Om weer niet over de ellende van de corona te beginnen heeft dat me er toe aangezet om het over een ander onderwerp te gaan hebben. De aanzet hiertoe heeft geleid dat op de TV sportbeleving wordt uit gezonden die in het verleden plaatsvonden. Nu in deze tijd geen directe sport meer wordt uitgeoefend, in welke vorm ook, worden de sportliefhebbers zoet gehouden met hoogtepunten uit de sport uit de vergane tijd. Onder andere kan men kijken naar hoogtepunten van het Voetbal, Tennis, en ritten in Tour, de Giro en de Vuelta en nog veel meer. Heel mooi om dat nog eens terug te zien maar de clou er van is geen verrassing meer. Je weet immers wie er wint! Je beleeft de spanning niet meer zoals je die had toen het echt plaatsvond. Nu zit je niet meer op het puntje van je stoel en bruist het bloed niet meer door je aderen. Nee, op den duur gaat het zelfs vervelen. Helaas wordt over de duivensport op de buis niet gerept. Die sport heeft een apart karakter en die ook door aparte mensen wordt bedreven. Door een soort mensen, veelal mannen, die al jong besmet werden door een virus of met een bacil. De duivenbacil! Dat is een klein dingetje dat in je kruipt en waar je moeilijk vanaf raakt. Grotendeels werden de mensen van de wereldbevolking immuun voor dat ettertje maar bij de duivenliefhebbers bleef dat in hun lijf vastgeplakt. Zo echt, dat ze er door verslaafd raakten. Niet in verwerpelijke zin, maar in de zin die ‘Prettig Verslaafd’ heet. Het is moeilijk uit te leggen hoe dat voelt. Dat is iets wat je moet overkomen en waar de liefhebber zich zelf geen antwoordt op kan geven. Bij het nieuwe duivenseizoen van 2020 had iedere liefhebbers weer grootse plannen. In gedachten zagen ze zich al getooid met een bloemenkrans voor een behaalde overwinning op groot niveau. Onlangs toen de kampioenen en wedvluchtwinnaars van ‘Limburg Totaal’ hun huldiging kregen bij de ‘Nacht der Kampioenen ‘ kreeg ik van diverse liefhebbers hun verwachtingen voor het nieuwe seizoen te horen. En van iedereen kreeg ik te horen dat ze hoopvol waren. In het stille seizoen hadden ze hun uiterste best gedaan om hun duiven met een goede verzorging door de winter heen te krijgen. Bij die verzorging hadden ze niks onverlet gelaten om te doen wat regel is in het soigneren van de duiven. Zo deed dat natuurlijk ook de Midfond Duifkampioen Jean Hornesch uit Cadier en Keer. Om er maar ene uit te lichten. Met goede duiven en een goede begeleiding is deze genoemde liefhebber een kampioen met een grote K. Ieder seizoen is deze Jean Hornesch in beeld. En waar dan? In zijn samenspel Maasvallei, bij de Wefo en bij Limburg Totaal staat deze kampioen telkens te kijk. En niet sinds kort maar al heel, heel wat jaren is deze, in alle concoursen waar hij meedoet, een van de mannen die te kloppen is. Om uit te zoeken wat deze Jean Hornesch in het verleden al gewonnen heeft dat is monnikenwerk. Wel zeker duizend wedvluchtuitslagen zouden dan nageplozen moeten worden. Om de tel kwijt te raken. Terugblikkend op het voorbije seizoen van 2019 is te zien dat hij bij zijn samenspel ‘de Maasvallei’ drie keer de bloemen kreeg en bij het elite gezelschap van de ‘Wefo’ ook weer twee maal. En die overwinningen hebben namelijk franje. Omdat ze gewonnen werden tegen tegenstanders die goeie duiven hebben en verdomd goed weten hoe ze daar mee om moeten gaan. Anders gezegd, niet tegen amateurs maar tegen profs! En die profs trillen van ongeduld om aan het nieuwe vliegseizoen te beginnen. Maar wie de ontwikkelingen in de sportwereld goed volgt, die zit met de vraag; ‘Wanneer zal dat zijn’ ?
Pie.
Nieuws
Nieuws
We gaan weer beginnen en de afdelingsbesturen in heel Nederland draaien overuren om zo dadelijk aan alle gestelde formaliteiten te kunnen voldoen. We hebben een mooi en duidelijk gemaakt instructie filmpje gezien van Falco Ebben, betreffende het inkorven tijdens de corona crisis. Dat grote inkorfcentra die meer dan 1000 duiven op deze manier in moeten korven in tijdsproblemen komen lijkt me duidelijk. Maar het belangrijkste is dat we groen licht hebben en dat we binnenkort weer kunnen genieten van onze thuiskomende duiven. Kampioenschappen doen we voorlopig niet aan maar met een uitslag ben ik al dik tevreden.
Maar welke richting gaan we op vliegen?, dat wordt het volgende heikele punt voor onze bestuurders. De noordelijke provincies kunnen voorlopig nog even vanuit Nederland spelen maar in Zuidholland, Brabant en Zeeland ben je gauw klaar met spelen. Er moeten dus spijkers met koppen worden geslagen. Als we gokken dat België en Frankrijk in de loop van tijd hun grenzen openen en het gebeurd niet dan zijn we een heel jaar duivensport kwijt. Als we voor de Oostlijn kiezen dan kunnen we door spelen zolang er geen tweede corona golf uitbreekt. Waarom zijn er veel liefhebbers toch zo bang om vanuit het oosten te gaan vliegen? En is deze angst terecht?
Vanmiddag nog een gesprek gehad met een bestuurder en mijn ervaringen gedeeld uit het verleden. Zoals ik in een eerder blog al vermeldde was het voor de 2e wereldoorlog heel normaal om te starten vanuit het Oosten en dan 10 vluchten vanuit die richting te vliegen met als laatste vlucht een vlucht van ruim 600 km. Daarna startte men met dezelfde duiven weer opnieuw vanuit de zuidwest lijn en voerde men de afstand op tot eindvluchten zoals Bordeaux.
Vanuit Duitsland vliegen heeft zeker in het voorjaar grote voordelen. Na enkele vluchten oostwaarts te hebben gevlogen bevinden onze duiven zich in een zgn. landklimaat wat (zeker in het voorjaar) veel stabieler weer geeft dan het zeeklimaat in West Frankrijk. Dat er duiven waren die uitblonken (kampioen werden) op beide vluchtlijnen laat zien dat het voor goede duiven geen enkel probleem is om beide vlucht lijnen in een seizoen af te werken. Er was na de oorlog geen mogelijkheid meer om dit systeem toe te blijven passen. Het was problematisch geworden door alle impact van het oorlogsgebeuren. Later hebben de noordoostelijke provincies nog jaren de Zuid-Oost lijn gevlogen en dat was geen kattenpis. De duiven die hier op uitblonken waren met wel een beetje meer met fondbloed begiftigd dan de hedendaagse Nederlands programma duiven.
Ik heb daar met Harm Vredeveld wel eens een gesprek over gehad, heel lang geleden. Harm vertelde mij toen dat het bergachtige gebied in de Zuidoost lijn het grote verschil maakte. Hij vertelde me dat als de duiven zaterdag morgen gelost worden in bijvoorbeeld München met prachtig zonnig weer en het heeft de vrijdag ervoor flink geregend dan krijgen de duiven het loeizwaar. Tussen de bergen is het dan allemaal nevel en mist en dat is uiteindelijk voor veel duiven teveel van het goede.
Ik heb dat zelf ook wel eens ondervonden in de vroege jaren 70 van de vorige eeuw. Ik wilde een keertje meedoen met München en koos daarvoor een doffer uit mijn hok (had toen een hokje van 3 meter).Een prachtige kras doffer de 107 waar ik veel vertrouwen in had. Bij “snel tot ziens” in Rotterdam deze duif ingekorfd samen met vriend Leo. Het was op een woensdagavond en we kwamen op donderdagmorgen net voor dat we moesten werken weer thuis van het inkorven. Dat risico loop je als je jong bent en onervaren ,in een café moet inkorven en je raakt aan de praat over duiven!!
Die zaterdag morgen werden de duiven vroeg gelost vanuit München en het werd een mooie pittige vlucht. Ik weet nog waar ik zat toen rond een uur of 6 mijn München doffer op de klep viel.Hij speelde een mooie vroeg prijs, ik dacht de 7e nationaal. Onze hele vereniging in Schoonhoven werd helemaal enthousiast en het jaar erop hielden we een vereniging vlucht vanuit München. Heel de “Luchtpost” had ingekorfd, ieder lid deed mee en vol verwachting werd op die bewuste zaterdag op de duiven vanuit München gewacht .De duiven gingen vroeg los en je gelooft het nooit.De eerste duif viel zo rond 5 uur en kwart over 6 waren de prijzen er uit. Net zo makkelijk als een gladde Chateauroux. Zo kan het dus ook, dan zit alles mee.
Maar het volgende jaar ging het heel anders. Het leek een mooie vlucht te worden maar er kwam diezelfde dag geen duif thuis. Uiteindelijk kwamen de volgende dag een paar overnacht fond duiven terug. De rest was weg en kwam ook nooit meer terug. Het was gelijk gedaan met de München aspiraties van pv de Luchtpost te Schoonhoven en er is nooit meer over gepraat zelfs. Toen Willem de Bruyn heel wat jaren later zijn programma duiven op München ging zetten wist ik dat dit fout af zou lopen. Ik wist uit ervaring dat dit niet goed kon gaan en vertelde aan iedereen die de Bruyn kende dat dit fout af zou gaan lopen. Het ging geloof ik een of twee keer goed en toen ervaarde Willem wat wij in Schoonhoven al hadden ervaren.München werd na het Willem de Bruyn debacle ook gelijk van het programma geschrapt. Einde München. Wat ik hiermee dus wil zeggen is, waag je niet op de Zuidoost lijn want je komt gegarandeerd op de koffie.
De Oostlijn is echter een perfecte vluchtlijn die geen enkel probleem oplevert.(geen bergen) Ik heb zelf 2 keer meegedaan aan vluchten vanuit het Oosten. Zo stond er een keer Helmstedt (net voor Berlijn) op het programma.De duiven werden er toen gewoon ook zonder enige africhting vanuit het oosten op ingekorfd.Het werd een prachtige vlucht die iets langer openstond dan een normale (Zuidwest) vlucht van die afstand. Later nog een keer hetzelfde verhaal vanuit Hof ook dat werd een prachtige vlucht zonder verliezen. Dus met alle informatie uit het verleden en mijn eigen ervaring denk ik dat de Oostlijn een prima alternatief kan zijn. En misschien dat we hetzelfde kunnen doen als voor de oorlog. Stel dat de grens tegen die tijd weer open is en we België en Frankrijk weer in kunnen,dan kunnen we na 10 vluchten uit Duitsland ook nog de Zuidwest lijn gaan vliegen. Misschien erg enthousiast van mij gedacht maar ik denk ook graag in mogelijkheden.
Dan wil ik het nog even hebben over de constante negatieve reacties die steeds weer opduiken op sociaal media over het vliegen vanuit het oosten. Dit alles heeft te maken met de rampvluchten vanuit Freiburg en Breisach. De beroemde Eyerkampfilm heeft daar ook geen goed aangedaan. Deze rampvluchten speelde zich af in een en hetzelfde weekend Freiburg en Breisach liggen vlak bij elkaar. Ik had ook mijn duiven ingekorfd op die bewuste Breisbach net als 14 dagen daarvoor (toen kwamen de duiven als de brandweer).
Ik vergeet die bewuste zaterdag nooit meer. Ik werd vlak na de lossing gebeld door Rik Ros, Rik was behoorlijk kwaad en hij voorspelde toen s’morgens al wat er die dag zou gaan gebeuren. Ik was toen nog niet zover maar Rik had al op de computer weerkaarten gezien dat dit dramatisch zou aflopen. Hij vertelde me dat alle Breisach en Freiburg duiven in een gigantisch regengebied terecht zouden komen. En dat het een ongelooflijke stomme zet was geweest om de duiven die dag te lossen. Achteraf ging het praatje dat de duiven gelost moesten worden, omdat er op zondag geen vrachtauto’s in Duitsland mogen rijden. Dus konden de gehuurde trekkers nooit op tijd terug zijn als men had gewacht tot zondag om te lossen.
Dan hebben we nog de Olympiade vlucht vanuit Berlijn een jaar of 8 terug, door de NPO georganiseerd. Ook daar heb ik aan meegedaan en als je denkt na Breisach en Freiburg kan het niet erger. Nou Berlijn werd nog erger, en na nog onverantwoordelijker lossen bleek er van die vlucht amper iets thuis te kunnen komen.
Resume, deze negatieve, dramatisch verlopen vluchten hebben niets met de vluchtlijn te maken maar met 100% falen van de verantwoordelijke lossingscommissie en Olympiade bobo’s. Ik spreek uit ervaring want ik ben op beiden vluchten topduiven verloren!!
Fijne zondag’
Martin.
Samen met zijn broer en later met zijn zoon won hij veel, heel veel prijzen met zijn duiven en ze waren bekend tot in alle uithoeken van de wereld: Duivenmelker Adriaan Scheele uit Terneuzen is dinsdag op 82-jarige leeftijd overleden. Zaterdagochtend werd hij naar zijn laatste rustplaats gebracht. Iedereen noemde hem Arjaan.
De Gebroeders Scheele; iedere duivenmelker heeft wel van ze gehoord tot in China en Japan toe. GO sprak met vriend, collega en kenner van het vak Frederik Dekker. ‘We hebben Cruijff in de voetbal, Merckx in de wielersport en Scheele in de duivensport,’ vertelt Dekker, ‘internationaal was hij heel bekend in het vak. Hij begon al met duiven toen hij 6 was en sindsdien is hij ieder jaar onafgebroken kampioen geweest. Hij maakte van elke duif als het ware goud.’
Topper
Adriaan Scheele was echt een topper in zijn vak: Omgaan met dieren had hij in de vingers, zeker als het ging om duiven.
Samen met zijn broer Piet verwierf hij wereldwijde faam als ‘Gebroeders Scheele’ en Adriaan bleef daar volgens Dekker
heel nuchter onder, al genoot hij wel enorm van zijn successen. ‘En ging het even wat minder, dan kwam hij een week later dubbel en dwars weer terug.’
Later, toen zijn broer overleed, ging zoon Jaap samen met zijn vader verder. Een echte duivenmelkersfamilie, want ook
Adriaans tweelingbroer ‘speelde met duiven’, volgens Dekker. ‘Het zijn allemaal toppers en ze hebben allemaal de gave om
met dieren om te gaan. Maar om al die tijd aan de top te blijven, is echt een heel bijzondere prestatie.
'Van de buren tot aan de andere kant van de wereld: Iedereen
wilde zijn duiven hebben.'
Duivensport
Wie er eenmaal aan begint, is voorgoed verkocht. Duivenmelken is een prachtig vak. Het contact met duiven is enorm belangrijk, volgens Dekker: ‘Het zijn eigenlijk drie dingen: een sport, een hobby en een sociaal gebeuren met andere liefhebbers onderling. Maar de grootste kick geeft het kweken van kampioenen. Dat is werkelijk een fantastisch gevoel.’
Afscheid
Adriaan overleed dinsdag vrij plotseling op 82-jarige leeftijd. Dekker: ‘Hij was een groot voorbeeld voor andere duivenmelkers. Hij had respect voor anderen die met duiven bezig waren, had overal oog voor en wist ontzettend veel van het vak.’ Zaterdagochtend namen familie en vrienden, wegens coronamaatregelen in besloten kring, afscheid van Adriaan.
Luister hier naar een interview met vriend en collega Frederik Dekker:
Dat wil niet zeggen dat het rustig is met werken de afgelopen weken, je merkt aan alles dat we steeds meer de weg in het nieuwe normaal gaan vinden, al blijft de discipline die we met elkaar moeten opbrengen toch nog een dingetje.
Gistermiddag reed ik door een naburig dorp, onderweg naar de voerboer voor de nodige aanvulling van de voorraad. Langs de weg dromden mensen samen. Ze deden dat om de laatste eer te bewijzen aan een overleden dorpsgenoot, hij werd door het dorp gereden voor hij naar zijn laatste rustplaats ging. De manier waarop men bij elkaar stond deed mij afvragen wie er over twee weken door het dorp gereden zou worden....
Hier op de hokken niets dan tevredenheid, rust en prachtig opkomende jongen. Veel hebben al de weg gevonden naar hun nieuwe hok, ook deze week zal ik weer veel jongen afgeven, hopend dat er een uitzonderlijke vlieger of kweker tussen zal zitten, waar de toekomstige eigenaar succesvol mee zal zijn. Daarbij ook nog vooruitzichten voor mijzelf op mogelijkheden voor volgend seizoen. Plannen maken, blijft mooi!
Tot de volgende!
www.postduivenblog.nl
We hebben gisterenavond de site van de NPO ” Op de hoogte ” weer eens bezocht. Langzaam begint het nu bij mij toch ook echt weer te kriebelen. Duitsland is weer begonnen met de duivensport en onze noordelijke buren spelen ook weer met duiven. In België zie je vooruitgang en ook in Frankrijk wordt hard gewerkt om er dit jaar toch nog wat van te maken. Vandaar dat ik gisterenavond weer eens besloot de NPO site “Op de hoogte” te bezoeken. Zoals ik, en met mij heel postduiven minnend Nederland uitkijkt naar ontwikkelingen, hoopte ik wat te vinden waar ik misschien weer vrolijk van zou worden. Ik wilde dus “Op de hoogte zijn” van de stand van zake. Toen ik begon te lezen las ik de volgende tekst.
“Vandaag is het 1 mei en dus de Dag van de Arbeid. Een dag die al sinds 1890 in ere wordt gehouden. Voor de duivensport in Nederland zou 1 mei 2020 wel eens als een gedenkwaardige dag de boeken in kunnen gaan. Een dag waar we weer aan terugdenken wanneer we het over de coronacrisis hebben die zeker weten in een ieders geheugen gegrift zal blijven. Met alle arbeid die wij met het NPO Covid-19 team samen met de betrokken instanties hebben bewerkstelligd, is een eerste positief resultaat bereikt.
“Gelukkig” dacht ik toen ik dit las, er is vooruitgang geboekt het NPO Covid- 19 team heeft goed nieuws .Ik voelde de spanning stijgen en ik las de tekst snel verder.
“Wij mogen als individuele duivenliefhebber in Nederland onze duiven weer individueel gaan opleren/africhten. Dat mag dus alleen individueel en hierbij dient volledig rekening gehouden te worden met de richtlijnen zoals het kabinet en het RIVM ze afkondigt.”
Ik wist niet wat ik las “We hebben dus van het NPO bestuur en het NPO Covid -19 team toestemming gekregen voor iets wat tot nu toe helemaal niet verboden was? Ik ken liefhebbers die al wekenlang individueel regelmatig hun duiven opleren zonder een wet of richtlijn te overtreden.Deze liefhebbers hebben alleen geen advies opgevolgd, niets meer en niets minder. En de richtlijnen zoals het kabinet en het RIVM heeft afgekondigd geldt voor iedere Nederlandse inwoner. En is dus ook niets nieuws!
Wat een geweldige domper na zo’n aanhef over 1 mei en de geweldige inspanningen( alle arbeid) van het NPO-Covid team, wat een geweldig fantastisch positief resultaat hebben onze bestuurders toch weer bereikt.( eigenlijk helemaal niets)
Bedankt NPO bestuur Frederik Dekker, Esther Noorderijk, Willem van Breene en Maurice van der Kruk voor de geweldige sigaar uit eigen doos.Jullie hebben ons weer hoop gegeven. En de mededeling dat toch vooral geen eigen initiatief moesten ondernemen richting overheid is ook “een goeie ouwe”.Jullie hebben zeker een lesje geleerd van enige jaren terug? Ook toen zaten we weken te wachten om te gaan vliegen( ik dacht MKZ crisis en Frankrijk) en het NPO bestuur kwam maar geen stap verder.Tot een Limburgse liefhebber het spuugzat werd en ging doen wat het NPO bestuur al die tijd nagelaten had. Hij ging netwerken en schakelde een bevriende Limburgse politici in en binnen een dag kreeg hij voor elkaar wat het NPO bestuur al wekenlang niet lukte!
Als je dan denkt dat je alles gehad hebt ben je er nog niet en krijg je een afsluiter waar je lekker van kunt slapen. Ik werd op deze site geconfronteerd met het meest negatieve interview betreffende de stand van zake coronavirus en duivensport. Waar krijgen ze zo’n interview gevonden? Het betreft een Belgische topspeler die in een plaatselijke krant zijn verhaal doet over het duivensport /coronavirus.Ik zal een paar van zijn citaten uit het interview weergeven.
“Het zijn de inkorvingen waar het probleem ligt. Daar komen de liefhebbers samen. Zolang de horeca gesloten blijft, zit ook de duivensport in lockdown. Het opleren van de duiven kan niet doorgaan. Het is nu uitkijken naar de vluchtkalender, maar dat is wellicht pas tegen het eind van de zomer”, zucht meervoudig kampioen Rudi Stas in Munsterbilzen.”
Mijn commentaar: Deze Belg gooit de horeca en de duivensport op één hoop en dat is totaal onnodig en ook niet wenselijk. We kunnen in Nederland horeca en duivensport makkelijk gescheiden houden!!
We gaan nog iets verder met het interview en dan komt hij met de volgende uitspraak:
“Het gevaar zit hem uiteraard bij de inkorving van de duiven. De meeste duivenliefhebbers zijn 60 plussers. Om dan 4 tot 5 maal per week samen te komen om de duiven in te zetten is een enorm groot risico. De gezondheid van de liefhebbers is nu het allerbelangrijkst. Het zal wachten zijn tot de cafés en horeca terug open gaan. Maar wellicht zal ook de duivensport net zoals andere sportmanifestaties en evenementen nog een tijd geduld moeten hebben.”
Als ik dit lees wordt ik die Rudi Stas echt zat en snap ik totaal niet waarom dit stukje grote onzin op de officiële site van de NPO wordt geplaatst.
Mijn commentaar: We kunnen duidelijk lezen dat we hier met een Belgische liefhebber te doen hebben. Waar kroegen en inkorflokalen vaak cultureel samengesmolten zijn en 4 keer per week wordt ingekorfd .Waarom komt de NPO nu precies met dit soort negatieve kulpraat aan die nog niet eens iets met de Nederlandse duivensport te maken heeft?
Is dit gedaan om de hoop die er langzaam weer aan het komen is onder de duivenliefhebbers weer even flink te temperen ? Ik vraag me af waarom nu precies zo’n waardeloos negatief stukje op deze site wordt gepubliceerd.
Zoals ik in één van mijn eerdere publicaties al heb geschreven “Met simpele richtlijnen is duiven inkorven vele malen veiliger dan veel door de overheid nu al toegestane handelingen tijdens deze lockdown” Zoals bijvoorbeeld het bezoeken van een supermarkt. Maar ja zo’n positieve benadering heb ik nog nergens gelezen.
Bedankt NPO bestuur Frederik Dekker, Esther Noorderijk, Willem van Breene en Maurice van der Kruk voor jullie geweldige positieve bijdrage. Geweldig om z’n bestuur te mogen hebben tijdens deze moeilijke dagen, En voor ik het vergeet ,die sigaar, steek die zelf maar op. Ik ben al een poosje gestopt met roken!
Martin van Zon.
hhoipfui
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Beste vrienden en vriendinnen van de Woudvliegers.
In 1966 zijn wij in Putten komen wonen aan de Postweg. Een verhaal is me altijd over die tijd bijgebleven.
Mijn schoonvader vertelde eens dat zijn ouders regelmatig ‘snachts er uit gingen omdat ze niet in slaap konden komen.
Wij dachten toen wat een onzin.
Nu is het zaterdagmorgen 03.25 uur en Gea en ik zijn er uit omdat we de slaap niet kunnen vatten.
Dat overkomt ons regelmatig en soms gaan we wel eens midden in de nacht even scrabbelen.
Nu zit Gea even te puzzelen en ik dacht weet je wat ik zal even een vervolg schrijven over mijn bevindingen die ik de laatste dagen heb opgedaan over mijn gesprekken met de meesten van onze leden.
Maak je geen zorgen over jullie voorzitter. Ondanks het feit dat we nu in een tijd leven, die niemand 2 maanden geleden zich zou kunnen voorstellen over het vreselijke virus Corona waar we dagelijks mee geconfronteerd worden. Wat een narigheid. Ondanks het feit dat we in deze tijd van het jaar helemaal op gaan in onze geliefde duivensport; worden we nu bepaald wat er zich allemaal om ons heen afspeelt.
Dit was voor mij een aanleiding om eens contact met onze leden te zoeken om te horen hoe zij de huidige tijd beleven.
Gelukkig was niemand direct of indirect binnen de familie betrokken bij de Corona.
Dat is toch iets om zeer dankbaar over te zijn.
Gezien over onze gemiddelde leeftijd van 70+ blijft het bij de probleempjes die bij deze leeftijd horen.
Alleen Peter van de Broek staat in het Isala Ziekenhuis in Zwolle te wachten op een buikoperatie. Door de Corona is dit al een hele tijd uitgesteld .
Gelukkig gaat het nu de goede kant op en wordt er weer aandacht aan de reguliere behandelingen besteed.
Wij wensen Peter veel sterkte toe.
Toch ervaren we deze tijd als het enig belangrijke feit of wij gezond door deze tijd mogen komen.
Het mooie weer van de laatste dagen en het moment waarop wij leven doet ons gevoel voor de duiven weer sterk toenemen.
Inmiddels is het bijna 4 uur en ga ik proberen even te slapen.
Om 7 uur weer op; oefeningen doen, even gezellig ontbijten met de krant er bij en vervolgens de duiven verzorgen.
Hoe nu verder.
Ik adviseer jullie zoveel mogelijk de sites te volgen van onze afdeling en de NPO.
Op initiatief van de afdelingen Noord Oost Nederland en Friesland is uiteengezet hoe wij de komende tijd met de duiven om dienen te gaan. Dit betreft alle facetten van onze hobby. Inmiddels heeft de NPO (voor wat er nog functioneert ) zich geschaard achter deze visie ook al is het nog een concept.
Ik adviseer jullie dit protocol te bestuderen. Hier zal de komende tijd veel over gediscussieerd worden.
Ook de voorzitter van de afdeling Midden Nederland heeft zijn visie gegeven in Het Spoor der Kampioenen van 24 april ll. Zijn visie zal op de site van de afdeling geplaatst worden.
Ik heb persoonlijk nog al wat op te merken over deze visie. Dus ook een punt voor onze leden er over na te denken.
Met name de start voor onze vliegduiven is koffiedik kijken. Het varieert vanaf juni tot helemaal niet. Persoonlijk denk ik dat ongeveer juni/juli de zaak op de rails komt.
Nog enkele ander zaken die ik jullie wil doorgeven:
* zoals vermeld worden de laatste jonge duiven geënt op dinsdag 12 mei.
Wij zullen een protocol uitwerken.
* de sportclubs, dus ook onze vereniging, zou in principe in aanmerking komen voor inkomstenderving van oa barinkomsten en de gemeentelijke vaste lasten. Dit gaan we onderzoeken.
* verder kwam ons ter oren dat Huib Bransen gaat verhuizen, wij wensen hem veel geluk in zijn nieuwe omgeving.
Vorig jaar zaten we nog met 4 liefhebbers binnen 150 meter van elkaar in de Stationsstraat.
Inmiddels hebben we afscheid moeten nemen van Lammert Brons en gaat Huib vertrekken. Nu moet ik alleen met Aart van Zoeren de degens kruissen om het Stationsstraatkampioenschap binnen te halen.
Je zult begrijpen dat dit een eitje is (lol).
Beste vrienden ik sluit deze bijdrage af met een hartelijke groet aan jullie allemaal en de wens dat wij nog in goede gezondheid met onze duiven kunnen vliegen.
HOUDT MOED
Gert Jan van Putten
Voorzitter
We hebben de laatste weken veel meer tijd aan facebook besteed dan normaal. Logisch is dat wel, want er is op dit moment weinig actie te beleven in onze mooie sport. We hebben afgelopen week weer wat over facebook bijgeleerd.We kunnen nu een fotootje/filmpje plaatsen en ook mijn eigen blog (op facebook) publiceren. Allemaal dingen die ik afgelopen week van Jochem en Pascal heb geleerd.Want ondanks dat ik best aardig met een computer om kan gaan ,kom ik heel veel kennis te kort. Normaal kijk ik dagen niet op facebook maar nu dagelijks en daar zien we vaak leuke discussies ontstaan. Steven van Breemen gooit regelmatig een balletje op en brengt graag een discussie op gang waar iedereen vaak wat van op kan steken.Verleden week plaatste Steven de volgende vraag als discussiepunt op facebook. “Waar zouden jullie duiven aanschaffen voor de dagfond” ? En dan maar één hok benoemen. Daar kwamen heel veel reacties op en sommige voorgestelde namen ken ik, maar ook veel namen die werden genoemd niet.Toen ik de reacties las moest ik natuurlijk direct denken “waar zou ik zelf duiven aan schaffen” als ik door omstandigheden zonder duiven zou komen te zitten.
Dit hele verhaal is natuurlijk sterk afhankelijk van het feit wat we willen of kunnen betalen. Ik zag namen voorbijkomen van liefhebbers waar je 4000 euro moet betalen voor een jonge duif van de kwekers. En namen van liefhebbers die elk jaar met 90 % jaarlingen spelen (in de hoop dat daar weer een talentje tussen zit).En dientengevolge elk jaar 300 jonge duiven moeten kweken voor eigen gebruik. Ik persoonlijk zou het op dit moment niet weten waar ik nieuwe duiven aan zou schaffen.Maar wat ik wel weet is het criterium dat ik zou hanteren als ik nieuwe duiven aan zou schaffen”.
“Aan de vruchten kent men de boom”.Dit spreekwoord zou voor mij een leidraad zijn als ik opnieuw met dagfond duiven zou moeten starten. Het is van origine een spreekwoord wat afgeleid is van een stukje Bijbeltekst. Een stukje Bijbeltekst waarin Jezus waarschuwt voor valse profeten en hoe je die kunt herkennen.Je kunt deze wijze uitspraak echter ook in de duivensport toepassen. “Als iemand pretendeert dat hij goede duiven heeft en verkoopt (Een goede boom is) dan zullen er ook veel liefhebbers met zijn duiven(vruchten) geslaagd zijn.Ik zou dus kijken of deze liefhebber veel referenties heeft van liefhebbers die onder dezelfde omstandigheden duiven houden zo als ik dat doe.
Ik durf te stellen dat ik al jaren lang (als één van de weinige) beschik over een eigen ras(soort) dagfond duiven. Ik heb in de 80 jaren van de vorige eeuw een fundament gelegd van een stam dagfond duiven die nu nog steeds met de beste mee kunnen. Omdat ik in verhouding met anderen maar heel weinig duiven verkoop blijken mijn vruchten toch regelmatig te laten zien van welke boom ze afstammen.
Ik zal in het kort vertellen hoe ik aan deze goede vruchtboom gekomen ben. Eind jaren 70 kwam Willem Nederstigt in Bergambacht wonen. Willem ontpopte zich direct als een groot kampioen die met een handje vol duiven geweldig uit kon halen. Ik speelde in die periode zelf uitsluitend grote fond maar zag ondertussen heel goed dat Willem over bijzondere goede duiven beschikte. Nadat ik op zijn uitnodiging in was gegaan en zijn duiven een keertje gezien had bleek mijn vermoeden bevestigd te worden. Eén koppel was ik echter helemaal gek van. Het koppel bestond uit een ongeringde kras doffer met verschrikkelijke goede super staal (appelbloesem) ogen en een donkerkras witpen duivinnetje met ook super staal ogen (vuile dubbeltjes kleur met een zilverenrand om haar pupil) een kweekkoppel met beiden staalogen dus maar wel één met grote variatie.
Uit dit koppel kwamen heel veel topduiven die kop vlogen op alle afstanden, duiven die ook echt vooruit konden vliegen als het een beetje zwaar (echt) duivenweer was. Willem noemde dit koppel zijn Havenith koppel. Er kwamen uit dit koppel ook veel vette blauwe duiven. Ik ben alle namen die Willem toen opnoemde vergeten maar ik weet zeker dat er 5 verschillende liefhebbers een 1e van een hele lossing hadden gevlogen met kinderen uit dat Havenith koppel. Niet veel later won Willem zelf ook de 1e Chateauroux van heel Zuid-Holland met de 01, een kraswitpen uit dat koppel en met de “537” een vette blauwe broer de 1e van Etampes in afd. west Maar het mooiste bewijs dat dit één van de beste kweekkoppels was die er ooit zijn geweest vond een jaar later plaats.
Tijdens de prijsuitreiking van cc Zuid-Holland werd er aan Willem gevraagd om een bonnetje beschikbaar te stellen. Willem dacht ik doe eens gek en hij stelde 2 jonge duiven van de 3e ronde beschikbaar van zijn super Havenith koppel. Met de bijgeleverde info over wat kinderen uit dit koppel al hadden gepresteerd was dit het spektakel van de verkoop en er werd flink geboden die avond. Uiteindelijk was het de comb Loos uit Roelofarendsveen( tuinders volgens Willem)die de langste adem hadden. Toen de jongen speen klaar waren kwam er op een zaterdag (volgens afspraak) een meneer Loos naar Bergambacht om zijn jonge Havenith duifjes op te halen. Willem heeft mij dit verhaal diverse keren verteld en ik schiet nog steeds in de lach als ik die kop van Willem voor me zie als hij dit verhaal vertelde.
Er lagen 2 prachtige jonge duiven in het nest maar de ene was iets kleiner dan de andere. Dat gebeurt vaak als je maar één nestschotel in je broedbak hebt staan en er liggen 2 jonge duiven en 2 eieren in de schotel. Willem kwam trots met zijn 2 Havenith jonge op de broedschotel aanlopen en toonde ze aan meneer Loos. Deze inspecteerde de 2 jonge enigszins bedenkelijk en pakte de grootste van de 2 uit de schotel. “Deze wil ik wel hebben maar die achterblijver hoef ik niet” sprak hij terwijl hij het grootse jong in zijn mand zette. En hoe Willem ook probeerde om Loos te overtuigen dat dit duifje net zo goed was als zijn grotere nestmaatje, niets hielp. De heer Loos hoefde geen achterblijvers en hij mocht toen van Willem een andere duif uitzoeken. Loos nam een flinke grijze(ooievaar) doffer mee en liet de “achterblijver” in Bergambacht. Willem met een enigszins vervelend gevoel achterlatend.
Maar het leven gaat door en een dag later stond John Duyser voor de deur. John was de paard rijinstructeur van onze koninklijke familie geweest en was niet alleen goed met paarden maar ook met duiven. Toen hij met pensioen ging en in Soest ging wonen heeft hij dat wel laten zien ook. De oudere liefhebbers in de regio Soest en Baarn praten nog steeds met veel respect over hem. John was ook zeer succesvol met de Nederstigt duiven en kwam die Zondag een bonnetje bij Willem verzilveren. John had echter nog niets uit het Havenith koppel en was dus de koning te rijk dat hij een Havenith pieper mee kreeg voor zijn bonnetje. John had geen idee dat zijn duifje eigenlijk de geweigerde “achterblijver” was.
We zijn dan een paar maanden verder en de laatste vlucht met de jonge duiven zit er net op. Het was een zware vlucht geworden die zaterdag, warm weer met brandnevel en de jonge duiven waren dat weekend in heel Nederland tot op het bot toe getest. Willem komt net terug van het klok afslaan en de telefoon gaat. Hij krijgt John Duyser aan de telefoon. “Zet er maar weer een overwinning bij” waren de eerste woorden die John tegen Willem sprak. “Hoe zo” vroeg Willem, want hij begreep echt niet wat John bedoelde. “Ik speel vanmiddag met dat “Havenith duifje dat ik op dat bonnetje van jou gekregen heb, de 1e prijs hier in de hele regio tegen een paar duizend duiven”.” Dus je kunt weer een totaal overwinning op het conto van jouw Havenith koppel zetten” vertelde John enthousiast verder. Willem feliciteerde John maar in gedachten was hij al op zoek naar het telefoonnummer van de combinatie Loos.
Het zat hem nog steeds dwars wat er was gebeurd en wilde zo snel mogelijk zijn gelijk halen. Willem draaide snel het nummer en de telefoon ging over. “Met Loos” hoorde Willem aan de andere kant van de lijn. “Ja met Willem Nederstigt uit Bergambacht” Ik heb wat leuks te melden sprak Willem verder. ” Weet je nog dat jij die “achterblijver” niet wilde hebben toen je hier die 2 jonge duiven kwam halen.” ” Nou die “achterblijver” wint vandaag wel mooi de 1e van een paar duizend duiven in afdeling M ” ratelde Willem opgewonden verder. Het woord achterblijver werd steeds door Willem op een irritante langzame en benadrukkende manier uitgesproken.
Stilte aan de andere kant van de lijn, Willem dacht die Loos is zo geschrokken die moet even bijkomen.” Hallo heb je gehoord wat ik net zei” ging Willem verder, wachtend op hoe Loos zou reageren. Loos wachtte nog even en vroeg toen aan Willem wat hij daar nu eigenlijk mee wilde zeggen. “Nou” ging Willem verder “dat je het goed mis hebt gehad om die achterblijver van het Havenith koppel te laten zitten “Oh” sprak Loos, “is dat zo”? Als ik jou was zou ik morgen maar eens op de uitslag lijst van de “Kuststrook” kijken want ik win vandaag met de “Havenith” die ik uitgekozen heb ook de 1e tegen meer dan 10.000 duiven.Ik zie nog die kop van Willem als hij dit verhaal tegen mij vertelde.
Maar één ding was voor mij zeker toen ik dit verhaal door Willem hoorde vertellen. Dit moeten de beste duiven van de hele wereld zijn, dit zijn super vruchten van een superboom!! Ik nam me toen voor als ik ooit met programma duiven zou beginnen dan zou ik met deze duiven beginnen. Dat heb ik niet veel later ook gedaan en deze duiven hebben nu al 35 jaar mijn vertrouwen nooit beschaamd. En ze zijn nog steeds mijn solide basis waar ik altijd op kan vertrouwen. Om hier alle toppers die ik gefokt heb met dit “Havenith” bloed op te noemen zou niet leuk meer zijn. En meer op een reclame stunt lijken dan op een mooi verhaal toch wil ik een paar namen noemen van duiven die ik gekweekt heb uit deze Havenith duiven, zoals “Silverboy” die ik verkocht heb aan Vredeveld / Leemhuis en zijn broer die ook een eerste NPO gaf bij hun. Hayabusa king die maar liefst 6 maal de 1e priis in grootverband won en Kaja 1e NPO Tours en Dorethe 1e NPO Ruffec, Mirjam 1e NPO Peronne (Stok de Haan) en haar kleindochter Bonte Mirjam 1e NPO Bourges stammen allemaal van deze Havenith duiven af en nog veel, echt veel meer NPO winnaars voeren allemaal dit bloed.We sluiten af maar we kunnen bijna een boek over deze duiven schrijven. Op mijn face book pagina heb ik verleden week een foto geplaatst van een blauwe doffer die ik heb uitgeleend aan Martin Borsje. Een prachtige foto door Martin genomen van een prototype Havenith duif, de klasse en de natuurlijke gezondheid straalt er van af. Misschien leuk om deze foto eens te bekijken.
Fijne Zondag,
Martin
Hoe lang zal hetnog duren voordat we weer eens samen gezellig bij mekaar kunnen zitten.
Schouder aan schouder en zonder angst op een besmetting.
De gesteldheid van de mensen wordt door het coronadanig op de proef gesteld.
Omdat ze niet meerkunnendoen zo als ze dat normaal waren te doen.
Het virus dat rukt iedereen uit het normale ritme.
Als dit nog lang gaat duren dan dringen onzekerheid en angst zich bij de mensen op.
Op de loer liggen nu al depressies. Het houvast wat de mensen hebben begint te wankelen.
Hun leven is nu verandert in een chaos.
Alles staat haaks op wat ze normaal deden met gevolg dat ze zich geen raadweten.
Het doel en streven wat velen hadden is volledig weg.
Die het nieuws goed volgt die zal begrepen hebben dathet een groot probleem is om goed met de situatie om gaan.
Met veel interesse zien we uit naar het moment dat er een middel is uitgevonden tegen het virus.
De geleerden van het Leids Universitair Medisch Centrum zwoegen dag en nacht in hun laboratorium om medicijnen en vaccins tegen het coronavirus te vinden.
Met de hoop dat dit spoedig zal zijn zullen we ondertussen nog vele regels in acht moeten nemen.
Een andere keus hebben we helaas niet.
Voorde oudere mensen, en vooral demensen die in de verzorging en de verpleeghuizen wonen, komt de norm om afstandte houden, hard aan.
Het spaarzame verzet voor deze mensen bestaat immers uit de bezoekjes van hun kinderen en of andere familieleden en bekenden.
Nu de deuren van dietehuizen op slot zijn voor de bezoekers worden die oude en zieke mensen erg gestraft.
Maof Pais bijvoorbeeldjarig en nu kunnen weer niet naar toe om ze te feliciteren wordt geklaagd.
Dat wreekt en doet pijn.
De kinderen staan nu buiten voor het raam naar hunte zwaaien en gebaren te maken.
Met bloemen en tranende ogen.
Binnen achter het raam zit dan een eenzaam mens diedoor het virusniet meer even met hun geliefden ’n feestje kan bouwen.
De corona die laat niet toe dat ze dat laatste geluk in hun leven nu niet mogen proeven.
Bedroevender kan het niet meer. Voor de mensen die op hogere etages wonen isdat nog erger.
Die zijn hoegenaamd helemaal afgesloten van de wereld.
Toch wist men hier iets op te vinden.
Gisteren tijdens mijn kleine wandeling zag ik dat.
Met een hoogwerker, een machine die wel tot 20 meter hoog gaat, wist een familie hun moeder, op het balkon van vier hoog in het bejaardenhuis te bereiken.
Uiteraard op afstand. Beurtelings ging de kooi van de hoogwerker met een nazaaterinomhoog om met die ouder een praatje te maken en hun moed in te spreken.
Sommige die zongen ‘Lang zal ze leven in Gloria’.
Maar toch, die vorm van bezoek bleef voelen als half werk.
Als zwemmen zonder water! Ik stond er bijen keek er naar.
Ik zag menige van die familieleden van emotie vol schieten.
Het greep me aan. Hoe moet dat verder? Corona is een sluipmoordenaar.
Je ziet het niet, je hoort het niet, je weet het niet, maar het is er wel.
Je ziet tachtigplussers met bosjes omvallen. Het is een ‘hot item’.
Dat decoronacrisis een gouden tijd voor de journalistiekis dat ligt er dubbel en dik op.
De kranten hebben het bijna over niets andersmeer.
Over sport is niks meer te schrijven omdat dit niet meer wordt beoefent.Misschien < heel voorzichtig gezegd, weer na 28 april?
Pie.