We hadden dit weekend de eerste midfondvlucht vanuit het Franse Pont St Maxence: 322 km. Dat het overal in Nederland een pittige vluchtje zou worden wist iedereen. De weersverwachting was daarover de hele week al duidelijk.
Voor de eerste keer 2 nachten mand, warm en een Noordoosten windje staat in de regel garant voor een pittige vlucht. We hadden onze hele ploeg mee maar waren 2 uitstekende duivinnen vergeten in te korven. Er waren gelukkig nog genoeg duiven mee (58) om een mooie uitslag neer te zetten.
De duiven trainden afgelopen week super en stonden er gewoon prima op, dus aan vertrouwen geen gebrek. De eerst getekende duiven aanwijzen was nog even een dingetje, de 1e getekende is altijd een broer van onze “539“ en die noemen we “Zegert”, de 2e getekende werd deze week onze overgewende doffer van Cees en Pascal (die laat al weken zijn kop goed zien). We hebben echter ook nog ons inziens een verschrikkelijke goede jaarling zitten.
Deze jaarling vloog op Melun als jonge duif de 1e in de kring. De eerste vlucht met een beetje afstand vloog hij gelijk steenvroeg ook op afdeling niveau. Deze doffer noemden we toen “Melun boy”. Het is een duif die altijd opvalt in en rond het hok. Hij traint soms in zijn eentje een halfuur langer dan de rest maar zit soms ook gewoon als eerste binnen.
Wij (Jochem en ik) zijn er echter van overtuigd dat het een superduif is. Tot nu toe had hij er nog maar weinig van terecht gebracht dit jaar. Wekelijks kwam hij te laat maar ik ben er van overtuigd dat hij die korte vluchtjes niet serieus neemt. Maar met dit weer 2 nachten mand en een beetje afstand vertrouwden we er op dat hij nu zijn klasse kon en zou laten zien. Dus werd hij uit het niets als 3e getekende op de lijst gezet. Gewoon een combinatie van de weersomstandigheden en een duif die iets extra’s kan.
De duiven werden vroeg gelost (8.15 uur) en als ze 80 km per uur zouden vliegen moesten ze er rond 12.15 uur zijn. Rond die tijd waren Jochem en Pascal al aanwezig en zaten we gezellig aan de koffie toen plotseling Nico verscheen. Dat was een leuke verrassing want dat hadden we niet verwacht. Het hele spul was weer compleet.
Nico stelde de door ons verwachtte tijd wat bij en hij dacht dat de duiven tussen 12.30 uur en 12.45 uur zouden vallen. Toen het half een was geweest begon de spanning op te lopen en Jochem en ik liepen samen naar de waterkant en tuurde daar de lucht af.
Plotseling zie ik hoog boven de bomen (dus vanuit het Zuiden) een doffer aan komen steken. Met zijn vleugels stijl omhoog kwam hij recht naar beneden en viel op het dak van het hok net naast de valklep. Met mijn duivenstok gaf ik hem snel een zetje en hij sprong toen direct op het systeem. Ondertussen riep ik naar Jochem “Dat is ie hoor, jouw favoriet”.Jochem kon de duif niet goed zien en keek mij aan.”Echt is ie het?”vroeg hij toch nog met een beetje onzekere stem. En even later zag hij het zelf ook.
Dat was een geweldig moment en ook het mooie van de hele duivensport. Dat zo’n jaarling doffer waar je zoveel vertrouwen in hebt en dat je hem 3e getekende zet, er dan ook gewoon is. We moesten toen toch even wachten en dat overtuigde ons meer en meer dat hij wel weer eens kei vroeg kon zitten.
Dan komt er een jaarling duivinnetje uit het zuidwesten en valt als een bom op de valklep. Een dochter van “Wonderfee”, waarvan ik verwacht dat zij top 10 NPO kan gaan vliegen. Kort daarop valt een van mijn beste oude duivinnen die verleden jaar als jaarling 2 keer onze eerste was. De volgende is “ Zegert” (1e getekende) en die valt op een geweldige mooie manier recht op de valklep.
En zo valt de één na de ander prachtig mooi uit de warme lucht. We maken een mooie uitslag en er vliegen 42 duiven in de prijzen ( 58 mee) en missen nu nog één jaarling doffer. Onze “Melun boy” vliegt weer een absolute kop prijs en speelt nu weer de 1e in de regio tegen 2493 duiven. En in de afd. oost tegen 11.948 duiven wint hij de 14e plek en van het hele concours tegen 32.341 wint hij de 21e plaats. Een knappe prestatie van deze jonge favoriet. Nu al 2 keer een 1e in groot verband, dat kan “Deo Volente” nog wat worden. Hopelijk blijven we dit mooie zomerweer een poosje houden en kunnen we volgende week weer zo’n mooie midfondvlucht als vandaag vliegen.
Het is alweer een paar jaar geleden dat ik een stukje schreef over een duif die van een vlucht was achtergebleven en na een afwezigheid van enkele jaren weer bij een vriend van me terug kwam. Het is vrij normaal dat de meeste duivenliefhebbers in zo’n duif geen vertrouwen meer hebben en ze niet meer wensen. Toch zijn er liefhebbers die zo’n achterblijver niet ruimen maar ze nog een kans geven om te bewijzen wat ze waard zijn. En dat geduld heeft mijn duivenvriend dan ook gehad. Het is toch fascinerend hoe postduiven soms na lange tijd terugkeren, zelfs na maanden of jaren van afwezigheid. Hier is dat een voorbeeld van. 
NPO BUREAU
