- donderdag 17 mei 2018
De maand mei, wat gebeurd dan zoal?
Ten eerste een Eurovisie Songfestival waar de media vol van zijn, maar waar een weldenkend mens alleen nog maar de gedachtes van een ouderwetse kermisattractie bij heeft. Ze noemden dat vroeger het rariteitenkabinet. Wat niets afdoet aan Waylon, ik hou van muziek, zeker zijn stijl, hij is on Nederlands goed. Maar of hij daar wat te zoeken heeft? Hij heeft in ieder geval weer een internationaal podium te pakken.
Ten tweede wordt de Giro verreden in mei. Onze Tom won daar vorig jaar, staat er na een week weer goed voor. Hij is rustig en vastberaden, als ik hem dat zie doen is hij wat van plan. De man kan iets wat wij allemaal veel minder kunnen: focussen op één doel en er voor gaan, met alles wat hij heeft. En dat is veel weten we. Daarnaast is het gewoon een klasbak, eerste vereiste om zo te kunnen presteren.
In de "normale" sporten is het de maand van de kampioenschappen. Studio Sport zit vol met finales, bekerfinales, aflopende competities en meer.
.
De natuur zindert van nieuw leven, van gebruik maken van alles wat bloeit, zorgen dat je nu je slag slaat om weer een lang najaar en een lange winter door te kunnen.
In de duivensport is mei de maand van het opschakelen. Ik gaf het vorige week al aan. De overnachters nemen een aanloop naar het eerste weekend van juni, de programma spelers beginnen alles uit de kast te halen. De midfond begint, eind van de maand de dagfond. Tijd om de energie levels van de duiven op peil te houden, al dan niet met die wondermiddeltjes. Wat ik zie gebeuren is wat er eigenlijk altijd gebeurd. De grote mannen staan er, dat zijn niet per definitie die mannen met de grote korf overigens. Het zijn die mannen die de stiel kennen.
Wat ook vaak gebeurd in de maand mei, juist rond de eerste midfond vluchten, is dat er een paar mindere vluchten tussen zitten.
Vaak met wat broeierig aandoend weer, geen 'duivenweer" zeggen de melkers. De natuur is op zoek naar de zomer, de winterkou uit het noorden raakt weg. In mei zie je dat vaak aan de luchten, merk je het aan de omstandigheden.
Bij de duiven zie je het terug in de verlopen tijdens vluchten en lapvluchten. Natuurlijk helpt de zuidooster niet, maar die is juist inherent aan de schakeling van de natuur naar de zomer.
Hier op het hok geen geweldige week. Vanaf maandag ben ik met de duiven gaan "rijden". Ik schreef het vorige week al dat het nodig is om de trainingsarbeid op te schroeven, tegelijkertijd met het "zwaarder" maken van het voer. Ik neem de duiven mee in de auto als ik richting werk ga, los ze op de plek die ik in het hoofd heb, zie 's avonds na het werk wel of alles weer aanwezig is.
Maandag was schrikken. Miste 3 duiven, waaronder een ervaren rot van vijf jaar. Je snapt het soms niet, kan zo'n vogel zich nog door iets laten verrassen?
Dinsdag verliep goed, tenminste alles zat in het hok, geen nakomers van de maandag. Woensdagavond miste ik weer een doffer. Ditmaal de "492", een driejarige, vorig jaar prijs op dagfond en overnacht.... Donderdag vrij wegens Hemelsvaart, de zuidkant maar op gereden, ondanks de regen. Het duurde even, maar alles was vroeg in de middag thuis.
Planning doorgekeken, de twee verloren doffers stonden allebei voor St. Vincent gepland, samen met hun duivinnen. Moet maar even kijken wat de verdere ontwikkelingen zijn in de microsamenleving die het duivenhok is. Die duivinnen moeten toch weer een partner zien te vinden om op een goede neststand te kunnen vertrekken.
Gisteren tenslotte de eerste midfond voor de afdeling Friesland. Vanuit Quievrain, roemrucht vanwege de snelle jongens in België.
Ik was 's morgensvroeg al even aan het IJsselmeer, niet om te "lappen", maar om de andere hobby, foto's maken, wat tijd te gunnen. Ik voelde een zuidooster die wat steviger was dan waar menigeen op gehoopt had. Zou een pittige worden, zeker voor mijn nog onervaren jaarlingen. Het verloop van de vlucht op mijn hok gaf dat ook aan. Ik klokte mijn eerste duiven mooi op tijd, geholpen door de omstandigheden. De eersten arriveren met een redelijk verloop, pas de tiende duif is een jaarling duivin. De middag door arriveren de duiven nog, in de avond de laatste van de dag. Een jaarling doffer waar nog één staartpen in staat. Rovertje tegen gekomen blijkbaar. Ik heb wederom vier lege plekken in het hok, twee jaarling doffers en twee jaarling duivinnen. Misschien komt er nog iets na, voor vanmiddag wordt er minder weer voorspeld.
Ik moet onwillekeurig aan Jan denken. Ik kende Jan al heel lang, vanuit de sierduiven. Samen met zoon Gerrit succesvol, er werd veel en vaak gewonnen. Jan zei meermaals: "Duiven houden is honderd keer onderuit gaan en één keer mazzel hebben." Waarvan akte.
Tot de volgende!
