FUGARE 2019

Internationale beurs voor de duivensport

Hét internationale duiventreffen van het jaar. Meer dan 100 aanbieders

Hier onder fot,s van zaterdag morgen om10.45 uur al vele bezoekers

Ze is anderhalf jaar en nu al een wereldkampioen. Janneke de duif heeft dit gepresteerd en haar eigenaren, vader en zoon Yong (58) en Jiabin (30) Lin uit Rijnsaterwoude, zijn dan ook heel trots. Met zo'n 300 duiven zijn ze een grote speler in de duivenmelkerswereld. Wat bezielt deze van oorsprong Chinese mannen, om zich zo bezig te houden met deze dieren?

 

 

© Videostill

Afgelopen zaterdag 9 febr. 2019 bereikte ons de droevige mededeling dat de ere-voorzitter en medeoprichter van de ZLU was overleden. Bertie stond aan de wieg van de ZLU, dank zij zijn inzet is de Zuid Limburgse Unie de krachtige organisatie zoals zij heden ten dage nog door vele duizenden liefhebbers in West Europa wordt gezien. Bertie hartelijk dank voor het in goede banen leiden van deze unieke organisatie die Nederland nu nog rijk is. Wij wensen de naaste familie sterkte in deze moeilijke dagen.

Bertie, rust in vrede !.

Een weekje met zomerse temperaturen heeft de duiven en liefhebbers deugd gedaan. De duiven konden dagelijks naar hartenlust trainen en de liefhebbers van de trainende duiven genieten vanaf een zonnig plekje.  De duiven in Rethel moesten zaterdagmorgen nog een tijdje in de manden blijven want het duurde even vooraleer de optrekkende nevel het toeliet om te lossen. Dit kon plaats vinden om 11 uur met een kalm NO tot NW-windje.

Het waren Gerard en Piet Lindelauf uit Vijlen welke om 13.20 uur hun eerste duif op de klep kregen en ze had de afstand van 181 km afgelegd met de hoogst behaalde snelheid van 1290 m/min. Hun jaarling duivin met ringnummer Nl17-1542097 zorgde opnieuw voor een klinkende zege. Daarna hingen ze als het ware met een touwtje aan elkaar en in eigen samenspel De Zuid-Oosthoek wonnen ze tegen 1012 duiven eventjes 1-2-3-4-7-8-9-11-14-17-23-25-29-30-31-32-33 etc. en in totaal 27 prijzen van de 35 die ze er inmanden. In Limburg werd het 1-5-6-7-22-23-24-26-32-46-95-98-117-120-127-131-156 etc. en totaal 29 prijzen en dit tegen 19.560 duiven. Van de 20 duivinnen winnen er 18 prijs, terwijl er van de 15 doffers er 11 prijs winnen.

Ook op de voorgaande twee vluchten wisten vader en zoon al heel goed te pakken en wel:

Marche 962 d. 36 mee en 23 pr. 1-23-25-26-27-28 etc.

Charleville 974 d. 34 mee en 29 pr. 2-3-4-5-6-19-20-23-25-26-27 etc.

De winnende duivin won als pieper 6 prijzen met o.a. een 3^e Marche (1008 d), 4^e Marche (720 d), 12^e Rethel (1045 d) etc. Ze was niet verder mee geweest dan Rethel.

Dit seizoen won ze eerder op Marche de 63^e en op Charleville de 2^e om nu op Rethel overal glansrijk te winnen.

Ze kreeg de naam “Helena” en stamt uit een Superkweekkoppel n.l.

Vader is “Goliath” van ’14. Zelf een puik vlieger met o.a. een 3^e NPO Gien (4.177 d) en 22^e NPO Bourges (8.278 d). Eveneens vader van o.a. 1^e MontLucon (2.160 d)

Gr. Vader is de “Kleine Hooymans” afkomstig van Jan Hooymans Kerkdriel. Lijn “Harry”

Gr. Moeder is “Vuurdais” moeder van een hele serie topduiven. Lijn “Wonderboy” en “Mirakel”

Moeder is “Julia” van ’13. Vloog als jong o.a. 1^e Reims (567 d) en tevens moeder van diverse 1^e prijswinnaars.

Gr. Vader “De Bonte Drapa” rechtstreeks Andreas Drapa uit Königbach-Stein. Inteelt “Pokerface”

Gr. Moeder “Happy”. Zij vloog in 2011 : 18 prijzen en zij is weer een telg uit de lijn van “Wonderboy” en “Mirakel”

Spel en verzorging

Afgelopen jaar verkochten Geard en Piet na een subliem seizoen al hun oude vliegduiven en zouden dit seizoen met een ploeg jaarlingen de strijd opnieuw aanbinden. En ze hebben meteen laten weten dat ze niet uit het veld geslagen zijn. De kwaliteit primeert ook nu weer in het jongste nageslacht. Twee overwinningen staan er al genoteerd en daarbij de snelste duif van het konvooi.

Koppelen deden Gerard en Piet afwijkend t.o.v. andere jaren. Nu werd hun jaarling vliegploeg, bestaande uit 20 duivinnen en 16 doffers al begin december gekoppeld en brachten een koppel jongen groot. Daarna werden ze weer gescheiden en voor de aanvang van het seizoen zodanig gekoppeld dat ze op de eerste wedvlucht Marche op eitjes van ca. 7 dagen broeden, de mand in gingen. Na thuiskomst van deze Marche werden de eitjes verwijderd en zaten beiden geslachten op weduwschap. Op Charleville dus de eerste week op totaal weduwschap en ze verbaasden iedereen door al een knaluitslag neer te zetten. In Limburg Totaal, tegen 18.851 duiven, openden ze eventjes met 4-5-6-7-8 en 21 prijzen per 100 tal met 31 van de 34 op de lijst.

De duivinnen zitten in de week op een afdeling met loketkasten en de doffers verblijven op het hok met de nestbakken.  Trainen doen ze tweemaal daags mits het weer het toelaat en soms wordt er niet op een uurtje gekeken. De vlag gaat ook de stok in om het trainen te intensiveren. Op de Vitesse vluchten mogen de doffers en duivinnen voor het inmanden even samen zijn en na de vlucht enkele uren en op verdere vluchten soms tot de volgende ochtend. Daarna gaan ze vanaf hun afdeling zo de mand in en mogen na de vlucht wel samen. Voor de vluchten werden ze 4 keer weggebracht en tevens de eerste drie weken enkele keren tussen de vluchten.

De doffers en duivinnen krijgen het gehele jaar door eenzelfde mengeling voorgeschoteld in de vorm van Premium Weduwschap van Beyers. Er wordt niet gewerkt met een lichtere mengeling. Ze voeren voldoende zonder dat er voer blijft liggen. Bijvoeren doen ze de duiven, welke b.v. naar een verdere vlucht gaan, in een potje in de nestbak. Ook wordt er, afhankelijk van de vlucht, enkele dagen gele Franse mais aan de mengeling toegevoegd. Na de training krijgen ze allen een snoepje in de voerbak resp. nestbak.

Omdat het de week voor Rethel warm weer was kregen de duiven op vrijdag Belgasol in de drinkbak. Wekelijks verstrekken ze Tollyamin en een Vitamine B-complex.

Gerard en Piet gefeliciteerd

Bron

.

De tandem Leo en Maria Broeckx-Van Hees, reeds een vaste waarde in de Turnhoutse Kleine en Halve Fondwereld van in de jaren ’70 hebben er weer een geweldig seizoen 2018 opzitten!

Op de kleine fond wou het in 2018 niet naar behoren marcheren, het is Leo nog altijd een raadsel waarom en hoe dit mogelijk was, omdat elk jaar zo goed als alles hetzelfde gedaan wordt.

Op de halve fond echter liep alles des te beter, vooral de jonge duiven, die door Maria gesoigneerd worden-misschien zit daar wel het geheim-en de jaarlingen hebben het excellent gedaan.

Sinds mijn vorige reportage, een jaar of 3 geleden is er hier maar één noemenswaardig ding veranderd:op de hokken van de jonge duiven wordt niet meer gekuist, ze worden afgebrand, er gaat een laagje kalk op de vloer en ze blijven zo het ganse jaar droog.

Rassen:Er vertoeven hier nogal wat gekende rassen op de hokken, meestal bekomen door uitwisselingen en aankoop van bons zoals oa. Gaston Van De Wouwer, LBJGeerinckx, Dirk Van Dyck, Luc Van Mechelen, Paul Voeten en Marc Vlaeminck. Ook met bons van Rudi Diels en Jan Van Oeckel werden recent nog goede successen geboekt. Verder werd een eerder toevallig ontstane vriendschap met Koen Minderhout bekroond met uitwisseling van uitstekend kweekmateriaal:er verhuisden oa.  reeds enkele nazaten van de beroemde “Geeloger” richting Oud Turnhout!

En last but notleast is er zoon Jan (Jan, Marleen en Niels Broeckx)die misschien wel de grootste inbreng voor zijn rekening neemt, onze Jan investeert en ik geniet er mee van grapt Leo.

Enkele uitslagen van 2018:

Ecouen, 1753 jl. :9-15-17-25-41-42-45-48-73-98-104-109-111-125…(36/55)

1148 oude:25-28-41-43-56-66-72-80-85-89-102…(18/26)

Melun, 1823 jl. :6-37-40-87-88-93-98-181…(28/47)

1153 oude:47-48-154-167-168…(12/17)

Chevrainvilliers, 941 jl. :2-15-30-72-98-101…(12/22)

1262 jl. :10-16-35-53-63-76-104-116…(21/38)

Ecouen, 295 jonge:1-8-10-12-15-20-24-25-36-38-41…(21/42)

Melun, 354 jonge:2-3-12-19-21-24-25-*27-33-52-53-54-55…(21/38)

306 jonge:10-20-25-32-36-41-56-72(9/17)

596 jonge:2-11-14-16-20-22-33-56…(19/39)

718 jonge:14-44(2/2)

1050 jonge:8-10(2/2)

Kampioenschappen Hafo Turnhout 2018:

Oude 1^e + 2^e get :8^e plaats

Jaarse 1^e + 2^e get:1^e plaats

jonge 1^e + 2^e get:2^e plaats

Algemeen Kampioenschap:1^e plaats

Proficiat Maria en Leo en reeds succes voor 2019!

Jef

Bron

Ik waan mij in de beginjaren veertig deel 5 Limoges 02/06/2018

Op deze vlucht aantal ingekorfde duiven: 15789 en te winnen prijzen: 3948.

De gedane vaststellingen zijn alleen van de prijsduiven en deze welke gedeclasseerd zijn en binnen de prijzen zouden vallen.

Ook deze lijst van vaststellingen is weer verzonden naar de KBDB, evenals de vorige vier.

Hoe kan men een duif aanmelden met een groene punt of blauwe punt, als teken van juist, terwijl men geen vier cijfers ingeeft, zoals dit voorzien is? En dus niet conform is aan de voorschriften van de KBDB?

Ik heb mij bij het zoeken naar fouten in het EC en de online meldingen gefocust op fouten in het systeem. Fouten als hierna vermeld, werden niet bekeken door mij, enkel als ze gemeld worden door lezers en gecontroleerd zijn, en zo ook weergegeven zijn op online en de uitslag. Dan pas wordt er een melding van gemaakt.

Voor dhr V uit R inderdaad gelijk, op de uitslag staat er een ander ringnummer dan bij online. Het betreft ook Limoges 2/6/18 aanmelding 423 met ringnummer 5085986/13 en de 409e prijs nu met ringnummer 2281956/16 van Houbrechts Gors Opleeuw. Hoe kan dit met een systeem dat correct op elkaar afgestemd zou zijn?

De gedane vaststellingen zijn allen terug te vinden op online en op de uitslagen. Op enkele uitzonderingen na zijn ze zonder verkeerde bedoelingen ingegeven door de liefhebbers, in een falend systeem van de KBDB. De vermelde namen behoren enkel bij de gegevens van de vaststellingen.

Een vraag aan degene welke met drie cijfers aanmelden en geklasseerd werden op kloktijd. Vindt u dit kunnen? Terwijl anderen op aanmeldtijd geklasseerd werden.

Opvallend is ook dat voor liefhebbers welke aanmelden via het lokaal, de KBDB milder is met de sancties tegenover degene welke EC aanmelden.

Nogmaals, alle vaststellingen zijn door iedereen te controleren op KBDB online en op de uitslagen van wprul. De genoemde namen zijn alleen informatief en zijn alleen vernoemd om de tekortkomingen van het gebrekkige systeem van online aanmeldingen van de KBDB aan te tonen.

Al deze vermelde gegevens zijn openbaar en online terug te vinden.

Mijn excuses voor het veelvuldig gebruik van de woorden lokaalmelding en zelfmelding, dit omdat ik denk dat ze bij de bond anders niet snappen wat de betekenis is van de gekleurde punten

Het volgende artikel zal zijn zonder saaie cijfers van vaststellingen op een vlucht, het zal dan enkel gaan over de reacties die we mochten ontvangen. Van groot tot klein.

Ik waan mij in de beginjaren veertig – Deel 5 – Limoges 2 juni 2018                                                                                                                                                                  blz. 1 van 17

Vaststellingen Limoges 2018:

* 226 verkeerde aanmeldingen in totaal.

* 13 aanmeldingen met een rode punt (zelfmelding) op online welke geklasseerd zijn, volgens de reglementen geen prijs.

* 1 aanmeldingen met een rode punt (zelfmelding) op online welke gedeclasseerd zijn, volgens de reglementen geen prijs en de juiste aanpak van de KBDB.

* 99 aanmeldingen met een groene punt (zelfmelding) op online welke in overtreding zijn met de reglementen.

* 51 aanmeldingen met een gele punt (lokaalmelding) op online welke geklasseerd zijn, volgens de reglementen geen prijs.

* 9 aanmeldingen met een gele punt (lokaalmelding) op online welke gedeclasseerd zijn, volgens de reglementen geen prijs en de juiste aanpak van de KBDB.

* 34 aanmeldingen met een blauwe punt (lokaalmelding) op online welke in overtreding zijn met de reglementen.

* 68 aanmeldingen waar meer dan 1 overtreding is gebeurt.

* 19 te late aanmeldingen, waarvan 9 geklasseerd zijn op kloktijd en waarvan 2 op aanmeldtijd geklasseerd zijn en 4 geen prijs maken doordat zij op meldtijd uitgerekend worden. En 4 op andere tijd.

* 3 liefhebbers die melden afhankelijk van de getekende duiven.

* 41 aanmeldingen waar geen ingaven is gebeurt van gumminummers en toch geklasseerd zijn, hier tegenover staat dat er 4 zijn die hiervoor geen prijs ontvangen.

* 166 aanmeldingen waar verkeerde ingaven van gumminummer is gebeurt en toch geklasseerd zijn, hier tegenover staat dat er 15 zijn die hiervoor geen prijs ontvangen.

* 120 aanmeldingen met ingaven gumminummer met 3 cijfers, waarvan er 115 geklasseerd zijn en 5 niet hun prijs ontvangen.

* 8 dubbele aanmeldingen 2 maal door dezelfde liefhebber. Dit is geen toeval meer en komt ook niet door de spanning van thuiskomst der duiven.

* 13 Limburgse duiven werden gedeclasseerd van 9 liefhebbers.

* 2476e en 2478e aanmeldingen zijn van dezelfde liefhebber en aangemeld met 1 seconde verschil in kloktijd, maar in werkelijkheid was het verschil 29 seconden in kloktijd dit geeft op de uitslag een heel ander gezicht waar de prijzen 2474 en 2513 gewonnen worden, nu dus 39 plaatsen verschil en niet 2 plaatsen zoals op online.

* 3543e aanmelding Joris 1min.16 te laat gemeld en krijgt hiervoor een straftijd van 16 min.16 waardoor de duif GEEN prijs toegekend krijgt. Kreeg een gele punt voor foutieve aanmelding.

* 3635e aanmelding Dewaele 43min.51 te laat gemeld en krijgt hiervoor GEEN straftijd waardoor de duif WEL prijs 3608 toegekend krijgt. Als de KBDB dezelfde strafmaat toegepast had bij deze duif, dan was hij/zij meer dan 1 uur na die van dhr Joris en OOK GEEN prijs. Het toppunt hierbij is nog dat er GEEN GUMMINUMMER gemeld werd, kreeg een rode punt voor foutieve aanmelding.

De liefhebbers die vinden dat hen onrecht werd aangedaan door de KBDB, kunnen zich nog altijd tot mij richten.

Mvg,

Stas Petrus

Email: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. https://www.facebook.com/Duiven-aanmelding-496981040791030/

Ik waan mij in de beginjaren veertig – Deel 5 – Limoges 2 juni 2018                                                                                                                                                 blz. 2 van 17

                             Ik waan mij in de beginjaren veertig – Deel 5 – Limoges 2 juni 2018                                  blz. 3 van 17

Ik waan mij in de beginjaren veertig – Deel 5 – Limoges 2 juni 2018                                                       blz. 17 van 17

Wat heb je aan die wetenschap?

Dan sta je als gewone duivenmelker in je achtertuin op de duiven te wachten en denk je dan ooit aan het aardmagnetische veld, of aan het zonnekompas, of aan die infrasone geluidsgolven? Dacht het niet, nee. Maar wij kijken wel in de lucht en maken ons zorgen over die gesluierde zon of over de oostenwind. Wij weten als praktijkdeskundigen heus wel wat gunstige of ongunstige omstandigheden zijn voor onze duiven. De wekelijkse praktijk leert ons meer dan al die wetenschappelijke onderzoeken naar aardmagnetisme of geluidsgolven. Toch? 

Theorie

We hebben het over het verschil tussen wetenschappelijke kennis en de kennis vanuit de dagelijkse praktijk. De meeste duivenliefhebbers vinden die onderzoeken naar het magnetisme en dergelijke wel interessant voor een verjaardagsfeestje, maar verder heb je er eigenlijk niets aan. Het blijft een soort verre theorie voor ons waar we bij de training en de wedvluchten niet veel aan hebben. Bovendien, die wetenschappers zijn toch geen duivenmelkers, die zijn toch alleen maar geïnteresseerd in biologische en atmosferische processen en niet in de vraag hoe we die duiven zo snel mogelijk naar huis krijgen!

Zeker. Toch zullen we in dit artikel nagaan of de huidige stand van het wetenschappelijk onderzoek ons nog iets kan leren voor de dagelijkse praktijk. Misschien levert dat niet veel op, maar bij het mysterie van de oriëntatie zijn alle kleine beetjes welkom. 

Ogentheorie

Omdat we niet in het kopje kunnen kijken verzinnen we zelf theorieën over de kwaliteit van postduiven. We moeten toch wat te redeneren en te verklaren hebben! Zo heb je aanhangers van de vleugeltheorie en anderen geloven heilig in de ogentheorie. Die van de ogentheorie kijken met een loep in het duivenoog en zien dan veel meer dan een gewone sterveling. Ze hebben het niet alleen over de verkenningscirkel maar ook over kweeklijnen en vlieglijnen en structuur, kortom ze kijken in het oog en weten dan precies wat de kwaliteiten van de duif zijn. Anderen gaan niet zo ver maar hebben bijvoorbeeld een voorkeur voor veel rood in het oog, met name voor de kwekers. En weer anderen willen alleen een levendig oog met kleine beweeglijke pupil, waarin ze de conditie van de duif kunnen beoordelen.

Het is niet gek om bijzondere aandacht te schenken aan het oog. In het netvlies vinden omzettingen plaats in moleculen waarmee de duif waarschijnlijk het aardmagnetisme waarneemt.

Die overdreven aandacht voor het oog is wetenschappelijk gezien misschien toch niet zo gek. De laatste stand van zaken met betrekking tot de vraag hoe vogels het aardmagnetisch veld waarnemen, concentreert zich op het netvlies! In de moleculen van het netvlies vinden gecompliceerde processen plaats die het vogels mogelijk zouden maken magnetische signalen op te vangen. In die processen is zonlicht noodzakelijk (waarmee het belang van de zon verklaard zou zijn). De wetenschap is er nog lang niet uit, er wordt in verschillende landen aan gewerkt. Het duivenoog doet dus waarschijnlijk meer dan gewoon kijken, en het is dus helemaal niet zo gek dat duivenmelkers bijzondere aandacht hebben voor het oog. 

Jonge duiven

Dat duiven gebruik maken van het aardmagnetisme staat vast. Dat ze bovendien gebruik maken van infrasone geluidsgolven, is onlangs aannemelijk gemaakt door een Amerikaanse onderzoeker. Voor beide systemen geldt dat de duif het heersende patroon in de omgeving van zijn hok heel goed moet kennen. De magnetische waarden van de locatie rond het eigen hok moeten als het ware verankerd worden in het kopje, en datzelfde geldt voor het patroon van het infrageluid.

Dat betekent dat wij veel werk moeten maken van het ‘uitwennen’ van jonge duiven. Veel open hok, veel laten rondscharrelen. Het is waarschijnlijk niet verstandig om de jongen 6 of 8 weken vast te houden. Dat ze rond vliegen en op een gegeven moment wegtrekken, is heel goed. Dat wegtrekken is hun eigen aangeboren oefening: ze leren zichzelf om te gaan met de richtingaanwijzingen vanuit het magnetisch veld en de geluidsgolven. Zo gauw ze gaan trekken, is het verstandig de jongen vaak korte stukjes weg te brengen. Dat sluit goed aan op hun eigen oefeningen. Doe je dat in diverse richtingen of steeds zuidwest? Daar zijn de meningen over verdeeld. Ik zou zeggen: die korte stukjes in het begin kun je heel goed vanuit alle kanten doen. Dat is de eerste algemene oefening van het oriëntatievermogen en de herkenning van de eigen regio. Zo gauw je verder gaat rijden, bijvoorbeeld meer dan 10 kilometer, ga dan steeds in zuidwestelijke richting. Dan train je vaste routes. Daarover straks meer. 

Weer en wind

De beste duiven vliegen kop bij alle windrichtingen. Hun oriëntatie- en navigatievermogen werkt kennelijk even goed met behulp van de diverse factoren, met name het aardmagnetisme en het infrageluid. Die geluidsgolven komen natuurlijk het beste door als ze de wind mee hebben, dus voor de duiven wind tegen: noordoosten wind. Dat noemen we niet voor niets duivenweer: veel helder blauw in de lucht met noord- of noordoosten wind. Bij die omstandigheden heeft de duif optimaal profijt van de zon, dus het magnetisme, en ook van die geluidsgolven.

Veel duiven hebben voorkeur voor een bepaald weertype. Ze presteren bijvoorbeeld beter bij flinke zuidwesten wind en veel bewolking. Bij tegenwind zijn ze er niet. Wij denken dan al gauw dat dit het gevolg is van fysieke tekortkomingen van de duif. Bij afstanden tot zo’n 300 à 400 kilometer lijkt mij dat onwaarschijnlijk. Het is veel logischer om in zo’n geval te denken aan een wat eenzijdig functionerend oriëntatievermogen. De duif moet voornamelijk terugvallen op aardmagnetische signalen met weinig zonlicht, en dat gaat bij zo’n duif dan toevallig prima. Zo gauw er door de weersomstandigheden andere eisen worden gesteld gaan andere duiven sneller.

Verstoringen

De omstandigheden bij de lossing en op de vlieglijn kunnen verschillende moeilijkheden opleveren voor de oriëntatie. Een enkele keer wordt het aardmagnetische veld verstoord ten gevolg van zonnevlekken, soms zo ernstig dat gesproken wordt van een magnetische storm. Zo’n situatie levert een ernstig risico op voor duivenvluchten. Als zo’n verstoring voor ons onverwacht optreedt, lopen we kans op een rampvlucht die niemand snapt. Soms wordt dan achteraf de verstoring van het magnetische veld als verklaring genoemd.

Jonge duiven hebben profijt van de overheersende windrichting: westenwinden. Bij oostenwind houden wij ons hart vast. Meestal verloopt de vlucht dan onregelmatig met verliezen. Hoe dat zit is onduidelijk. Het zou kunnen zijn dat die gebruikelijke westenwind belangrijk is voor het patroon van de infrasone geluidsgolven. Met de gebruikelijke wind herkent de jonge duif die, maar met de ongebruikelijke oostenwind lukt dat niet goed. Ervaren duiven hebben daar geen moeite mee. Zoiets.

Het infrageluid kan ook verklaren waarom duiven in het algemeen een hekel hebben aan inversies. Als de aarde vlak is en het weer tamelijk stabiel, worden die geluidsgolven door de inversie afgebogen naar boven. Op die manier mist een duif dat infrageluid en heeft dus meer moeite met de oriëntatie. In een gebied met heuvels, bergen en dalen ligt de situatie rond inversies gecompliceerder. Dan kan het zelfs voorkomen dat duiven voordeel hebben van een inversie.

Vaste routes

Postduiven hebben een voorkeur voor vaste routes, vooral in het laatste stuk van hun vlucht. Dat is vastgesteld in een groot aantal onderzoeken, eerst met behulp van een helikopter, later met gebruikmaking van GSM-zendertjes. De oriëntatie op aardmagnetisme en infrageluid werkt tamelijk globaal: de duiven vinden de goede richting en komen zodoende in de buurt van hun hok. Het laatste stuk vliegen ze op hun gezichtsvermogen en op herkenning van de regio. Ze hebben dan een duidelijke voorkeur voor vaste herkenningspunten in het landschap en vliegen vaak langs dezelfde snelweg, dezelfde waterweg, dezelfde spoorweg, dan wel langs dezelfde markeringspunten in het landschap. Dit geldt vrij zeker voor de laatste 20 à 30 kilometer. Voor zeer ervaren duiven kan die vaste route nog veel langer zijn.

Met behulp van dit gsm-zendertje werd de route vastgelegd na een lossing op ongeveer 6 kilometer. De duiven nemen steeds dezelfde (om)weg. Bij de rode punten hieronder bevinden zich duidelijke herkenningstekens.

Duiven die steeds op dezelfde plaats gelost worden, zoals in België, hebben hun ‘zesde zintuig’ helemaal niet meer nodig. Ze kunnen de route wel dromen! Iedereen kent de geruchten van spelers in Nederland die hun duiven tientallen malen naar een bepaalde lossingsplaats brengen en dan vervolgens geweldig scoren op de betreffende vlucht vanaf diezelfde lossingsplaats. Als de daarop volgende lossingplaatsen keurig in de zuidwestelijk lijn liggen, zouden ze nog steeds voordeel hebben van die ‘ingestudeerde’ vaste route. Dit lijkt niet onlogisch, maar of het echt zo werkt in telkens andere weersomstandigheden, met zijwinden die haaks staan op de optimale route, met de massa die een andere route volgt… Ik twijfel. 

Opleren

Hoe het ook zij, opleren moet! Dat hebben we natuurlijk altijd al gedaan, maar de frequentie is de laatste jaren enorm toegenomen. Bij jonge duiven willen we vooral de steeds grotere verliezen tegengaan, bij oude duiven gaat het vooral om training. Jonge duiven moeten langzaam maar zeker hun ‘zesde zintuig’ ontwikkelen en verfijnen, ze moeten de geluids- en magnetische signalen verwerken tot het juiste richtingsgevoel. Dat kost tegenwoordig meer oefening dan 30 jaar geleden! En ook meer verliezen dan vroeger.

Maar veel opleren moet ook nog om een andere reden. We kunnen ze die vaste routes inprenten! Als je het geluk hebt dat je hok dicht bij een snelweg staat die keurig in zuidwestelijke richting loopt, breng ze vaak weg langs die snelweg. Het mag ook een kanaal of een spoorlijn zijn. Telkens opleren vanaf plaatsen aan deze vaste route, leidt tot een automatisme voor de duif: hij zal bij voorkeur steeds diezelfde vaste route aanhouden op weg naar het hok. Waarschijnlijk ook bij wedvluchten. Als hij dan zijn regio nadert, zal hij ook voorkeur hebben voor dat laatste stuk snelweg. En als dat een mooie rechte zuidwest lijn is, ben je in het voordeel.

Of die optimale, vaste route naar je hok opweegt tegen het probleem van de massa die een andere route kiest, is de vraag. Ik heb daar geen ervaring mee, anderen misschien wel?