Het eerste weekend van juni is de opening van het overnachtseizoen in het Noorden. De afdelingen die strijden in de Noordelijk Unie trappen dan af met Limoges. Vlucht van uitersten. Zo kenden we nachtvliegers in een recent verleden, maar ook taaie vluchten waarbij onze favorieten traag doorkomen.

Ik denk dat de editie van afgelopen weekend daar wel onder valt. Een paar duiven boven de 1000 m/pm, duiven die teletekst halen vallen daar nog ruim onder zelfs. Het noodweer boven Frankrijk vrijdagavond zal hier debet aan zijn geweest, gezien de journaal beelden van ondergelopen dorpen, festivalterreinen die veranderden in modderpoelen en als toetje nog flink onweer. Duiven die hier mee om kunnen gaan over dergelijke afstanden dwingen dan ook veel respect af.

Vanaf vliegbasis St. Anne hadden we 10 duiven in de strijd. 1 koppel 3 jarigen, waarvan de duivin 1e getekende stond, daarnaast 8 tweejarigen, duiven die als jaarling al behoorlijk aan de tand zijn gevoeld om ze klaar te maken voor het grote werk

Onze verwachting van de eerste duiven voor 10:00 's ochtends ging in rook op, Alleen Klaas Buwalda maakte dat waar. Hij had verreweg de snelste duif in de afdeling, maar was ook de snelste in het vlieggebied van sector 4. Voor Klaas de 2e maal dat dit lukte. In 2015 van Orange met zijn doffer "Johan", nu klokte hij een tweejarige dochter van deze geweldenaar.

Als altijd werden bij ons de verwachtingen steeds wat bijgesteld. Voor 10 uur lukte niet, maar als we voor 12 uur zouden draaien zou het ook een mooie klassering opleveren. We hadden de eerste 10 in de afdeling al wat uit het hoofd gezet.

Wim zag haar aankomen: "Wat komt die mooi aan" roept hij plotseling. Op het moment dat mijn hoofd naar de goeie richting draait zeilt er een hele donkere naar het hok. Voor ze landt weet ik het al: "Benjamin". Onze 3e getekende en lievelingetje van het hok. Ze heeft haar naam als jong al gekregen. Ze was verreweg de jongste van de jongen in 2020, kon maar net aan mee met de 1e jonge duivenvlucht. Ze piepte haast nog, daarmee was haar naam gemaakt, de Benjamin van de ploeg.

Benjamin landt op de ren en loopt meteen door naar de spoetnik, waar de antenne uiteraard is bevestigd. Een dikke high five en daarna direct naar de klok om de tijd op te nemen en te melden bij onze concoursleider Simon. Er was nog niets gemeld in het NIC. Voor ik wat kan zeggen heeft Simon al het woord: "Jullie hebben er zeker één, ik zei het al met inkorven, ze waren zóóó mooi!". Ik kan alleen maar bevestigen. Simon roept nog dat het misschien wel teletekst is, we zullen de duif op de meldsite zetten. Ik doe dat altijd via de mobiel, op het moment dat ik op opslaan klikt begint Wim al: "Is het nog teletekst?". Het duurt even voor de melding is geland op de server, maar dan wordt het duidelijk. 7e melding in de afdeling, teletekst dus! Nog even afwachten, er zitten nog een paar kleppers op de achterhand die het feestje nog kunnen verstoren. We zijn in ieder geval blij met de mooie aankomst en vroege tijd. Wim blijft het maar herhalen: "Ik vond haar toch het mooiste, ik had het met inkorven al gezegd".

Niet lang daarna is het wel duidelijk. De 7e stek, dus teletekst is een feit, felicitaties stromen binnen via app, telefoon en Facebook. Feestmomenten zijn het. Na 45 minuten land nummer 2, een tweejarige doffer, daarna gevolgd door onze 1e getekende, de 827 laat zich weer prima zien, kort daarop nog een 2 jarige duivin. Het kan niet op, 4 duiven die 1:20 spelen van de 10. Geweldige uitslag dus. In het NIC maken we het nog bonter: 1, 2, 4 en 5 tegen 141 duiven. Mooi om te vermelden is ook dat Benjamin in zone 4 van de Noordelijke Unie de 2e prijs pakt, tegen meer dan 1000 duiven. Dit is de zone van de echte kilometervreters!

Kortom, onze start van het overnacht seizoen kan niet meer stuk.

 

Tot de volgende!