Gisteren zaterdag 6 mei vlogen onze duiven de 1^e vlucht vanuit Frankrijk. Alhoewel het tot vanmorgen vroeg absoluut niet zeker was dat de duiven gelost konden worden gingen ze er vanmorgen toch gewoon vroeg uit. En dat was een hele geruststelling want het weer is dit voorjaar alles behalve stabiel. En weer een paar nachten mand, daar zit niemand op te wachten. Het zonnetje scheen vanmorgen heerlijk door de vochtige lucht en met een windje van achteren gingen we uit van een hoge snelheid.

Jochem was met zijn broer Martin thuis een dakkapel aan het renoveren en moest tussendoor met zijn jongste dochter Evi ook nog even naar zwemles. Jochem kon deze week dus niet van de partij zijn en Nico is ook nog steeds niet in echt goede doen. Pascal moest dit weekend werken. Ik was dus alleen deze zaterdagmorgen.

Even een praatje gemaakt bij buurman Arie en hij verwachtte de duiven zo rond 10.45. Terwijl ik rond die tijd met mijn figurita in de hand de lucht afspeurde.

Een paar minuten later hoorde ik gerommel aan de poort en stond Jochem toch ineens voor mijn neus. Hij had zijn dochtertje in het zwembad afgeleverd en was als een ware coureur van Ouderkerk naar Krimpen gescheurd. Hij was precies op tijd om bij ons achter vandaan een duif bij Wim Rodenburg te zien vallen. En dan is het (voor je gevoel) toch lang wachten voordat we even later prachtig stekend (als doffers) 2 duivinnen praktisch tegelijk binnen krijgen.

Even later bleek het bijna een vluchtherhaling van verleden week. Prachtige aankomsten en volop duiven en binnen de kortst mogelijke tijd bijna alles thuis. In ruim een kwartier 40 van de 54 waarvan 30 in de club prijsvliegen tegen 842 duiven. Eerlijkheidshalve moet ik wel vermelden dat daar veel duiven tussen zitten van grote fond spelers ( die kansloos zijn op zo’n kort snel vluchtje). In de club beginnen we met de 25^e prijs en ook dat is een herhaling van verleden week.

Ik moet zeggen dat dit wel een dingetje is waar ik behoorlijk tegenaan loop. Als programmaspeler kan ik slecht tegen deze manier van spelen. Je weet dat als je verduistert dat je wekelijks met je voet op de rem vliegt, maar het is en blijft toch een soort onnatuurlijke actie. Als je mee doet wil je winnen en sta je voor de 1^e prijs te kijken. Zeker met mijn karakter is dat frustrerend en als ik dan op de club de tijden hoor van mijn medespelers krijg ik daar niet echt een gelukkig gevoel van. Ook heb ik wel eens met een heel wat opgetogener gevoel op de uitslag zitten wachten.

Maar hopelijk is de redding nabij want volgende week zit de verduistering er op en gaan we deze week al onze voorbereidingen daarvoor treffen. Alles richting de dagfond. We beginnen morgen met een uur minder verduisteren in de morgen en in de avond. Zodat we ook weer de kans krijgen om twee keer per dag de duiven te laten trainen. Het gevoel dat we ergens naar toe werken bevalt me wel. De rem mag er nu een klein beetje vanaf en dat geeft me weer een positief gevoel. Als ik de conditie van de duiven kan behouden dan gaat het zo dadelijk zeker goed komen. Want de conditie van de duiven is gewoon super. We gaan het zien als het goed is moet volgende week al een kleine verbetering op de uitslag plaats gaan vinden. Voor de eerste keer op donderdag inkorven en naar de midfond! Wat kan duivensport toch mooi zijn !!

Groet en fijne zondag Martin.

Stoffel en Tjeerd Brandsma – Lelystad/Erica / Vliegen in combinatie.5

Stoffel (69) en Tjeerd (73) Brandsma hebben gezamenlijk duiven, maar vliegen niet als combinatie. Stoffel die in Lelystad woont, heeft zijn hele leven van kinds af aan al duiven. Via sierduiven en aanvliegers werd hij door het duivenmelkersvirus gegrepen. Toen hij in dienst ging, nam een jongere broer de verzorging van de duiven over en toen deze het huis verliet, werd hun vader de duivenliefhebber. In 1993 overleed hun vader en besloten Tjeerd en Stoffel samen verder te gaan en verdeelden ze de taken, waarbij besloten werd, dat Tjeerd in Erica zou gaan vliegen en Stoffel de kwekers zou huisvesten. En zo is het vanaf die tijd ook gegaan. Stoffel heeft 15 kweekdoffers en 20 duivinnen en zorgt voor bevoorrading van het vlieghok van Tjeerd. Tjeerd speelt met 25 Koppels meerjarige op de overnacht. Daarnaast heeft hij nog 20 jaarlingen, die alleen worden ingespeeld en een 30 tal aug-okt jongen, die de hele winter loskomen en worden afgericht.

Tjeerd en Stoffel behoren tot de groep liefhebbers voor wie de duivensport vooral een hobby is. Natuurlijk doen ze hun best om mooie resultaten te behalen en die waren er de afgelopen jaren ook zeer zeker wel. Zo werden er onder andere teletekstvermeldingen behaald op St Vincent, Bergerac (2 x), Orange en Cahors (2 x). Met name de vermelding op Teletekst van St Vincent staat nog in hun geheugen gegrift en maakte vooral indruk omdat Tjeerd in eerste instantie helemaal niet doorhad dat het zo’n vroege duif nationaal (Sector 4) was. De verrassing was daardoor des te groter. Grote ambities hebben de broers niet, maar ze stellen zich voor de komende periode wel ten doel om nog wat regelmatiger kopduiven te draaien op de marathons.

In de duiven van de broers Brandsma zit nog een flink percentage bloed van de Bollebakker doffer die Stoffel zo’n 20 jaar geleden van Dirk Huizenga heeft gekregen. Ook zitten er nazaten van een doffer Frans van Peperstraten en een dochter van de Wroclawduivin van Henk Doek, waarmee ieder jaar wordt geruild om zo te proberen deze lijnen vast te houden. Verder zitten er op het kweekhok duiven van Hain de Jonge, André de Vries, Derk Huls, Frits Smit en Michel Schuurmans. Duiven kopen doen de broers vrijwel nooit. Hooguit een enkele keer een bonnetje. Geruild en samen gekweekt wordt er regelmatig. Zo wordt er o.a. samen gekweekt met Nico van Veen, waarover beiden zeer tevreden zijn en er worden al jaren duiven geruild met Frederic de Scheemaeker uit Ezemaal en Ray Bos en ook is er via de ruilduivencompetitie van het Forum Het Praathuis regelmatig iets nieuws op het hok terecht gekomen.

Zoals hiervoor al geschreven, leggen de broers Brandsma zich al jaren toe op de overnacht, nadat ze bij hun start enige tijd ook op de programmavluchten meededen. Het overnachtspel bleek echter het beste in te passen bij de werkzaamheden van Tjeerd, toen deze nog aan het arbeidsproces deelnam, dus vandaar deze specialisatie. Spelen voor een kampioenschap is niet specifiek hun doel. Ze genieten van elke vlucht. Tjeerd; “De competitie aangaan met de liefhebbers van het inkorflokaal, stimuleert natuurlijk wel. Vooraan eindigen in een kampioenschap ook. Maar van een mooi dag resultaat kunnen we ook intens genieten. De eerste in de klok is altijd leuk, vooral als het een vroege is. Elke aankomst van een marathonvlucht beleven we samen. Dan zitten we er al op tijd. Wachten op die eerste!!! Het oplopende spanningsveld en… de ontlading, als de eerste valt. Dat maakt voor ons de duivensport bijzonder.”

De duivensport trekt steeds minder liefhebbers. Mede ook, omdat het best een intensieve sport kan zijn qua tijdsinvestering. Het in combinatie vliegen kan dan één van de oplossingen zijn. Ik vroeg de broers hoe zij hier tegenaan kijken. “Dat denken wij ook. Vooral voor jonge gezinnen kan het in combinatie vliegen beslist voordelen opleveren. Sowieso vinden wij dat je voor een sport als deze, eigenlijk niet zonder iemand kan, die je duiven kan verzorgen en bij kan springen, mochten er zich calamiteiten voordoen. Voor Tjeerd is dat een kameraad / liefhebber, die in de buurt woont. Voor Stoffel is dat zijn oudste zoon. Wij zouden zelf nooit afzonderlijk in dit wereldje zijn gestapt. En gelukkig hadden wij beiden ook de mogelijkheid om het samen te doen. Tjeerd heeft ruimte voor de vlieghokken en Stoffel voor de vastzitters. Tot op heden hebben we nooit spijt van onze beslissing gehad om gezamenlijk de duivensport te gaan beoefenen. Het heeft ons bovendien ook vele goede contacten opgeleverd.”

De broers hebben dus een heel duidelijke taakafbakening, waarbij de één kweekt en de ander vliegt, maar wel overleggen ze over beide onderdelen regelmatig met elkaar. “Voor de kweek maakt Stoffel een opzetje en samen overleggen we de definitieve koppelingen. Tjeerd maakt een planning m.b.t. welke duiven, waar naar toe gaan. We overleggen regelmatig en zijn het lang niet altijd met elkaar eens. Maar daarnaast hebben we ook een paar vaste contacten, waarmee we regelmatig overleggen en hun adviezen nemen we zeer serieus. Tunnelvisie willen we zo veel mogelijk vermijden.”

Wanneer je de reportages in het Spoor over kampioenen en grootmeesters goed doorleest valt het op dat de overgrote meerderheid van de werkende liefhebbers, niet zijnde een combinatie, het zelden helemaal zonder hulp doet. De één heeft de kwekers elders, een ander heeft een echtgenote, vader of ander familielid die (een deel van) de duiven laat trainen en/of op een andere manier bijspringt. Bij weer een ander steekt een buurman of een oud-liefhebber dagelijks een helpend handje toe. De liefhebbers die het helemaal alleen doen zijn op een enkele uitzondering na de hele dag bij huis. Daarnaast valt mij op dat er de laatste tijd van de goed presterende liefhebbers die het toch klaarstoomden om alles naast hun werk en gezin erbij te doen, verschillenden zijn gestopt. Wil je presteren in de duivensport (wat overigens ook voor andere sporten geldt) zal je er veel voor moeten doen en laten. Dat is niet voor iedereen in te passen in hun leefsituatie. De duivensport is een intensieve en tijdrovende sport. Hoe kijken de broers hier tegen aan? “Dat klopt. Maar zoals gezegd zouden wij de duivensport ook niet in ons eentje willen beoefenen en hebben we beiden daarnaast ook nog achtervang. En inmiddels zijn we nu beiden gepensioneerd en besteden we tijdens het kweek en vliegseizoen dagelijks veel tijd aan de duiven. Dat betekent ook, dat we vakanties en uitstapjes zoveel mogelijk buiten het vliegseizoen proberen te plannen.”

Tot zover de gebroeders Brandsma over hun keuze om de duivensport gezamenlijk te beoefenen. Wellicht zullen er van de liefhebbers, die gestopt zijn met de duivensport, omdat ze het niet konden combineren met werk en gezin, een aantal weer opnieuw beginnen, wanneer ze een geschikte partner vinden om samen mee te doen. Want zoals de gebroeders Brandsma ook zeggen; “Als je er eenmaal mee besmet bent, laat het duivensportvirus je nooit meer helemaal los.”

Trainen van de oude duiven

Sporten

Dit weekend is de wielerwedstrijd de Giro d’Italia voor de mannen begonnen. De vrouwen zijn klaar met de Vuelta  in Spanje die werd gedomineerd door de Nederlandse vrouwen. Voor de 3^e keer op rij wist Annemiek van Vleuten te winnen met 9 seconden voorsprong op Demi Vollering. De Nederlandse dames hebben super gereden de voorbije week. Ook de komende weken de laatste stuiptrekkingen in de voetbalcompetitie , wordt het promoten of degraderen. Nu al bekend dat Cambuur en Groningen een toontje lager zullen spelen komend seizoen. Eén ding is zeker Feyenoord wordt weer eens kampioen , ze hebben het verdiend. Zondagavond was er ook een Formule 1 race in Miami. Ditmaal wist Max Verstappen weer te winnen voor Perez. We vinden het zo langzamerhand normaal dat Max wint maar wat een top prestatie heeft hij weer geleverd. Weer een goede dag voor het Red Bull team.

Op eigen hok

De voorbije week mochten de oude weer in de namiddag naar buiten om te trainen. Ze vliegen graag een uurtje en eten goed maar toch komen de 10 korte vlucht duiven te laat. Zo ook weer van de vlucht Niergnies 228 km. Om 8.15 uur werden ze gelost met een zwak zuid/ zuidoosten windje. De eersten halen een snelheid van bijna 1500 meter per minuut. In de club staan er 2 van de 10 in de uitslag 1 : 4. Op de uitslag ( 1 : 3 )  van Zuid 2 staan er 5 op papier tegen 3096 duiven die door 108 liefhebbers werden in gemand. Van heel Zuid ( 1 : 3 ) tegen 8614 medestrijders staan er zelfs 6 in de uitslag. De mest is goed met dons , ze trainen goed en toch te laat in de uitslag. De overnachters zijn mee als invliegduif , ze beginnen te laat maar toen ze eenmaal kwamen zaten er in 18 minuten 23 van de 33 in de klok. Negentien van de 33 hebben vorig jaar alleen natour gehad. Gelukkig viel het weer mee , zo hebben ze weer een mooie africhting gehad. Dus over de fondjes wel tevreden. Voor komend weekend is het donderdag in manden voor Maxence 333 km , de week daarop weer Maxence en dan op vrijdag in manden. Het ligt komend weekend aan het weer waar ze mee naar toe gaan. Wil de oudere graag nog wat kilometers laten maken. Op 30 mei mag je inkorven voor de eerste overnacht vlucht Limoges 718 km !!! , zou een mooie dagfond vlucht zijn. Goede gezondheid en hou je haaks.

email  Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Zo....... tja ik stond met me bek vol tanden, ik had deze niet zien aankomen om eerlijk te zijn? waarom dan.. vertel snel....., nou goed ik had vorige week een drama week en had 3 vd 13 in de punten in de club, dus dat was slecht, maar goed ik ben niet snel van slag maar wel soms lichtelijk onzeker als je dat overkomt en ga je twijfelen of er iets is onder de duiven, dus zondag de duiven in de hand gehad en kwam hier en daar een veer of bloedluisje tegen, dus dacht ik, die zal ik effe druppen met Koudijs (worm/Luis) en met 404 spray ze in gesprayd en ik moet zeggen, ik spray ze nat, zo nat dat ze de broedbak amper kunnen halen de eerste 30 min, nu is dit vorm drukkend zegt men vaak en zo dacht ik dat ook, maar vorm hebben ze niet als ze zo naar huis komen zou je denken? toch!!

Maar vanaf maandag was de strijd op het hok ineens hoog, heel gek vond ik dit wel omdat ze dat vaak doen in VORM!! ja en nu ben ik van slag, ik snap er niks van, nou goed gewoon door gaan hoe de week verloopt en dan gaan we het zien hoe ze er vrijdag voor staan toch, vrijdag moest ik late dienst draaien en was ik 1 van de laatste inkorvers die avond, waar ik normaal vroeg was omdat ik vrij was op vrijdag is het nu weer het oude programma en werk ik vrijdag avond weer dus ben ik wat later op de club.

Nou goed ik had zaterdag geen hoge verwachtingen en waren mijn ouders en buurman Lars ook te kijken hier, nu zagen we de eerste meldingen komen met G & J Bos uit Vollenhove en onze Clubgenoot A Doornewaard uit Ens en zag ik of dacht ik daar gaan we weer Ens is op dreef, dat was ook zo want weer kreeg Adriaan ze goed, vergeet niet dat deze man nu zijn 2de vliegjaar in gaat Respect Adriaan, maar waar ik nog nooit zo had gedraaid op de korte vluchten omdat ik volle bak geef en selecteer op Dagfond was dit wel een aparte dag, er kwam een duif aan ''eindelijk dacht ik '' want ik zag al genoeg meldingen op Blauw band dus zo er bij zitten maar niks bijzonders dacht ik, ik zou gaan melden maar er kwam er weer 1 thuis en voor ik weer wou melden was er weer 1, dus zat vlot op 4 dus dacht ooo gaat beter dan vorige week en mijn pa zij ''nou ga effe melden want denk dat je dichter bij zit dan je denkt'' en tot mijn verbazing stond ik 1ste gemeld en bleek ik wel vroeg te zitten, uiteraard was ik in 1x de Man, nou ja 2 sec hoor want ik blijf nuchter in dat opzicht.

24 ste tegen 18.000 duiven is wel weer een mooie uitslag uiteraard en de 2de zat ook nog bij de eerste 100 op plek 76, dus mijn weekend kon niet meer stuk.

U kunt uiteraard bij het kopje Doffers de 2 doffers wel opzoeken, 1ste was 22-434 en de 2de een laatje de 22-212.

Verder gaat het goed, wel zitten jongen effe in een moeilijke kinderfase maar dat lost zich wel weer op uit zich zelf,

1/5/7/12 etc in de club dus dat was lekker, Doornewaard was er uiteraard ook goed bij met een 2/3/8/11 gevolgd door E.J Bos en D Huizinga.

Op naar volgende week. latersssssssss

Een logboek bijhouden kost toch meer tijd dan ik had gedacht. De afgelopen maand heb ik door drukte met allerlei andere zaken geen letter op papier kunnen zetten. Allereerst werd ik geconfronteerd met het uit de lucht halen van mijn website voordat ik de nieuwe website gereed had. Een nieuwe website opzetten kost normaliter natuurlijk al veel tijd, maar omdat het importeren van mijn oude website niet lukt is het overzetten van de totale inhoud van mijn website een enorme klus geworden waar ik nog wel even mee bezig zal zijn. Er kan namelijk alleen “platte tekst” worden geïmporteerd zodat ik de lay-out weer opnieuw moet doen. Inmiddels staat alles er weer op behalve de columns van 2011 t/m 2021. Het gevolg is dat ik nu al een aantal malen ben benaderd wanneer bepaalde columns uit de desbetreffende jaren op de nieuwe site komen te staan. Zo ontdekte ik wel dat ik een aantal trouwe lezers heb in landen als Duitsland, Slowakije en Griekenland. Vertalen via een vertaalsite gaat deze liefhebbers goed af, want ze benaderen mij ook gewoon in het Nederlands. Zo kwam ik er achter dat deze liefhebbers geïnteresseerd zijn in artikelen over het aanschaffen van duiven, maar ook de column over kweken die ik destijds met en over Jan Broersma schreef blijkt graag en veel gelezen.

Daarnaast ben ik bijna 14 dagen achtereen elke dag op pad geweest om jonge duiven op te halen voor OLR Zagreb waar ik dit jaar met 5 teams van 6 duiven aan deelneem. Organisatorisch en logistiek nam dit heel wat tijd in beslag. Ik heb in totaal op 14 hokken duiven zitten, verspreid over meerdere provincies. Wat mij de afgelopen week wel duidelijk werd is dat het in korte tijd bij elkaar zetten van meerdere jongen duiven uit zoveel verschillende hokken direct zijn weerslag heeft op de gezondheid van vooral de jongsten. Eerdere jaren zat er meer tijd tussen en hadden er af en toe ook een paar een natte neus of zaten een paar dagen dik. Ik liet dat toen uitzieken maar dat risico durfde ik nu niet te nemen, dus toch maar een pilletje tegen het geel en MBE van Aldert Hiemstra in het water de afgelopen dagen en dat bleek gelukkig effectief. En vandaag was het dan zover dat ik de 33 duiven van mijn teamgenoten René, Antoni, Sijmen, Leon en Hendrie en van mijzelf, plus een team van 6 duiven van Bram Wassenaar, naar Eijerkamp kon brengen alwaar ze door de organisator Tihomir Lekic werden opgehaald.

 

Verder heb ik inmiddels twee columns voor beginners en herstarters geschreven voor het Spoor der Kampioenen. In de eerste column schreef ik hoe te beginnen en in de tweede column de stappen om te komen tot het bouwen of kopen van een duivenhok. In de 3e column zal ik beschrijven hoe beginners/herstarters te werk kunnen gaan om aan een fatsoenlijk stelletje duiven te komen waarmee goed kan worden meegekomen mits men er op de juiste manier mee omgaat. Input/suggesties langs deze weg zijn zeer welkom.

En tussendoor ben ik de afgelopen weken ook bezig geweest met GPS ringen bij het satelliet hok van L.E. Zowel met eigen trainingen als met een trainingsvlucht van de afdeling kregen verschillende duiven een GPS ring om. Met een grote omweg naar het westen wanneer er uit het zuiden, zuidoosten of zuidwesten wordt gevlogen, was niet echt een verrassing meer na alle overzichten die vorig jaar in het Spoor verschenen die Michel Beekman had geanalyseerd. Vanuit andere richtingen waren die afwijkingen naar het westen er niet. Vanuit het noorden waren er met donker weer of regen wel een paar keer duiven die eerst een paar km naar het noorden vlogen, maar na een paar minuten vervolgens weer rechtsomkeert maakten. Op de trainingsvlucht uit Duiven had ik 1 duif een GPS ring omgedaan die als 21e van de 31 thuis was 3 uur na de lossing en de eerste anderhalf uur met een grote cirkel om Arnhem heen had gevlogen. Het was die die ochtend half bewolkt en vooral onervaren jaarlingen hadden moeite met die vlucht, zodat ze waarschijnlijk in een flinke groep heeft gezeten die de omgeving van Arnhem goed hebben bekeken.

 

Op het hok in Vlagtwedde hebben we inmiddels 3 x aan de vluchten deelgenomen zonder dat de duiven doordeweeks aan huis konden trainen. 1 á 2 x per week ging René na zijn werk de duiven lappen in Ter Apel of Emmen, verder kwamen de duiven niet buiten. De eerste twee africhtingen met de club/afdeling kwamen de duiven moeizaam naar huis en zijn we 2 duiven verspeeld. Op de eerste officiële vlucht vanuit Kalkar kwamen ze al weer wat beter met o.a. een 6e en 7e plaats in de club tegen 381 duiven. Met slechts 4 duiven op de uitslag nog zeker geen uitslag om over naar huis te schrijven. Opvallend was wel dat de havik de twee eerste duiven ongemoeid liet, maar toen de 3e en 4e duif samen met nog twee andere duiven met zijn vieren nog  een rondje om het hok vlogen, hij direct er aan kwam, waarop de twee andere duiven er meteen vandoor gingen en pas anderhalf uur later terug kwamen. Een paar dagen daarvoor had de havik ook al eens aan de ren met de duivinnen gehangen zodat de schrik er nog steeds goed inzit.

Een prachtige vlucht van uit Quievrain na weer een dag uitstel. Vandaag was het bijna een kopie van verleden week. Onze duiven stonden weer in Quievrain en weer kon er op zaterdag niet gelost worden. En weer was het een heel goede beslissing van de LC om de vlucht uit te stellen naar zondag. Deze keer hoefde het konvooi Zuid-Hollandse duiven zich niet te verplaatsten en bleef alles in Quievrain over staan naar de zondag.

Zondagmorgen kon al vroeg het start schot gegeven worden en om 8.30 ging het hele Zuid-Hollandse duivenbestand de lucht in met prachtig weer en een mooi Noordoosten windje.

Wat is er meer te wensen voor een duivenliefhebber zou je haast denken? Toen ik vrijdag de duiven inkorfde schrok ik een beetje van het gewicht van de duiven,ze stonden er haast te goed op. Eigenlijk wil je ze zo hebben als ze een zware dagfondvlucht zouden moeten gaan vliegen. Ik sprak mijn bedenkingen hier over uit tegen Jochem afgelopen vrijdag avond na het inkorven.

Ik heb dit in het verleden eigenlijk nooit zo ervaren dat de duiven in het voorjaar zo “op gewicht waren”.Maar ik heb in het verleden ook nooit oude duiven verduistert en ook nooit maar één keer op een dag laten trainen. Eigenlijk vrij logisch dat ze dan wat zwaarder worden want ze verbruiken dus veel minder energie, want ze liggen om 18 uur al te “snurken”. Onze duiven trainden geweldig en zo als ik het graag zie, een dik uur,vooral de doffers doen dat indrukwekkend. Het is een lust om die te zien trainen na 50 minuten hard vliegen komen ze breed vliegend terug en wapperen dan met grote kroppen uit over heel Krimpen aan de Lek.

We zijn dus super tevreden over onze duiven in voorbereiding naar ons spelletje fond en dagfond.

Het is een kwestie van keuzes maken en dat is eigenlijk heel tegenstrijdig want je wilt eigenlijk op alle vluchten toch goed spelen en dat gaat niet. Toen ik vroeger in Berkenwoude op de vitesse de hele boel op rolde met mijn weduwnaars zaten die mannen op een verwarmd hok en trainde twee keer per dag als idioten. Als dan de mooie dagfondvluchten begonnen was de sjeu er net een beetje van af en vlogen we nog wel prima maar de top was over. Daarom trokken we de laatste jaren de eerste 2 pennen om toch de eerste korte vluchten ook goed mee te kunnen. Maar ook dan kom je tegen verduisterde duiven aan het eind van het dagfond programma te kort. Vandaar ons nieuwe “oude duiven” verduister avontuur, waar we nog wel even aan moeten wennen.

We verwachtten de duiven zo rond kwart voor 12 en genoten van het heerlijke zonnetje .We waren er van overtuigd dat met dit prachtige weer snelle duiven die het best in orde waren het verschil met de rest konden maken. Toen Jochem net even over half 12 arriveerde begonnen we eigenlijk direct al te letten. We zagen regelmatig koppeltjes duiven overvliegen, dat waren duiven van afd. 7 en dat betekende dat er meer oost in de wind zat dan we hadden verwacht.

Even voor kwart voor 12 zag ik een schaduw in de zon en vloog er een duif die hoog draaide en naar beneden dook en op het hok vloog. Het was een jaarling duivinnetje, wat overduidelijk schrikkerig en stokstijf bleef zitten en recht omhoog de lucht aftuurde. Toen ze uiteindelijk toch op de valklep sprong deed ze dat 3 seconden eerder dan de duif van buurman Arie die net achter haar aan kwam. Enkele minuten later zien we dan (bijna allemaal van achteren) meerdere duiven aan komen vliegen die heerlijk met elkaar nog wat rond klapperden. Dan zien we uit het westen onze 1^e getekende de “961”aankomen. Die vloog als een raket dwars door de hele groep rondvliegende duiven recht op de val plank en stond als 2^e op het kloksysteem.

We gaan dan echt genieten van de aankomende duiven. Vooral de doffers lieten zien hoe mooi de duivensport kan zijn. We hebben hier bij mij achter met volle teugen genoten en in amper 3 minuten zien we 30 van de 54 duiven op de valklep landen, die alle 30 prijs vliegen in onze kring tegen 2147 duiven. Op 2 duiven na hadden we alles zo thuis en die laatst twee misvliegers arriveerden niet veel later. De uitslag was wel wat teleurstellend en al ging het maar om enkele minuten, we werden het snot voor de neus gevlogen door de mannen die hun duiven “goed” hadden zitten. “All in the game” en we doen er niet moeilijk over.

Tijdens het afslaan en het maken van de lijst zaten heel wat liefhebbers gezellig voor het clubgebouw in het voorjaarszonnetje lekker te kletsen en te wachten op de uitslag. We zaten daar met zijn drieën een beetje apart Jan Ouwerkerk,Henk Spiering en ondergetekende. We hebben daar ruim een uur geluisterd naar elkaars verhalen over bij elkaar ruim 200 jaar duivensport. We lagen soms helemaal in een deuk van het lachen en leken wel een stelletje kwajongens van 14 jaar terwijl ik met mijn 74 jaar toch echt de jongste van het drietal was. Prachtige verhalen over een tijd die helaas nooit meer terug komt. Ook deze kant van de duivensport vind ik meer dan geweldig en heb ik in andere duivenclubs de laatste jaren vaak gemist.

Groet Martin.

Vandaag hebben onze duiven Biergies (130 km) gevlogen, een uitgestelde vlucht (Quievrain) die toch wonderbaarlijk goed is verlopen. We hebben heel lang getwijfeld of we alle duiven dit weekend wel zouden gaan inkorven. Toen vrijdagmorgen het weer even over negen openbrak werd het prachtig vliegweer en besloten we de gok te wagen. Thuis houden voor de weersverwachting heeft bij mij in het verleden tot grote teleurstellingen geleid en mij ook geleerd dat in principe niet meer te doen.

De duiven trainden deze week geweldig goed en de doffers beginnen echte weduwnaars te worden. We hadden er dus veel vertrouwen in. Ze stonden er op zoals we ze graag zien. Het was hun 2^e vluchtje dit jaar dus stonden we zaterdagmorgen verwachtingsvol op. Het weer wilde in Quievrain maar niet verbeteren en we moesten dus met pijn in het hart zien dat andere afdelingen in heel België gelost werden en onze duiven moesten wachten tot zondag.

Dit vind ik een van de grote nadelen als je vanaf de eerste vlucht alles tegelijk wilt lossen. Je kunt met een optocht van alle Zuid-Hollandse vrachtauto’s bij elkaar op veel losplaatsen niet terecht en dat maakt je dus totaal niet flexibel (in geval van slecht weer).Uitwijken naar losplaatsen waar wel gelost kan worden behoort dan niet meer tot de mogelijkheden.

Gelukkig zondag prima weer en de duiven werden om kwart voor acht gelost. We verwachtten de duiven rond negen uur. Jochem en Pascal zouden komen kijken en Jochem was er nog geen vijf minuten of we zagen een duif met gang uit het westen komen, die met een korte draai direct op het hok viel en even later op de valklep. Het was een 4 jarige dochter Young Powerboy/Sara die al heel wat mooie prijzen op de dagfond heeft gespeeld.

We zagen verder geen duif in de lucht dus we vermoedden dat het wel eens een mooie tijdduif zou kunnen zijn. Toen het ook nog eens bijna 3 minuten duurde voordat nummer 2 zich aandiende en dit ook een oude duivin was en zelfs de oudste van het vlieghok (Young Powerboy/Juweel) waren we nog niet gerust op een gladde vlucht. Maar toen even later de trein op gang kwam ,was het genieten geblazen. Vooral de doffers kwamen geweldig aansteken en we stonden met z’n drieën in het zonnetje (Pascal miste alleen de aankomst van de eerste 2 duiven) en we genoten met volle teugen.

We maakten een mooie uitslag in onze club tegen 518 duiven 1-5-10-14-17-18-19-20-21-25-29-42-46-48-49-50- enz. 55/29. Een kringuitslag hebben we niet meer, maar van compuclub kunnen we nog wat informatie halen. Tegen 1703 duiven vliegen we 3-24-63-74-107-109-115-125-127-152-172-enz 55/25. We zijn zeer tevreden en volgende week gaan we weer naar Quievrain en hopen dan op een mooie vlucht die gewoon op tijd wordt gelost.

Groet Martin.