|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Nieuws
We speelden dit weekend een dagfondvlucht vanuit een plaats in Frankrijk met de bijzonder mooie Franse naam Lamotta-Beuvron. Dat is voor ons een 513 km.
Gezien de zeer slechte ervaringen verleden week toen een aantal van onze duiven de hele dag aan het tobben zijn geweest om thuis te geraken, besloten we alleen om de duiven te zetten die verleden week mooi op tijd thuis waren. We hebben er donderdag dus 12 ingekorfd.
De vitesse vlucht hebben we overgeslagen omdat we gewoon simpelweg bang waren voor de opgegeven Zuidoosten wind. En het “paard achter de wagen spannen” is ons al teveel overkomen.
Er komen nog 2 nationale dagfond vluchten en daar willen we namelijk nog heel graag aan meedoen.
De duiven werden weer erg vroeg gelost met flink wat zuidoosten wind onderweg. We hielden dus ons hart vast. Gelukkig kwamen de duiven op de vitesse bij buurman Arie goed naar huis dus stonden we rond half 2 ietwat gerustgesteld op onze post.
Het was weer lekker druk en gezellig! Vriend Jan uit Zwolle was op bezoek en die brengt normaal gesproken geluk. De twee keer dat hij eerder op bezoek was om duiven te letten speelden we de 1e van heel Zuid-Holland.
Jochem, Pascal en Jan (de broer van Nico) zaten in de schaduw onder ons afdak weggekropen en speurde constant de hel blauwe luchtruim af. Dan rond kwart voor twee zien we plots een duif rondjes draaien boven ons hok. Ze bleef duikelen en gewoon keihard rondjes draaien. Iedereen vroeg zich af of het een jonge duif was. Na verloop van tijd landde de duif toch op de valklep en het bleek de onderste van de lijst te zijn.
Een mooie twee jarige duivin die nog weinig heeft gepresteerd. Het duurt dan bijna 15 minuten voordat haar halfzusje zich meldt en haar poten zaten helemaal onder de gele slik. De duiven komen dan ongelooflijk traag naar huis en na maar liefst 1.45 minuten hebben we er 8 van de 12 thuis en die vliegen ook allemaal prijs. De duiven zagen er geweldig uit en hadden voor mijn gevoel geen zware vlucht achter hun kiezen maar wel een moeilijke vlucht. We hebben er nu 10 van de 12 thuis en missen onze allerbeste duivin nog. Ze had nog niet gemist en 11 keer mee en 10 prijzen maar van Le Mans zat ze ook vroeg maar niet geregistreerd, door een kapot systeem, dus 11/11 en als jonge duif al TT gevlogen.
We vlogen de 1e prijs in de club en in de regio tegen 243 duiven 10-21-32-49-57-69-78 12/7. Zoals geschreven zijn we tot nu toe gespaard gebleven van verliezen maar nu slaat die draak ook hier toe.
Verleden week ons super laatje “829” en gisteren onze “Sens girl ”.Gelukkig is onze”Melun boy”weer terug gekeerd,a maar met een gekwetste vleugel. Dus of dat nog wat gaat worden moeten we afwachten. We gaan weer poetsen voor de volgende midfondvlucht, want de trein gaat gewoon door en we hopen toch nog op een paar mooie Nationale dagfondvluchten.
Update “Sensgirl” valt rond 16.00 gewond op de klep, gebroken poot en flink geschaafd, het is ongelooflijk hoeveel gewonde duiven dit jaar links en rechts oplevert. En niet alleen bij mij, het is overal raak. Ik kan mij geen jaar herinneren zoals dit jaar!
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
F O N D I N H E T G R O E N E H A R T
NIC de Snelvlucht Bodegraven 1714
Mario de Vogel uit Bodegraven weergaloos op St. Vincent met 2e en 13e Nationaal
Ook prachtig podium voor Paul Scharleman uit Gouda met 4e Nationaal
St. Vincent jaargang 2025 zal de geschiedenis in gaan als een zeer bijzondere voor NIC de Snelvlucht uit Bodgraven. Maar liefst 3 duiven bij de eerste 13 Nationaal! Na opnieuw een dag uitstel vanwege de vele onweersbuien op de gehele vlieglijn gingen zaterdag 14 juni jl. om 12.00 uur de manden open voor deze nationale klassieker en -openingsvlucht. De omstandigheden waren redelijk met een telkens veranderlijke wind. Gelukkig nam in de loop van de zaterdag de buienactiviteit af maar de duiven van de kortere vluchten - weliswaar vroeg gelost vanwege de warmte – hadden het heel moeilijk met diverse achterblijvers. Zoals ik al eerder memoreerde is deze St. Vincent in ons NIC zeer succesvol verlopen, daarom speciaal aandacht voor de twee hoofdrolspelers.
Mario de Vogel uit Bodegraven heeft zijn duiven in zeer goede vorm; dat bleek op Bordeaux toen hij in krap 20 minuten maar liefst 4 duiven behoorlijk op tijd kreeg. Op deze St. Vincent was hij vroeg present en ook zijn echtgenote en de 2 kinderen waren al op. Mario ging tussen het letten door even de ontbijtjes voor het jonge grut in orde maken ( en dat op Vaderdag??? ). Zijn echtgenote nam de honneurs waar v.w.b. het letten. Zo joeg zij Mario flink op de kast door doodleuk voor de grap te zeggen dat er ondertussen een duif was gekomen. Toen dat een paar minuten later nog eens gebeurde bleek dit – tot zijn geluk - echt bewaarheid en zat zijn tweejarige nestduivin NL-23-9314401 - ingekorfd op 5 dagen broeden - op het dak van het huis. Vrij snel kwam de blauwe duivin naar beneden om geconstateerd te worden, tijd 08.48.24 uur. Dat moest een hele vroege zijn!!! De winnares, zijn 8e getekende, heeft het vroeg arriveren niet van een vreemde want haar moeder vloog al twee keer Teletekst en de vader is ook de vader van de 3e nationaal Bergerac in 2020. In zijn St. Vincentploeg 2025 zaten maar liefst 5 zusjes van de winnares. Om 10.56.35 uur arriveert nummer twee die knap de 13e nationaal speelt. Vermeldenswaardig is ook dat dochter Lola met 1 duif mee op deze St. Vincent in Sector 2 de 258e prijs wint!
Paul Scharleman uit Gouda pakt weliswaar prijs 2 in ons NIC maar ook deze sympathieke gewezen tegellegger uit de wervenbuurt had een knalvroege duif met een sensationele 4e nationaal! Voor hem een opsteker van jewelste na een aantal magere jaren, zoals hij het zelf enige tijd geleden aan mij verwoordde. Paul, liefhebber in hart en nieren en een geweldig behulpzaam maar uiterst bescheiden mens verwelkomde om 09.55.05 uur zijn vierjarige nestduivin NL-21-1195049 die als 3e getekende de mand in was gegaan. Paul had de “049” ingekorfd op broeden en met deze topklassering is Paul - met zeer weinig duiven – een liefhebber waar altijd rekening mee moet worden gehouden. Reeds om 11.49.52 uur pakt hij zijn tweede duif en dat met slechts vijf mee en dan zijn er nog velen die op hun eerste duif wachten!
Beide mannen ( en ook Lola ) van harte gefeliciteerd!
Het verdere verloop van deze St. Vincent ging zoals verwacht voor de klok van twaalven zeer stroef. Pas na de middag kwam het concours een beetje op gang en omstreeks half drie waren de 49 prijzen verdiend. Komend weekend geen marathonvlucht hier maar staat Pau op het programma. Op 1 juli is het inkorven voor Cahors. Allemaal weer veel succes.
NIC de Snelvlucht Bodegraven 1714
St. Vincent, 145 duiven, 15 deelnemers.
De eerste 20 van de uitslag:
1-3-17-20 Mario de Vogel ( Bodegraven ); 2-6 Paul Scharleman ( Gouda ); 4 Gerard Griffioen ( Zevenhoven ); 5-7-10-15 Nelleke Rimmelzwaan ( Alphen a/d Rijn ); 8-14 Pieter Vreeling ( Bodegraven ); 9 Henk Gerritsen ( Woerden ); 11-12-16-19 Theo Wijfjes ( Nieuwveen ); 13 Paul v/d Boogaard ( Kamerik ); 18 Combinatie Rijneker ( Zevenhoven )
Henk Vink
Mijn geheugen is scherp, vooral als het gaat om gebeurtenissen die een grote impact hebben gehad op mijn leven. Mijn hele leven draait om duiven, en één van de meest frustrerende ervaringen in mijn duivensportloopbaan was een vlucht vanuit Peronne in de jaren ’90.
Het was rond dezelfde tijd van het jaar als nu, en dat weekend stonden er twee vluchten op het programma: Bourges en Peronne. Beide werden, als ik me goed herinner, rond 7.00 uur gelost. In Nederland was het prachtig zomers weer, en de verwachtingen waren hooggespannen.
Ons hok presteerde geweldig, en we wachtten vol spanning op onze favorieten, waarvan de meesten waren ingekorfd voor Peronne. Maar op het moment suprême gebeurde het onverwachte: een paar duiven arriveerden, en daarna viel het stil. De rest kwam traag en met grote tussenpozen thuis, alsof ze gestrand waren.
Peronne werd een rampvlucht, en ik verloor vier van mijn beste duiven, waaronder mijn “205”, een lichtkras doffer – een exacte kopie van “Hayabusa King” uit dezelfde bloedlijn. Ik was niet de enige; het leek alsof juist de topduiven verloren gingen op deze vlucht.
Ik was heel ongerust over het verloop van Bourges, waar ik nog acht duiven op mee had. Maar daar gebeurde het tegenovergestelde: ik speelde een fenomenale uitslag en won zelfs de eerste plaats in de regio met de 95/259, waarbij bijna al mijn doffers in de prijzen vielen.
Wat ging er mis dat weekend?
Een paar dagen later besprak ik de ramp met Jan uit Lekkerkerk, die eveneens vier van zijn beste duiven had verloren op Peronne, maar net als ik een geweldige uitslag had behaald op Bourges.
Jan, goed verbonden in de duivenwereld, had een verklaring. Hij vertelde me dat de duiven van Peronne op vrijdagavond waren opgehaald, maar dat er problemen waren met een van de auto’s (mogelijk een klapband). Daardoor kwamen de duiven pas net aan op de losplaats toen ze al gelost werden. Als er dan ook maar een klein beetje zuidoostenwind staat, vliegen ze richting Engeland of de zee.
De duiven van Bourges waren daarentegen al op donderdag ingekorfd, goed uitgerust en klaar voor de uitdaging. Zij kwamen keurig naar huis, ondanks exact dezelfde weersomstandigheden.
We hoopten dat de lossingsverantwoordelijken hun lesje hadden geleerd: duiven hebben rust nodig na lange transporturen! Maar wat zien we nu weer? Lossingen even na 6 uur ’s ochtends, zonder voldoende rust.
Voor snelle programmaduiven was het een slechte vlucht, met veel topduiven die te laat kwamen of nog steeds worden vermist. Toen ik gisteren drie duiven thuis zag arriveren, zei ik tegen Jochem: “Ik ervaar een déjà vu, dit wordt weer een Peronne van 30 jaar geleden.” En zo is het ook gegaan.
Gelukkig niet zo desastreus als destijds, maar het had makkelijk voorkomen kunnen worden door de duiven simpelweg rust te geven op de losplaats. Ik begrijp dat er haast was vanwege het weer, maar een dag uitstel had deze ellende kunnen voorkomen. Dit is niet alleen vervelend voor de liefhebbers, maar ook een ware uitputtingsslag voor heel veel duiven.
Natuurlijk zijn er liefhebbers wiens duiven goed zijn gekomen, maar dat zijn voornamelijk fond duiven – die vliegen met een gecontroleerde mentaliteit, in plaats van vol gas naar huis toe te rammen, koste wat kost.
We missen nog twee duiven, waaronder mijn super laatje “829”, die normaal als een raket elke week naar huis stormt. Hopelijk overleeft hij dit avontuur!
Volgende week wacht ons weer een dagfondvlucht, dus het is weer tijd om onze duiven opnieuw voor te bereiden!
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Gisteren hadden we Pontoise erop staan, voor mij 364 kilometer. Waar ik vorige week nog schreef dat de wind wellicht uit NO zou komen was deze in de loop van de week volledig op O komen te staan.
De duiven konden er weer vroeg uit, onder prachtige omstandigheden (strakblauw en oostenwind) die er altijd voor zorgen dat het concours geen supervlot verloop kent. Inmiddels zijn de duiven wel wat O gewend dus zou het niet al teveel problemen mogen opleveren. Wat gisteren wel weer mooi zichtbaar was, was het feit dat heel vroeg lossen vaak zorgt voor een hogere snelheid in het concours, aangezien de wind in de loop van de dag vaak gaat aantrekken. Zo was de snelheid in afdeling 1 en 2 (die 45 minuten eerder losten dan wij) beduidend hoger dan bij ons.
De eerste meldingen kwamen zoals verwacht weer van de kust, net even onder de 1300 meter. Met de eerdere vluchten dit jaar in mijn hoofd schatte ik in dat ik rond de 1250 meter moest draaien om mee te doen in onze hoek, dat was rond 12.52 duiven op het hok. Echter, een laatste blik op de meldingen liet zien dat er ook in Drechtsteden duiven zaten die boven de 1270 meter maakte. De spanning zat er dus gelijk lekker op en ik zag vanaf `46 de eerste duiven van ons concours gaan. De ontlading was er wel toen ik op `48, wel teveel uit de WNW lijn een duif zag aanstormen die direct op de plank viel. Altijd extra leuk als het je bovenste blijkt te zijn (wat heeft die man er toch een verstand van haha) Het was de “895”, opnieuw een dochter “Rambo”. Overigens twijfelde ik wel om ze bovenaan te zetten. Vorige week was ze niet heel vroeg en bij het pakken van de duiven voelde ze goed aan maar andere waren beter (in de hand dan) Toch maar het vertrouwen gegeven en dat betaalde zich uit.
Daarna is het even wat stroperig, in 8 minuten vallen er 4 duiven. Mijn 2e is opnieuw de “129”, die blijft dus prima naar huis komen. Dan gaat het ineens lopen en vallen er in 4 minuten 10 bij. De duiven komen daarna weer prima door, bij het afslaan mis ik er nog 2 van de 44, die laatste 2 vallen als ik op de club ben. De uitslag is naar tevredenheid, ook al levert het ook dit keer geen 1e in de club op, want clubgenoot Ad heeft er 2 voor mijn neus. Maar mijn wens van vorige week, wat opschuiven op de ranglijst is in ieder geval wel gelukt, vorige week 17-20-33 tegen bijna 2300 duiven, nu 8- 22-34 tegen ruim 1800 duiven. Dit waren mijn eerste 3.
Wat ik overigens wel opvallend vond was de verdeling van de 1e 100 duiven in de afdeling. Je zou verwachten dan ze vooral aan de kust zitten, maar de verdeling was West 45, Midden 10 en Oost 45. Daarbij moet gezegd worden dat Bas er maar liefst 19 bij de eerste 100 had (en dus ook voor mijn neus). Weer een bewijs dat kwaliteit en meer afstand de invloed van wind duidelijk verkleinen.
Komende week Melun, op dit moment is de voorspelling weer een kopwind(je), dus een mooie laatste test voor de dagfond. Ik ben er nog niet helemaal uit wat ik ga spelen, ik laat dit mede afhangen van het weer de week erna. Mijn voorkeur gaat er echter wel naar uit de hele ploeg dit jaar stevig aan de tand te voelen. Maar we hebben nog even. Morgenavond even naar de witte jas voor een reguliere controle, ik hoop eigenlijk dat ze van alles mankeren want dan kan het dus nog veel harder (geintje uiteraard)
In Egypte was vorige week de finale van de OLR daar, ik speelde de 58e tegen 656 duiven en dit was tevens de 1e Nederlandse duif. Het valt me op dat de “Europeanen” dit jaar niet echt meedoen daar. Eind deze week de extra race 500 kilometer en dan zit het er weer op.
Inmiddels zitten de kwekers op de laatste ronde jongen. Een deel gaat naar een OLR, maar er zijn er ook nog een dotje beschikbaar. Heb je interesse, stuur dan even een PB. Persoonlijk denk ik een mooie kans om jongen uit bewezen kweeklijnen tegen een alleszins redelijke prijs aan te kunnen schaffen. Van Rambo liggen er ook nog 2 maar die hou ik denk ik maar hier
Onderstaande jongen zijn kleinkinderen van zowel Rambo als Ladiny en Amori.
Dit zijn volle broer/zus van mijn beste jonge duif van vorig jaar, haar nestmaat doet het prima bij Jasper in afdeling 6. Kleinkinderen Olympic Max x de beste lijnen van Team van Oss
Kijk voor de overige koppels even onder “te koop”. Uiteraard mag je andere geïnteresseerden op de hoogte brengen!
En zo schrijf je 2 blogs op 1 avond. Vandaag eindelijk weer eens een zaterdaglossing, de duiven gingen er lekker vroeg uit, maar dat was ook nodig gezien de weersverwachting in Frankrijk. Ik voorspelde deze week al dat het wel eens een bijzonder vluchtje zou kunnen worden. Ten eerste ineens zeer hoge temperaturen in Frankrijk, storingen in de lucht en een variabele wind. Na de peptalk maandag op de club had ik al besloten om de hele ploeg op Pontoise te zetten. Dit is ook een vorm van selectie waarin ik harder moet worden. De duiven dus ook dinsdag geen rust gegeven, maar s middags gewoon eruit om te trainen. Wilde dat ook donderdagochtend doen maar toen regende het helaas. Afgelopen week 2 kleine details verandert, om te kijken of dat de sleutel zou zijn naar het pakken van kopduiven.
De eerste meldingen lieten snelheden zien van 1375 meter, dus een snelle rekensom leerde dat we hier om 11.05 moesten draaien. Rond 10.45 kwamen er grote koppels duiven over die een vreemde vliegrichting hadden, ik vermoed duiven uit afdeling 11. Even over 11 zien we een klein groepje duiven hoog overgaan, ook iets uit westelijke richting komend. Ik zeg tegen William, daar gaan er een paar voor van de Heuvel en opnieuw blijkt dit te kloppen. Hier worden we (wederom wat te laat) verrast door een duif die over ons hoofd uit de noordwesthoek aan komt. Het blijkt een doffer, de 066, die ik ook als jong al een keer voorop heb gehad, kleinkind Rambo en een 50% Koopman. Terwijl deze nog op de plank zit dient de volgende zich aan, de 130, dochter Rambo en ook 50% Koopman. Kort daarna komen er weer 2 vlot achter elkaar, “good old “ 174 , Rambo x Ladiny, en de 068, dochter Ruth en volle broer van de 335 van H.J. van Alphen. Daarna blijven ze als zand doorvallen, binnen 9 minuten staan er 11 in de klok.
Na 20 minuten kijk ik toch maar eens even hoe de vlag erbij hangt en ik zie dat ik er in de afdeling absoluut niet aan te pas kom. Des te opvallender dat ik appjes zie met positieve berichten over het verloop. Dat begrijp ik dan wel als in naar de meldingen in de Krimpenerwaard kijk, bij de eerste 23 duiven staan er 9 van mij. Dat is ook de tendens van de uitslag, op de club hebben bijna alle “snelle” spelers wel een duif voor me, maar er staan er bij de eerste 20, 9 van mij. Dit beeld is er ook in de Krimpenerwaard. Weer geen kopduiven, maar daarna aan een touwtje. Komende week weer sleutelen aan een detail en kijken of dat wellicht soelaas biedt. Dit waren mijn eerste 3:
Op de club worden naarmate bier en wijn wat rijker vloeien, de verhalen sterker en de dolletjes over en weer meer. Zo ook over mijn uitslag. Een clubgenoot blijft maar hoofdschuddend roepen dat ik niet moet klagen omdat ik ze geweldig pak, waarop ik aangeef dat hij makkelijk praten heeft met bijna elke week een vroege duif en eerste prijzen. Zijn antwoord daarop was mooi en veelzeggend. Jij krijgt volgend jaar een paar jongen uit mijn beste en jij pakt ze goed maar ik hoef geen duiven van je. Waarop ik en een andere clubgenoot hard lachend tegen hem zeggen dat dat pas een eerlijk antwoord is, zo goed zijn mijn uitslagen dus niet haha. Maar we weten van elkaar hoe we het bedoelen.
Vrijdag de jonge duiven nog een keer op 12,5 kilometer gezet, nu kwamen ze heel vlot thuis, dus we gaan volgende week naar 20 km. De jongen die ik te koop had staan zijn weg. Op een enkeling na niet verkocht maar aan een maat weggegeven die de zweep er dit seizoen nog over gaat leggen. Kreeg ik ze niet verkocht dan. Oh dat had waarschijnlijk best gelukt, maar ik wordt wel een beetje moe van de mensen die je op de lijn krijgt (overigens niet allemaal hoor) Tuurlijk, ik ben gaan nationale topper, maar voor een dubbeltje op de eerste rij willen zitten irriteert me. Het gaat met niet om het geld maar om het principe. Dan geef ik ze dus nog liever weg. Maar zelf ook weer “geïnvesteerd” mijn figurita was namelijk omgevallen afgelopen week. Mijn vrienden uit 7 hadden er nog wat zitten, deze werd uitgezwaaid door de eigenaar en mocht voorin zitten
Komend weekend Chateauroux (606 kilometer voor mij), het ziet er vooralsnog niet geweldig uit, maar het is nog bijna een week. We gaan weer een mooie ploeg klaarstomen in de hoop dat er 1 (meer mag ook) boven zichzelf uitstijgt.
Dit weekend werd gekenmerkt door slecht weer. Sommige afdelingen anticipeerden hierop door de inkorfdatum te verschuiven. Hoewel dat op zich geen probleem is, is het minder handig om dit pas op de ochtend van het inkorven te doen.
Bij ons in Zuidholland bleef alles volgens plan en pas op donderdag besloot ik dat we niet alles op één kaart zouden zetten. We kozen ervoor om slechts 12 duiven op Châteauroux in te korven en de rest op Grévillers, waardoor enkele jonge talenten nog gespaard bleven. Op Châteauroux gingen al onze oude duiven mee, aangevuld met een paar jaarlingen, waaronder een nestdoffer en een overnachtfond duif—totaal 12 duiven.
Ook op Grévillers hadden we een aantal nestduiven ingekorfd, in totaal 25 stuks. Daarnaast ging er nog één duifje mee naar Bordeaux. We hadden dus een druk weekend met 3 vluchten om te volgen. Zoals voorspeld bleven alle manden zaterdag gesloten.
Gelukkig waren de vliegcondities zondag acceptabel. De duiven van Châteauroux werden om 8.55 uur gelost en die van Grévillers om 10.00 uur. Jochem voorspelde dat de duiven uit Grévillers rond 12.30 uur zouden arriveren. Onze duiven waren gevoerd als voorbereiding op Châteauroux, waardoor ze te zwaar waren voor deze sprintvlucht. We zagen Grévillers vooral als een trainingsvlucht om het ritme erin te houden.
Op het voorspelde tijdstip zagen we drie duiven hard overvliegen. Terwijl ik aangaf dat dit wel eens de eerste duiven konden zijn, zagen we één duif razendsnel naderen, recht op ons hok af. De sterke wind dwong haar tot ingewikkelde capriolen in de lucht, maar ze wist haar doel feilloos te bereiken: in één vloeiende beweging landde ze op de valklep—een fenomenaal moment!
Het bleek “New Miss U” te zijn, een kleindochter van de legendarische “Miss U”. Met haar soepele spieren en talent heeft ze dezelfde klasse als haar oma. Ze is een echte topper voor de dagfond, maar haar kans komt nog wel! Binnen enkele minuten arriveerden de overige duiven. Helaas raakten drie duiven gewond en verloren we één doffer. Dit weekend kregen we in totaal vier gewonde duiven thuis, en één duif bleef achter—waarschijnlijk ook ergens tegenaan gevlogen.
Later die middag wachtten we op de duiven van Châteauroux. Rond half vier arriveerden Jochem en Pascal. Tegen 16.00 uur trok de lucht dicht en vielen de eerste regendruppels. Al snel barstte de regen los, waardoor we van ons nieuwe wachthuisje dankbaar gebruik konden maken.
Terwijl we naar het zuiden tuurden door de stortregen, zagen we plotseling een duif naderen. Door de hevige regen durfde ze niet direct op het hok te landen en koos ervoor om eerst op ons huis neer te strijken. Daar zat ze dan, na zeven uur vliegen. Ze reageerde meteen op mijn stem, maar het duurde nog een halve minuut voordat ze naar beneden kwam.
Deze duivin, een dochter van “Ginger” (Piet Ros), had zich al eerder bewezen. Op Le Mans was ze onze eerste aankomende duivin, maar door een defect kloksysteem werd ze toen niet geregistreerd. Haar nestzus was vorige week op Pontoise ook al onze eerste duif. De tweede duif liet lang op zich wachten en kwam letterlijk als een verzopen kat binnen, net als de eerste zes aankomende duiven. Pas de zevende duif wist droog thuis te komen.
Ondanks de hevige regen hadden we een mooie vroege duif. Tijdens het afslaan hoorde ik dat het op andere plekken in Zuid-Holland droog was—onze duiven hebben dus flink pech gehad met die stortbui.
Op Châteauroux begonnen we NPO afdeling 5 met een 24e plek tegen ongeveer 6000 duiven en scoorden 12/9. In de regio pakten we de 1e prijs tegen 405 duiven, gevolgd door 21-36-39-44-64-69-103. We gaan ons nu weer voorbereiden op de volgende vlucht en hopen onze gewonde duiven snel weer vlieg klaar te krijgen.
Tot slot arriveerde onze Bordeauxduif rond 11 uur. Ze deed het beter dan vorig jaar, toen ze gewond thuis kwam. Nu bleef ze ongedeerd, wat een positief teken is voor haar toekomst als overnachtfond duif.
