werden ze gescheiden en op totaal weduwschap ingevlogen tot met de eerste dagfond vlucht. Daarna werden ze in groepen weer gekoppeld om ze op een uitgekozen vlucht op een neststand te hebben. Achteraf gezien was hij niet geheel tevreden over de behaalde prestaties met de op nest gespeelde duiven zoals hij had gehoopt. Barcelona was redelijk met 5 behaalde prijzen van de 17 ingemande, maar toch…
Begin juli stopte hij met het nestspel en zette de doffers op weduwschap. 12 doffers gingen mee op Perpignan met bekend resultaat. Gezien Will al vele jaren sukkelt met zijn gezondheid en de duivenhokken moet mijden neemt Fienny de laatste jaren de honneurs op het duivenhok waar. Twee keer daags verzorgt zij de duiven en laat ze trainen. Eenmaal daags worden de hokken gronding gereinigd door Fienny. Zonder haar zou Will de duivensport, waar hij zo aangehecht is, niet mogelijk zijn. Will zorgt voor de administratie en planningen en overlegt samen met Fienny wat er die dag moet worden gedaan. Van de fa. Simons en Znn ontvangt hij de diverse mengelingen (eigen merk Simons en Beyers) en mengt deze samen. Er wordt volle bak gevoerd met dien verstande dat alles op moet. Tovo, pinda’s en snoep- en wildzaden geven ze de laatste 10 dagen voor het inkorven. Medische gezien houdt hij het simpel. Tijdens het broeden een geelkuur en tijdens het vliegseizoen de dag na de vlucht BS en indien nodig ook iets voor de luchtwegen. Hiervoor worden ook de producten van Belgica de Weerd gebruikt.
Tenslotte
Will heeft maar dan 20 jaar met veel plezier en inzet voor de Limburgse liefhebbers een internetsite “Fondduiven” onder een stichting, opgericht en onderhouden. Hierop werden de uitslagen van alle Limburgse samenspelen geplaatst. Werden er kampioenschappen ingericht en vervlogen en in de winterdag werden de kampioenen gehuldigd. Reportages van de vluchtwinnaars en kampioenen regelmatig toegevoegd. Een site met heel veel informatie voor de liefhebbers.
Zijn gezondheid noopte hem helaas hiermee te stoppen. Het deed pijn aan zijn hart, doch kon het gelukkig overdragen aan Melanie Simons zodat zijn levenswerk niet verloren zou gaan. Nu kan hij met zijn Fienny met meer rust en genoegen verder van de duivensport gaan genieten. De nationale overwinning op Perpignan is er het begin van.
Will en Fienny proficiat.
Klaaswaal. In de week dat de duiven in de manden zaten op weg naar Narbonne in Zuid-Frankrijk, werd er in diverse Europese landen een hitterecord verbroken. Temperaturen boven de 40 graden werden er gemeten. Gezien deze situatie had de L’Independante de Liège, die het internationale concours organiseerde, voorzorgsmaatregelen genomen om tijdens de rit naar het zuiden, op regelmatige tijdstippen rustpauzes in te lassen en de duiven te voorzien van vers water. Dit werd zodanig verricht dat de duiven gedurende het ganse traject voorzien waren van water. Tevens werkte er gedurende het transport een systeem van luchtverversing in de vrachtwagens, zodanig dat de temperatuur in de vrachtwagens daalde. Ook op de losplaats werden de nodige voorzieningen getroffen om de duiven van voldoende vers water en eten te voorzien. Het comité onderhield ook nauw contact met de Franse verantwoordelijke persoon (Hr. Maury) en de overige deelnemende landen om ervoor te zorgen dat de 18.094 duiven in zo goed mogelijke omstandigheden huiswaarts konden keren. Zo verklaarde de organisatie het in een bericht aan diverse media. Veel lof over de conditie van de terugkerende duiven kwam er van alle kanten. Helaas sloeg in het weekend van 27 juli het weer in Europa om en maakte de tropische hitte plaats voor onstabiel weer met veel onweer en regen in Franrijk en de Benelux. In de op vrijdag 26 juli verreden etappe van de tour de France, van Saint-Jean-de-Maurienne naar Tignes, kon men zien waartoe het slechte weer in staat was. Sneeuw, hagel en modderstromen deden zelfs de etappe stoppen.
Ook zaterdag en zondag bleven de weersomstandigheden dusdanig dat uitstellen de enigste optie was. Maandag was het dan eindelijk beter weer over de hele vluchtlijn en stond er een kalme zuidelijke wind later ruimend naar een westelijke hoek. Ook op de losplaats waren de weersomstandigheden goed. Om 6.30 scheen er de zon en de temperatuur was ca. 18 ̊C oplopend tot ca. 27 ̊C over de vluchtlijn. Gelost werd er om 7.15 uur. Internationaal waren er 18.094 duiven ingetekend en dit waren er meer dan in 2018. Toen waren er 15.537 internationaal ingetekend. In 2018 waren er in Nederland 3.082 in de mand en in 2019 was het aantal 3.829 duiven.
In België vloog men op maandag Nat. Souillac (ca. 670 km) en hier gaf een snelheid van 1391 m/min aan dat het op Narbonne wel eens sneller kon gaan dan men zou verwachten na een week in de mand te hebben doorgebracht. Even voor 17 uur op maandag kwam de eerste melding vanuit Frankrijk. Hier klokte Carl Ginfray uit Surville (ten zuiden van Le Havre) een oude duif om 16.52 uur op een afstand van 717 km. Snelheid 1242 m/min.
Het hek was van de dam en redelijk snel volgden de meldingen elkaar op. In zuid België kwam de eerste melding uit Hyon waar Goossens-Druart om 18.38 klokte op 812 km. De Internationaal winnaar in de categorie “oude duiven” zou uiteindelijk P. en F. Legrand uit het Franse Saint-Etienne-au-Mont worden. De duif werd op de losdag geklokt om 18.25 uur op een afstand van 844 km. Goed voor een snelheid van 1259 m/min. De Internationale winnaar in de categorie “jaarlingen” werd José Lecerf uit het Franse Guînes. De duif werd geklokt om 18.53 uur op een afstand van 862. Goed voor een winnende snelheid van 1234 m/min.
In Nederland klokte Eduard Ulijn uit het Zeeuws-Vlaanderse Waterlandkerkje een dorpje in de gemeente Sluis de eerste duif en wel om 20.15 uur op een afstand van 910 km. Snelheid 1167 m/min. De eerste Nederlandse jaarling klokte Aart-Jan Maljaars uit Zoutelande om 20.24 uur (2 de Nat).
Iets meer dan een half uur later meldden Hugo Batenburg en Anita van de Merwe uit het Zuid- Hollandse Klaaswaal hun eerste duif. Geklokt om 20.49 uur op een afstand van 963 km en ze wasgoed voor de nationale overwinning aan een snelheid van 1183 m/min. Hugo en Anita hadden 5 koppels twee-jaarsen mee, welke ook Pau gevlogen hadden. Daarbij 7 koppels jaarlingen welke voor het eerst op een fondvlucht mee gingen. Allen zaten op een neststand van eitjes of kleine jongen. Ze klokten verder om 21.42 klokten ze hun 2 de duif. De volgende ochtend gingen ze verder met klokken om 5.49 – 6.40 – 6.56 – 7.08 – 7.19 – 7.54 (2x)
“Petar”
Ten huize van de familie Batenburg zaten Hugo en Anita, zonen Robin en Jort en nog een viertal trouwe supporters te passen op de aankomsten. Na de eerste melding werd het spannend of er een vroege duif zou gaan arriveren. Lang hoefden ze niet te wachten want om 20.49 kwam “Petar” aanzetten en zou na het melden boven aan de meldlijst gaan prijken. Hugo had goede hoop op een vroege duif en het werd bewaarheid. De nationale winnaar welke de naam kreeg “Petar” genoemd naar een van de beste duivenliefhebber uit Kroatië n.l. Petar Radolović uit Fažana. Petar is een grote vriend van Hugo en Nicolas Gyselbrecht. “Petar” is een donkerkras doffer welke ring nummer BE17-4063163 draagt. Hij werd gekweekt op de hokken van Carlo Gyselbrecht uit Knesselare. Vader is de “Crack Ad” van ’10 en werd aangekocht bij Ad Pegels uit Numansdorp. (Arjan Beens – Volkers). “Crack Ad was o.a. 1e Asduif Kampioen ZLU 2015, 2e Asduif Pau ZLU ‘13 – ’15 en 1e Beste Zwarefondduif Nederland (3 prijzen) PIPA-ranking. Moeder is “Dcht Persup” van Joost De Smeyter-Restiaens uit Melden en ingeteeld naar “De Joost”welke in 1 e Intern. Pepignan (jaarlingen) in 2003 won. (Vervisch -Ernest). Als jaarling vloog “Petar” de 247 ste Nat. Agen (4.776 Jrl.) en de 254 ste Nat. Périgueux (3.889 d). Dit jaar vloog hij de 209 de Nat. Pau (3.785 d) om nu te zegevieren op Narbonne tegen 3.829 duiven. “Petar” ging naar Pau en nu op Narbonne mee op een neststand met een jong van ca. 3 dagen met bekend resultaat.
De “Witbuik” dynastie
Als men de naam Batenburg – van de Merwe noemt dan is daarmee verbonden een legendarische bonte doffer, n.l. de “Witbuik” met ringnummer Nl81-1533120. Na een indrukwekkende vliegcarrière waaronder een 14 e Nat. St. Vincent (16.629 d) kwam hij in 1987 op het vlieghok terecht en zou hier de naam Batenburg onsterfelijk maken. Wat afstammelingen in meerdere generaties teweegbrachten en nog brengen op de nationale en internationale lange afstandsvluchten, zowel in binnen- als buitenland, grenst aan het ongelofelijke. Eerst via het hok Batenburg en Zoon en nu via de combinatie Batenburg – van de Merwe. In hun kweek- en vliegbestand vindt men de “Witbuik” steeds weer terug. Door middel van inteelt worden de genen van de “Witbuik” vastgelegd. Dit verankerde genenbestand van de “Witbuik” dynastie heeft voor een heel groot deel bijgedragen aan kwaliteitsverbetering als er gekruist werd met het beste van het beste welke in de loop der jaren werden ingebracht. Generatie na generatie ontsprongen er nationale- en internationale winnaars. De lijst zou te lang worden om al deze laureaten te vernoemen. Zo won Ad Fortuin uit Strijen dit seizoen nog nationaal en internationaal St. Vincent ZLU met duivin “Willeke”. Haar vader is “Golden Monar Boy” een samenkweek met Etienne Meirlaen Deurne/Batenburg-v.d. Merwe. (lijn Monar en Wittenbuik). Moeder is “Yvette” eveneens een samenkweek met Etienne Meirlaen/Batenburg-v.d. Merwe (lijn Bonte Narbonne en Montali) Zie elders op deze site. En anno 2019 mogen Hugo en Anita weer een nieuwe nationale overwinning aan de imposante erelijst toevoegen.
Enkele geslaagde kruisingen werden gedaan met:
* “New Laureaat” (1 e Int. Barcelona ’13 bij Luc Wiels Roosdaal). Hieruit sproten al heel wat topduiven op de zwaarste vluchten.
* Samenkweek met duiven van Jan Hooymans Kerkdriel (Harry lijn). Zo won de “De Jan” in 2017 de 1 e nationaal Agen jaarlingen (5.930 d)
* “The Special One” (1 e Int. Barcelona ’15 bij Cuffel en Zn. Montivilliers)
* Duiven van Jelle Jellema Nijverdal (o.a. “Kleine Jade”). Op Agen Jaarlingen 2017 klokten Hugo en Anita bij hun 10 eerst aankomende jaarlingen, 5 duiven uit de kruising Batenburg- van de Merwe x Jellema. Ook de 6 e Nationale Asduif Whzb/Tbotb ZLU 2018 is uit een kruising Batenburg x Jellema (“New Laureaat” x “Kleine Jade”)
In 2018 hadden ze in “Blue Ace” nog de 1 ste Nationale Asduif Whzb/Tbotb ZLU. Zij won deze titel met het winnen van de 2 de Nat. St. Vincent (2.570 d) en 9e Nat. Pau (3.551 d). Zij stamt uit de lijn van de “New Ace”, 1 ste Nat Asduif KDBD en dochter “New Witbuik” 1 e Nat. Barcelona. Bij de ZLU-kampioenschappen 2018 werden ze o.a. 1 ste Keizer Grote Fond, 2 de Pyreneeën Cup, 2 de WESM (8 get.) en 3 de Super Prestige. Hugo en Anita blijven niet stilzitten en zoeken steeds weer naar topkwaliteit om hun stam verder te veredelen. De kwaliteit van hun duiven is van wereldniveau.
Eendracht maakt macht
Hugo was al op zijn 12 e jaar al bezeten van de duivensport. Hoe kan het ook anders als vader Bas Batenburg tot de topliefhebbers van Nederland behoorde. In 1996 vormde hij samen met Anita van de Merwe, dochter van grootmeester Piet van de Merwe uit Dordrecht, een nieuw duo Batenburg- van de Merwe op een steenworp afstand van het ouderlijke huis van Hugo. Hun focus is altijd de zware fond geweest en wel de ZLU vluchten. Zich meten met de internationale top, stond er in hun vaandel.
Hugo en Anita staan beiden in voor de totale verzorging van de duiven, terwijl Anita tevens de gehele administratie verzorgt. Zonen Robin (20) en Jort (17) steken ook een helpende hand toe als het nodig blijkt. Ze vinden de sociaal media rond de vluchten heel interessant en als de duiven aan moeten komen staat alle communicatieapparatuur paraat om het verloop internationaal te kunnen volgen. Hugo en Anita hebben een duidelijke voorliefde voor dit spel op de ZLU vluchten. Hun hele kolonie is hierop afgesteld.
Uitsluitend nestspel
Op het ruime erf aan de Boomdijk staat een hokinstallatie van ruim 40 meter. Voor alle hokken zijn rennen aangebracht waarin de duiven altijd in kunnen vertoeven. De ramen van de hokken staan dag en nacht open, terwijl het plafond dicht is. Hugo en Anita bezitten 40 kweekkoppels en deze worden begin december gekoppeld en brengen in vier rondes een 160 tal jonge duiven groot voor eigen spel. De eerste twee ronden worden bij elkaar gezet evenals de twee volgende rondes. De jonge duiven mogen in de middaguurtjes buiten en worden op een vrije en natuurlijke manier gehouden. Na Perpignan begint Hugo met opleiden en na een 6-tal keer tot 30 km gaan ze op de navluchten mee tot 300 m. Als alles goed uitkomt gaan ze met
z’n allen ook nog naar de afsluitingsvlucht van de vroege jongen (450 km). De jonge duiven blijven op hun afdelingen zitten en worden van hieruit als jaarling op nest gespeeld. Als jaarling en overigens alle nestduiven, worden ze begin maart gekoppeld en broeden verder op kunsteitjes. Daarna worden ze gescheiden en op dubbel weduwschap ingevlogen tot en met de eerste dagfondvlucht. De doffers bleven op het vlieghok, terwijl de duivinnen naar het hok van de jonge duiven verhuisden.
Daarna worden ze in groepen gekoppeld om op een neststand van eitjes of jonkies van enkele dagen naar een van de 7 internationale ZLU vluchten te worden ingezet. Alle jaarlingen worden op deze neststand ingezet op Agen om na thuiskomst weer aan een nieuw nest te beginnen en op deze nieuwe neststand weer ingezet te worden op Narbonne. De twee-jaarse duiven gaan na hun opleiding op een neststand van eitjes of kleine jongen vervolgens naar Pau, St. Vincent en Perpignan. In de tijdspanne tussen de vluchten is de natuurlijke wijze van een nieuw nest bouwen ook een rustperiode zonder stress om weer opnieuw in forme te komen, verteld Hugo.
Na een zware Pau van dit jaar gunde Hugo deze groep duiven een langere rustperiode omdat hij het nodig achtte. De planning voor de inzet op St. Vincent kwam hierdoor in het gedrang. Rust voor de duiven vond hij belangrijker dan het behalen van een goede uitslag. De drie-jarigen vliegen dan Barcelona en Perpignan. De grote wens en het ultieme doel van Hugo en Anita is om op nationaal/internationaal Barcelona een puike uitslag neer te zetten of mogelijk te winnen. Dit is voor hen “de” uitdaging. Trainen doen de nestduiven eenmaal per dag en dit ’s morgens voor een uur. Alles gaat er dan uit en komt de vlag op het dak.
Verzorging
De speel/nestduiven krijgen steeds volle bak van een Beyers vliegmengeling waar de laatste dagen voor de vlucht voor de helft een energierijke mengeling aan wordt toegevoegd. Het gehele jaar door wordt er vier dagen in de week “Wonder Pigeon”, een mix van diverse zuren, aan het drinkwater toegevoegd. Daarbij twee dagen de “Joost Mix” van Belgavet. Voor het vliegseizoen gaat hij met enkele duiven ter controle bij dr. Piet Blancke uit Ruislede en volgt diens advies op. In het voorseizoen of tijdens het seizoen naar eigen inzicht een kort kuurtje van twee dagen tegen tricho en/of voor de luchtwegen. Meer om zeker te zijn niets aan het toeval te hebben overgelaten dan als preventie.
Tenslotte
Dagelijks zijn Hugo en Anita diverse uren bezig met het verzorgen van hun omvangrijke kolonie en ze doen het met plezier. Hugo liet weten dat het hele gezin de laatste jaren heel veel plezier beleefd aan de duivensport. Voor hen is de duivensport zeker niet ‘dood’ zoals vaker wordt verteld. Door de jaren heen hebben ze wereldwijd een heel grote vriendenkring opgebouwd en hiermee onderhouden ze leuke contacten. Dit bleek nu weer opnieuw nu ze nationaal Narbonne wonnen. Wel driehonderd berichtjes/felicitaties mochten ze via de sociaal media ontvangen. Voor hen is duivensport wondermooi.
Proficiat!
Marcel Görtzen
|
|||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
|
Superseizoen voor A Delnoy en zn uit Vijlen
Met de vader Antoon en Zoon Patrick hebben we een grote combinatie in het vizier die de Marathonvluchten voor het grote deel heeft beheerst. Een seizoen in 2019 waar niet tegen op te boxen valt; De kampioenschappen zullen straks ons gelijk bewijzen
Hoge score percentages en weinig verliezen kenmerken dit hok. Een uitzondering was Agen jaarlingen. Voor enkelen toch te zwaar helaas.
De uitstraling van hok en liefhebbers heeft een zeer verhelderende indruk achtergelaten
Proper en zuiver, de luchtgesteldheid in de hokken is zeker voor mij een verademing. Geen stofje te bekennen en zuivere lucht volop. Normaliter houd ik het niet lang uit in een hok, maar hier heb ik na een halfuur nog nergens last van. Toon vertelt dat hij elke dag als de duiven trainen en de hokken dus leeg zijn, hij poetst en ook de stofzuiger in het hok zijn werk laat doen. Om in het weekend samen met zijn vrouw, alles nog een grondig schoon te maken met gloor. De ramen lappen, en het er bij thuiskomst van de vlucht kraakhelder is,. Op het moment van ons bezoek is Patrick met zijn gezin op vakantie, maar geen nood. Toon heeft alle gegevens bij de hand en is werkelijk een open boek.
Hoewel de administratie voor rekening van Patrick komt is alles geheel overzichtelijk in mappen ondergebracht zodat Toon, hier alles in kan terugvinden
Het begint na Dax iedereen op te vallen dat de combinatie een magistraal seizoen aan het maken is, een Clean Sweep op Dax maakt voor velen de ogen open. Wat een klasse aan duiven zit hier, maar wat nog meer verwondert, bij mijn bezoek, is de eenvoud en het perfecte plaatje. Jammer dat de zoon des huizes-Patrick- ten tijde van mijn bezoek niet aanwezig is. Hij zit in Italië vanwege de vakantie, Maar geen nood Antoon weet haarfijn uit te leggen hoe alles in zijn werk gaat hier.
20 weduwnaars en evenveel jaarling doffers zijn hier de totale vliegploeg. De duivinnen worden niet gespeeld. De jonge duiven doen alleen de natour, en
worden niet verduisterd. De duiven gaan vanaf de eerste vlucht mee op weduwschap. Winterkweek met de duiven is al jaren een gegeven, deze jonge duiven van de eerste ronde gaan bijna altijd naar andere liefhebbers, De tweede ronde is voor hun zelf ,elk jaar ongeveer 50 stuks.
Eieren van de betere oude duiven worden onder de jaarlingen verlegd.
Medisch traject; De duiven worden na 3 a 4 weken worden de mest en een paar duiven onderzocht door dr. Boskamp. . Bij twijfel gebeurt dat tijdens het seizoen nog eenmaal.
Het voer bestaat uit een mengeling van diverse soorten Paloma.
De afdelingen van de vliegers zijn ruim en dun bevolkt. Als niet de hele ploeg van een afdeling mee is worden de anderen dat zelfde weekend gelapt.
Bij thuiskomstkrijgen ze een dag rust in een speciale afdeling, Elektrolyten in het water verder krijgen ze met regelmaat snoepzaad-pinda’s enTovo.
Baden de dag na thuiskomst verplicht, en vervolgens twee keer in de week een vrij bad. Toon zweert bij bronwater, dat hij op de fiets, bij hem in de buurt kan halen.
Het verschil zien de duiven blijkbaar ook, want bij twee baden, een met kraanwater en de ander met bronwater, dat laten de duiven het kraanwater voor lief. En duiken in het natuurlijke bronwater dat ijskoud is. Maar niet iedereen kan zomaar aan bronwater komen, daarvoor moet je echt in het heuvelland zijn.
Enkele top uitslagen van dit seizoen;
Vlucht van Dax 6 mee en zes kopprijzen Provinciaal maar ook Nationaal
Nl. 35e-38-43-64-68-320..
Nationaal 4596d-62-66-82-122-129-680
Overige uitslagen van 2019;
Dax Nat sector 1 4596d. 62-66-82-122-129-680 6/6
Provinciaal Dax 1621d; 35-38-43-64-68-320
ST Vincent Prov. 1390d-2-132-133
Bordeaux prov 2849d; 56-267-559-676-709
Agen prov 2366d; 168-268-553-574-708
Bergerac 2286d-34-126-326-390-425
Een topduif van Antoon en Patrick is de 15-1129750 “Rode Witkop” waarover wij het nu hebben werd vorig jaar 5e duifkampioen morgenlossing van afdeling Limburg.
Hij vloog vorig jaar 4 x prijs op de morgenlossingsvluchten van de afdeling met 168e prov. Limoges, 18e prov. Bergerac, 111e prov. Bordeaux en 6e prov. La Souteraine.
Dit jaar vloog hij prijs op Limoges (121e prov.) maar miste hij als enige van de 7 ingezette duiven op Bressols.
Voor ons een teken aan de wand om beslissing hem te verhuizen naar het kweekhok definitief te maken.
DE Rode Witkop; deze vloog al;
La Souterraine Prov. 1096d/6
Bergerac Prov. 2766d/18
Limoges Prov. 2109/184
BergeracProv. 2800d/210
Bergerac Prov. 1986d-168
Limoges Prov. 2712d/168
Bordeaux prov. 1463d/111
Limoges Prov. 2939d/125.
Liet dit jaar zien dat er wat sleet aan zit, en verhuisd daarom naar het kweekhok.
zijn 16-1803366,
is dezelfde duif die 2e Provinciaal St Vincent vloog dit jaar en nu 68e Prov. Dax. En 3e nationaal. St Vincent. Top duif dus. Vloog eerder al; Cahors 2017; achter de/ zijn de prijzen in het samenspel.;270/45-429/64- Prov. 1739/254
In 2018; Bergerac 146/19-310/27 Prov. 1827/332
2019; St Vincent 162/1-249/1-Prov 1390/2- Nat 5451/3
2019 Dax 136/18- 262/25 Prov. 1621?68
Een andere topper is de 16-1803355
Vloog o.a Bergerac in 2017 814/202
Agen 2018; 164/22- 354/43-Prov. 1928/245
2019; Bordeaux 219/5-413/8- Prov 2849/56
2019 Dax; 136/7-262-11- Prov. 1621/38
Nog eentje dan; de 17-1545789.
2018; La Souteraine 228/49- 283/49-1049/179 Prov. 1578/218
2019; Bordeaux 413/100-Prov 2849/709
2019; Dax 136/-262/-Prov 1621
Dax Samenspel; 6-11-35.
2019 Bergerac; prov. 2286d. 34-126-326-390-425 7/5
Kampioenschappen in 2016; Generaal Kampioen Grote fond Limburg Totaal;
in 2018; 2e Hokkampioen en 5e Duifkampioen Grote Fond Afdeling Limburg;2e Hokkampioen en 2e en 3e Duifkampioen in Limburg Totaal
Stam opbouw; Cas de Graaf Arnemuiden. uit zijn beste lijnen.
Theo Daalmans Elsloo uit zijn nationale toppers;
Albert Beunen x Huub Smeets Mechelen uit de Monty Lijn.
De Rode witkoplijn van Frans WackersxWinand van Engelshoven
Jan Corstjens en zoon en kleinzoon Thorn; uit de Cassarteli lijn
Wiel Scheyvens Thorn uit zijn bekende Speedy Bang lijn.
Comb Beckers-Willems Sittard uit de lijn Nachtvlinder
Jos Thijssen Kessel uit zijn kampioen de 917 en ook van Cees van Aert Achtmaal uit zijn allerbeste.
Bij deze wat info over de NL15-1129750 “Rode Witkop”.
Zie Stamboom.
Zijn oudere broer NL12-1946050 met dezelfde naam (Rode Witkop) werd in 2013 al 3e duifkampioen jaarlingen morgenlossing van afdeling Limburg met o.a. een 8e prov. Bergerac en 51e prov. Cahors.
Deze doffer voorjaar 2015 helaas verspeeld op een africhtingsvlucht.
Een halfbroer NL12-1946055 (Rode As) werd in 2014 1e asduif meerdaagse bij fond club Heuvelland.
Na dit seizoen komen de verdiende huldigingen ,daar waar het podium voor deze combinatie zal zijn, en waar een prachtig seizoen afgesloten zal worden. Ook vanaf deze kant alvast van harte proficiat.
© Hans Schuttelaar
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Het seizoen is in volle gang met de vluchten voor de Jonge duiven en de Natoer. Voor ons als liefhebbers is het wekelijks genieten, want er gaat niets boven het vliegseizoen. Dat bleek ook afgelopen dagen, want met de vluchten voor de boeg en de sombere weersvoorspellingen leek het even een donker weekend te worden. Echter .... een aantal afdelingen wachtte niet af, trok de stoute schoenenn aan en ging in overleg. Met als resultaat: inkorven op donderdag, vervoer en lossen op vrijdag. Op het moment van schrijven van dit voorwoord is bekend dat deze vluchten prima verlopen zijn. Hoe de vluchten later dit weekend gaan verlopen weten we nog niet. Het blijkt echter wel dat als je echt iets wil, er een weg is. En als we iets niet willen, is er altijd een excuus. Cliché? Wellicht, maar meer dan eens blijkt weer dat clichés, niet voor niets cliché geworden zijn.
We hebben een telefoontje ontvangen van een mevrouw, die een duif heeft opgevangen met een ring uit 1986. Het betreft een jonge duif die een oude ring om heeft gekregen. Onze administratie gaat terug tot 20 jaar. Van deze ring kunnen we dus de eigenaar niet achterhalen. 
De weerkaarten op Marseille zagen er gelukkig wat duifvriendelijker uit dan veel voorgaande marathonvluchten. Niet zulke extreem hoge temperaturen en een groot deel van de vlucht een zwakke wind uit westelijke tot zuidwestelijke richting. Nu blijft Marseille een aparte vlucht op het vliegprogramma door de meest oostelijke ligging van alle (fond)vluchten. Vanuit Marseille moet een duif bijna puur noordwaarts blijven vliegen om het snelst in Nederland te geraken. De rivier de Rhone en het dal waarin zij stroomt is de eerste 150 km een goede leidraad en als de Rhône afbuigt naar Zwitserland gaat vandaar de Saône noordwaarts verder. Een bijzondere internationaal Marseille hadden we in 2000 toen een Franse liefhebber in het departement Vendée de eerste zeven prijzen tegen 17.649 duiven vloog. En dat terwijl hij vijf vechtende weduwnaars op de valplank aantrof. Echter de duiven uit de Vendée hebben een heel andere vlieglijn dan de duiven die in Noord-Frankrijk, België en Nederland hun thuisbasis hebben. De Vendée-duiven hadden dat jaar een zuidoostelijke wind mee terwijl de duiven die noordwaarts moesten gaan kopwind te verteren kregen. De winnende Franse duiven vlogen op een afstand van 659 km vanaf Marseille terwijl de afstand van La Roche-sur-Yon naar Maastricht hemelsbreed 725 km is! Of Franse duiven uit die hoek nog op Marseille mogen meedoen is me niet bekend. In 2017 en 2018 was Frankrijk al de grootste korver op internationaal Marseille en dat zijn ze ook dit jaar met 2846 duiven. Nederland had 2734 duiven in de strijd staan, België 2234 en Duitsland 2075. Met kleine plukjes uit Luxemburg en Engeland erbij was het totale konvooi 10.029 duiven groot. In België komt de grootste deelname uit Wallonië en in Nederland uit de provincie Limburg. De vijf Limburgse inkorflokalen kregen 788 duiven aangeboden van 305 deelnemers terwijl nationaal 2735 duiven van 839 deelnemers kwamen.
Eerste duiven
In Marseille aan de Middellandse zee werden de duiven om 6.35 uur gelost bij een zuidoostelijk windje. Al snel kregen de duiven met een noordelijke wind te maken en na 150 km draaide die naar een westelijke richting en nog noordelijk werd de wind zuidwestelijk. Dat leek vooraf gunstig voor de oostkant in Frankrijk , België en Nederland. En nu eens ook voor Duitsland en dat land heeft in het internationale spel dit jaar helemaal geen potten kunnen breken en dat vooral door de ongunstige weersomstandigheden en windrichtingen. De eerste melding om 15.37 uur kwam van de Fransman Didier Crapart die in Courboin woonachtig is en dat dorpje ligt tussen Reims en Parijs. Op 649 km kwam zijn doffer tot een snelheid van 1195 m.p.m. In Frankrijk werd hij later overvleugeld door een duif die tegen de Belgische grens in Marbaix werd geklokt door Eugene Grioche. Op 768 km met een constatering om 17.15 uur kwam voor zijn duif een snelheid van 1200 m.p.m. uit de bus. Belgische duiven bleken die snelheid niet te kunnen verbeteren en de snelste werd aan 1196 m.p.m. geklokt in Thisnes tussen Brussel en Luik. Daar werd om 18.00 uur geklokt op 820 km en dan komt Nederland dicht in de buurt met 840 km voor Maastricht. Een hele grote verrassing kwam daarna uit Duitsland en wel van Cor Jacobs uit Heinsberg en die plaats ligt bij Sittard zo’n 20 km over de grens. Hij klokte om 18.26 uur op 861 km en met een snelheid van 1209 m.p.m. ging hij de ranglijst aanvoeren. Cor Jacobs blijkt een Nederlander te zijn die eerder in Maria Hoop, Heerlen en Kerkrade-West met duiven speelde. Kort daarna volgde de eerste Nederlandse duif van Henk Looys uit Kerkrade om 18.34 uur op 842 km en een duif van Th. Daalmans in Elsloo om 18. 44 uur op 850 km. En die zitten allebei in Zuid-Limburg. De Nederlandse hoofdvogel (zoals later zou blijken) ging om 18.47 uur over de antenne in Buggenum bij Wil Boonen. Hij zit op 883 km en zijn nestduivin is tot een snelheid 1205 m.p.m. gekomen. Het leek een puur Limburg-festival te worden maar het midden en westen van het land had nog iets in petto. Henri Wittens in stad van Zoete Lieve Gerritje en dan doelen we op ’s Hertogenbosch kreeg om 19.43 uur twee duiven tegelijk van de vijf die hij gekorfd had en op bijna 934 km komen zijn duiven tot 1184 m.p.m. en dat zal uiteindelijk goed zijn voor de prijzen 4 en 5. Even later werd zelfs helemaal aan de westkant van Nederland in Middelharnis bij Jan Polder om 19.47 uur geklokt op 944 km en zijn duif is tot 1191 m.p.m. gekomen. Jan Polder won nationaal Marseille 5 jaar terug in 2014 en gaat nu het zilver op Marseille pakken.
Wil Boonen
Twee liefhebbers Boonen spelen mee op de grote fond en wel de broers Johan en Wil Boonen die dat elk vanaf hun eigen erf in Buggenum doen. Wil toog met 19 duiven naar het inkorflokaal in het naburige Neer en broer Johan had met 24 duiven een juist iets grotere ploeg. Na zijn bomvroege duif om 19.47 uur kreeg hij minder dan 12 minuten later een tweede duif die aan 1187 m.p.m. het nationale brons gaat pakken. Broer Johan klokte om 19.19 uur zijn eerste Marseilleduif en die gaat prijs 12 nationaal pakken. En op zaterdagavond kreeg Wil Boonen totaal 11 duiven terug en verder om 19.34, 19.55, 20.34. 20.46, 20.48, 20.55, 21.05, 21.45 en 21.57 uur. Broer Johan klokte er die avond 9 stuks in de prijzen. Wil Boonen korfde 7 doffers en 12 duivinnen. De doffers waren allemaal overjarige weduwnaars en van de 12 duivinnen waren er 10 stuks jaarling. En van deze jaarlingen waren er 9 stuks ‘lesbiennes’ en twee daarvan winnen de prijzen 1 en 3 nationaal! Wil Boonen heeft een ploegje jarige duivinnen die het hele jaar nog geen doffers hebben gezien. Wil heeft ze dit jaar veelvuldig gespeeld en gelapt en ze zitten op het tuinhok tussen twee afdelingen voor de jongen. De duivinnen zijn allemaal onderling gepaard en in de zithokjes hebben ze een nestje gemaakt. Wil heeft er een plankje voor getimmerd zodat het stro en de eieren er blijven liggen. Deze ploeg speelde Wil het laatst op de dagfondvlucht La Souterraine (22-6) en dat was een pittige vlucht. Na die vlucht werden de eieren weggenomen en zijn de duivinnen opnieuw gaan leggen. Op eieren van 10 tot 12 dagen zijn ze op Marseille gekorfd en het aantal eieren varieerden van 2 tot 6 stuks. De andere ‘liesbiennes’ zijn op de morgenlossing Bressols van de afdeling Limburg gekorfd waarvan de lossing op zaterdag 20 juli werd uitgesteld. Op nest had Wil dus nog drie andere duivinnen mee waarvan de jaarling die op kleine jongen vertrok de 3 e duif was en die zal prijs 30 nationaal gaan winnen. Op het tuinhok heeft Wil Boonen daarnaast nog 22 nestkoppels zitten waarmee de grote fond gevlogen wordt en twee duivinnen daarvan vlogen op Barcelona de prijzen 25 en 39. De weduwnaars zitten op zolder van een voormalige boerenschuur. Op twee afdelingen zitten de 33 overjarige weduwnaars waarmee werd begonnen en op een andere afdeling 15 jarige weduwnaars en die gaan op de twee laatste middaglossingen gespeeld worden als het goed gaat en niet te heet wordt.
Loet en zonen
Via vader Loet Boonen zijn Johan (48) en Wil (53) de duivensport ingerold en Johan toonde daar eerder belangstelling voor dat zijn broer. In 1985 meldde Wil zich ook als lid aan en werd er voortaan gespeeld onder de naam L. Boonen en zonen en de mannen werden in die jaren o.a. generaal kampioen van hun bond de Phoenix. Fondduiven werden indertijd aangeschaft om op die discipline ook uit de voeten te kunnen. Vader Loet was maar liefst 40 jaar voorzitter van de p.v. ‘Tot Ziens’ in Neer en hij is in 2017 overleden. Zoon Wil verhuisde in 2004 naar een eigen woning in Buggenum en broer Johan volgde dat voorbeeld in 2009. Vader Loet speelde de laatste jaren sterk op de programmavluchten en na zijn overlijden hebben Wil en Johan met zijn duiven in het seizoen 2017 nog gespeeld terwijl ze elk hun eigen fondkolonie in Buggenum hadden. De Marseillewinnares is vernoemd naar de dochter van broer Loet en zij heet Janske. En zo is de naam ‘New Janske’ uit de duivensportkoker gerold want eerder hadden de broers een goede fondduivin van 2008 die de naam ‘Janske’ kreeg . Op duivensportgebied trekken de broers Boonen veel gezamenlijk op en ze hebben een gezamenlijke kweekploeg die bij Wil zit. Van verschillende liefhebbers en bronnen zijn over de jaren duiven aangekocht en naar Buggenum gekomen. Goed zijn ze geweest met duiven van Roger Nijs uit Tegelen die een schoolvriend van Wil is en met duiven van P. Schoeren (Reuver) en H. van Wegberg en zn (Echt). Van Ton Vorselen uit Thorn is indertijd ook een ploegje jongen gekomen en uit een duivin van hem hebben ze een aantal duiven gekweekt die puur kop wisten te vliegen. Drie andere hokken waar ze aangeklopt hebben zijn Nouwen-Paesen (Peer), Scheurs-Hauben (As) en Janssen-Hausoul (Epen) en van de laatste combinatie is Jean Hausoul afgelopen week op 79-jarige leeftijd overleden. Van een koppel jongen die gekweekt wordt gaat het even nummer naar de ene broer en het oneven nummer naar de andere broer. Echt duiven bijhalen doen de broer niet meer. Vooral Johan Boonen heeft de laatste jaren een reeks pure koprijzen weten te vliegen en deze eigen prestatieduiven hebben ze onderling gekoppeld en de jongen daaruit hebben ze vooral voor de kweek gehouden. Ooit hadden broers een kweekploeg die maar liefst 90 koppels groot was maar dat is teruggebracht naar 48 koppels
Afkomst
Als we naar de stamboom van ‘New Janske’ kijken dan zien we dat de ouders uit speciale duiven zijn gekweekt. Haar vader is van 2014 en werd in Schinveld geboren bij Jan Stevens. Dat jaar had hij een gigant in zijn ‘Nachtvlieger’ die achtereenvolgens de 41 e Pau, 2 e St. Vincent en 15 e Perpignan bij de ZLU nationaal vloog. Deze zoon van de ‘Nachtvlieger werd overgenomen van Roger Nijs uit Tegelen. De moeder van ‘New Janske’ is ook van 2014 en ook haar vader piekte dat jaar op de grote fond. Hij is de ‘Super Agen’ van 2013 die in 2014 piekte met de 1 e internationaal Agen en hij was ook sneller dan alle oude vliegers en deed dat bij Karl-Heinz Kanski in het Duitse Eschweiler. De twee grootvaders van ‘New Janske’ wisten dus van wanten. Wil Boonen werkt bij ijzergieterij Geraedts in Baarlo en ’s morgens heeft hij geen tijd om zijn duiven te laten trainen. Wel worden voor de vluchten de duiven veelvuldig gelapt vanuit Dilsen, Maasmechelen of Geulle en dan staat hij heel vroeg op (4.15 uur) en gaat met zijn broer op pad om bepaalde ploegen duiven te gaan lappen. In de namiddag mogen de verschillende ploegen aan huis trainen of wordt er ook nog gelapt. De overjarige weduwnaars die op Marseille mee waren vlogen eerder dit jaar Agen oud en Limoges en vier van de zeven weduwnaars zijn in de prijzen gepakt.
De 2 e -getekende kwam op zondag zwaar gewond terug en miste nu dus. Op Agen oud speelde Wil de 2 e provinciaal en dat nationaal pas prijs 146. Limburg zat op die vlucht duidelijk nadelig en nationaal had Wil 9 van de 26 in de prijzen en in Limburg 11 van de 26. Zoals gezegd heeft broer Johan de laatste jaren veel vroege prijzen gescoord: 6 e nat. Barcelona in 2016, 10 e nat. Perpignan en 2 e nat. Bergerac in 2017 en 5 e nat. Marseille in 2018 en in 2017 had hij nationale asduif Marseille en die doffer begon in 2015 met de 18 e nationaal. De jarige duivin die de 3 e nationaal vliegt is gekweekt uit een doffer die uit twee goede vliegers stamt en wel ‘Sleepy’ van 2013 die knap op Narbonne en Agen scoorde en ‘Ganadora’ van 2012 die in 2016 de 6 e nat. Barcelona vloog. Haar moeder is een dochter van de ‘Korsse Boss’ van 2001 van Gerrit Vedder uit Steenwijk die een enorme erelijst op de middaglossingen bijeen vloog. De 3 e Marseilleduif van Wil heeft als vader een doffer die o.a. de 25 e nat. Agen vloog terwijl haar moeder in 2013 de 95 e nat. Barcelona vloog. De eerste Marseilleduif van broer Johan Boonen stamt uit twee prestatieduiven en zijn vader vloog o.a. de 50 e nat. Narbonne en de 140 e nat. Perpignan en zijn moeder o.a. de 108 e en 281 e Barcelona. Veel soort van Ton Vorselen staat aan de basis van voornoemde prestatieduiven.
Jaak Nouwen
In 2011 haalden de broers Boonen een ploegje jongen bij Jaak Nouwen van Nouwen-Paesen in Peer (niet te verwarren met Jaak Nouwen die voor Duifke Lacht schrijft). Na het seizoen zei Jaak Nouwen zijn eigen duiven wel te willen beoordelen en zo geschiedde ook. De broers Boonen vonden die keuring knap nuttig en vroegen of hij al hun kwekers wilde beoordelen. En met het predikaat zeer goed, goed of uitselecteren kwamen die kweekduiven uit de bus. Wil en Jo besloten de kweekduiven met de beste beoordeling onderling te koppelen en dat leverde al snel resultaat op want een ploegje duivinnen uit die kweekduiven deed het als jaarling voortreffelijk. “Die Jaak Nouwen heeft er dus wel een beetje kijk op” zei ik tegen Wil en die antwoordde met: ”Een beetje, zeg maar gerust een beetje veel!” De broers Boonen zelf wilden alle aangekochte duiven in de kweek een eerlijke kans geven en de nakomelingen op hun prestaties beoordelen. Maar dan is men op de grote fond wel een paar jaartjes verder. En wat als ‘duif van niets’ op een duif van grote klasse staat gekoppeld dan is de kans op goede nakomelingen ook niet groot terwijl de ene duif in de kweek wellicht wel heel hoge ogen zou kunnen gooien. Op Marseille waren de broers Jo en Jacques Beurskens uit Haelen bij Wil Boonen komen kijken en die hebben dus een bijzondere vlucht op het Buggenumse erf kunnen meemaken. En als we over Buggenum praten dan denkt bijna elke liefhebber automatisch aan Jan Theelen. De ex-kastelein die zoveel liefhebbers aan goed fondsoort heeft geholpen en zijn zaak ‘Oppe Berg’ was lange tijd een plaats van samenkomst van veel liefhebbers vanwege de vele duivenverkopingen die er indertijd werden gehouden en ook die van Jan Theelen zelf en dat was (als ik het goed heb) in 1990 of 1991. En op zijn nieuwe adres in Buggenum speelde hij in 1993 de 1 e internationaal Barcelona. De oude vos (Jan is intussen 87 jaar oud) speelt dit jaar twee keer bomvroeg op de middaglossingen met de 9 e St. Vincent en de 4 e Dax in de sector zuid. Het voer betrekken de broers van de familie Simons uit Ransdaal en dat betreft deels hun eigen mengelingen terwijl ook die metandere merken wordt gemengd. Van Belgica-de Weerd gebruiken ze producten zoals OrniSpecial terwijl Norbert Peeters uit het Belgische As hun vaste ‘huisarts’ is bij wie ze altijd kunnen aankloppen met vragen en voor advies. Terwijl de broers Boonen de laatste jaren steeds beter op de grote fond zijn gaan presteren heeft Wil Boonen nu een ware hoofprijs te pakken met de 1 e nationaal Marseille. Nog vaak zal er naar ‘New Janske’ gekeken worden met de gedachte dat zij het toch maar fraai heeft weten te flikken op Marseille 2019!
Ad van Gils
Gebroeders Dekker bijten zich vast in een verse Bergerac, Comb Peeman&Schaap combineren er op los op Fontenay sur Eure. Door emoties overmande Jan de Jonge krijgt gewonnen paraplu overhandigd. Het werd weer laat op de inkorving van Fontenay. Het eindigde in een nachtelijke pindakater. Stukje in mijn strot wat niet te verwijderen was zorgde voor helse hoestbuien en de schrapende geluiden alsof een oude asfaltweg opgeruimd werd, en dat alles gaf dat Ingrid de benen nam. Een pakje pinda’s is teveel van het goede. Het werd weer een sterk avondje melken. De toog hing eenzijdig naar rechts. De oren werden gespitst. Helaas kon er maar vier man aan de lippen van Fredrik Dekker hangen. “Harde wind komt eraan mannen”. “De goeie komen nu naar voren want een snelle oriëntatie en uit de groep durven komen, die duif zal de winnaar worden dit weekend”. Was het niet Ad Schaerlakens die eens hetzelfde verkondigde ?. Ja maar als het zwaar wordt opperde iemand.? “Kan zijn maar zeker de oude zullen zich zelden overzetten, mijn ervaring is dat bijv een dagfond duif die gezet wordt op een tussen midfond vlucht, in de middenmoot zal vliegen om daarna weer te vlammen op de dagfond vlucht ”. Stiekem pakte ik mijn notitie blokje. Genoteerd al ging het niet echt over de jonge duiven. “Uiteraard moeten ze wel in conditie zitten” vervolgde Frederik. Deze week op bezoek bij een ZLU man pur sang droeg ik mijn steentje bij. Kenmerkend is dat hij heel vaak , en ik meen wat ik schrijf , de getekende duiven voorop draait. Genoeg stof op deze melker uit te horen. “Twee uur van te voren in de mand vriend” met open klep maar met een krant erover”. “Na een uurtje kijken” en wie er rustig liggen die eruit pakken en de meest zwetende duif, dat is em”. We gaan het uittesten. De toog hing nu naar links want daar zat ik. Nog een onderwerp passeerde de revue. Verlies jonge duiven. De mening van een Oostburgse topmelker werd op de pijnbank gelegd. “ Als jonge duiven 3 maanden zijn , dan opleren luidt het devies”. Vroeger ging het zo. Nu leren we door vroege jongen te kweken en laat op te leren een 16 jarige puber lopen. “Fout” schreeuwde de tooghanger het uit. Toog was muisstil . Ik nam nog wat pinda’s . Weer veel stof tot nadenken. Natour Melun zag de toog eigenlijk niet zitten en men is benieuwd of degene die dit voorstel gelanceerd hebben de verantwoordelijkheid zullen nemen en in grote aantallen zullen inkorven. Op Bergerac werden er door 8 deelnemers 73 marathon duiven geselecteerd . Alle kanonnen deden mee. Het werd een super vroege voor de gebroeders Dekker. Voor de tweede maal ( eerste keer niet geklokt) meldde zich de “661” aan de Haarmanweg en wist niet alleen de eerste prijs in Sluiskil te halen maar ook werd het een 2e in de hele provincie. De gebroeders zouden de gebroeders niet zijn als zij niet kweker Freddy de Mul mee in het feestgedruis sleepten. In huise Weltevree werden de camera’s van Freddy opgesteld en kon elke Nederlander via facebook meegenieten van het koppel dat de “661” had voortgebracht. Hoewel alle focus op de “661” was wisten de gebroeders ook nog eens 6 duiven in de eerste 10 te draaien en met 10 vd 16 werd het een Bergerac om in te lijsten. Tweede werd de sterke Arie Buijze. Zijn “390”sneed de gebroeders de pas af en Arie vulde zijn winkelwagentje met 4 vd 5. Combinatie Pieters deed ook mee voor een ereplaats en haalden 3 en 9 . Henk Zegers pakte plek 7. De gebroeders haalden een snelheid van 1330,251 meter/min . De laatste prijsduif 805,066 meter/min. Na deze vlucht kon het kampioenschap berekent worden. Op de Sluiskilse Reisduif website zal deze te bewonderen zijn. Fontenay sur Eure. 332 duiven ingekorfd. Om 08:00 uur kon de lossingsverantwoordelijke met wapperende haren het lossingssein geven. Eerdere aankomsten in Nederland meldden snelheden van 2100 meter/min. Buienradar liet buien zien. Van alles wat dus. Bij Comb Peeman&Schaap zaten een achttal supporters gereed. Een nagekomen oude duivin viel op de plank. “Er is er nog 1” brulde de supportersgroep . Om 11:15:44 liet de “066” van de Combinatie zich constateren. De snelheid van 1865,991 meter/min was voldoende om na jaren wachten weer eens een eerste prijs te halen. De Combinatie is hiermee zeer in hun nopjes en alleen het langzaam losmaken van de BH van Ingrid overstijgt de losgemaakte emoties bij deze gedreven melkers. Met nog een 18e en 19e stek erbij zaten zij 3 maal bij de eerste 20. Tot nu toe loopt het jonge duiven seizoen naar tevredenheid. Dat deze duif ook nog een ladies leaquer was maakte het voor Ingrid van de combinatie alleen nog extra euforischer. Gebroeders Dekker hadden er 90 ingekorfd. Mensen toch, wat een uitslag weer. 42 vd 90 erin en 6 keer in de eerste 10. 2e,3e,4e,5e,8e en 10e plek voor dit duo. Maar ze gingen verder ook een 11e, 15e,16e,17e, en 20e werden ingelijfd. 11 bij de eerste 20 !!. Voor wie is de bon ? Goed spelende melker John Dieleman wint de 6e stek en haalde 9 vd 22 . Dik zijn deel. Miste nog wel zijn beste jonge duif die avond en was daar wat bezorgd over en we begrijpen dat. Combinatie Pieters werd 7e en R de Schoolmeester 9e. Ik volgde even een discussie tussen hem en de gebroeders Dekker. Laatste hadden een prima duif van Roger die vlamde op de dagfond. Helaas was dit koppel opgeruimd. Roger wacht niet te lang en dat is jammer. Twaalfde werd de Mul Vermeirssen en veertiende Joop Kornelis. En toen ja toen kwam Jan de Jonge. Combinatie Peeman&Schaap hadden een schenking gedaan. Een luxe, klimaatbestendige paraplu. Jan de Jonge zette alles op alles en won met zijn “206” de paraplu. Het werd dus voor hem een Fontenay sur Plu. Met gepaste trots werd de geëmotioneerde Jan op de gevoelige plaat vast gelegd. Met hese slecht verstaanbare stem meenden we hem te horen zeggen dat dit mooier was dan een eerste prijs winnen. Jan proficiat en hou het droog dit najaar. Jan haalden overigens 6 vd 12 en dus 50%. Roegiest Visser deed hem dat na met 1 vd 2. Ondertussen draait het duivenbingo spel op volle toeren. Iedereen heeft nog kans. Er is nog geen enkele volle bingokaart gemeld. Juist zoals de organisatoren het wilden maar het wordt wel tijd. Donderdag lossen in Melun in plaats van Lorris. Meedoen zou ik zeggen. Onze “066”had nog geen enkele prijs gewonnen, geluk kan je pas hebben als je meedoet.
